Iya's Secrets (The Love I Found in You) Completed

Chapter 28

IYA'S POV

Nagwawala ang puso ko habang papalapit sa mesa na nireserve ni Rhyle for us. Hindi ko alam kung bakit. His voice was different kanina nang tumawag siya to set this date. Buong araw ko siyang hindi nakita at hindi man lang siya tumawag or nagtext kagabi.

Parang malakas talaga ang kutob ko na may something na hindi magandang balita.

Natatanaw ko na si Rhyle na nakaupo na malalim ang iniisip habang minamasdan ang matatayog na building ng Makati. Malapit sa window ang napili niyang mesa, medyo secluded ito, may privacy.

Huminga ako ng malalim and smiled. Nagkataon namang napalingon siya kaya mas lalo ko pang tinamisan ang pagngiti. He smiled back and stand, then he approach me.

"Hey.. you look dashingly beautiful babe." He said hugging me gently. He smells so good. I hug him too.

"I miss you so much hon." I whispered. "You look great too."

He slipped his hand in my arms and held my hand gently and lead me to my seat. He ordered first.

"Oh.. Don't look at me like that babe."

"What?" I snapped.

"That! O come on..."

"Ok, I get it.. what about this look." And I make face... kengkoy look.. wacky..Tumawa siya. I miss that laugh too. "Ayan tumawa kana. You look so cute... " nakitawa na rin ako.

"Ah ganun!" Tawa si Rhyle sabay wacky face na rin. Tawa lang kami na parang mga loko.

"Oh, goodness I miss this time with you, Rhyle.. it feels soo good to be a fool sometimes."

"Yeah, you're right, sobrang nakakamiss. And it will kill me everyday being away from you."

That statement. Is he going to talk about it na kaya? Kaya ba kakaiba ang kinikilos niya ngayon?

"Then, don't leave." I said seriously looking straigth at him. Medyo nagulat din siya sa sinabi ko. I didn't expect it either.

"Yeah of course, kung pwede lang and if I'll have a choice, why not." He said.

"But you do have a choice." Seryoso pa rin ako.

"No, this time I don't have."

"But why?"

"Hey babe, could we please talk about it later? Lets eat first." Pag- aapura niyang sabi.. "Hey relax, dont worry everything is gonna be alright. Okay? I love you." He assured.

Tamang tama naman na ready na ang food to be serve.

Actually, Hindi naman ako masyadong kumain dahil wala akong gana. Napansin ito ni Rhyle kaya hinila niya ang aking kamay at umalis nalang kami ng restaurant.

Tahimik lang kami habang binabagtas namin ang daan ng Makati.. malamyos na musika ang naririnig ko sa stereo ng sasakyan niya. Maya maya ay tinigil ni Rhyle ang sasakyan sa tabi ng daan.

Bumuntong hininga ito at humarap sa akin. "The board have already decided na ako ang ipapadala nila sa London. Masyado na kasing marami ang problem doon. Di masyadong natutukan ni Dad because of my mom's condition. He's overturning the responsibilities to me... "

Nanlalamig na hinawakan ni Rhyle ang mga kamay ko.. oh God.. I can see and feel how he is carrying his burdens right now. Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa kamay niya.

"You know how much I love you Iya. Sa bawat minuto, oras na nakikita at nakakasama kita, para akong kandila na unti unting nauupos.. its hard for me to leave you, especially right now, how our relationship have gone thru."

"How long Rhyle?" Wala na akong maisip na sasabihin pa..

"I dont know yet.. maybe months, years? I dont know."

Tumango tango ako.. pinipigilan ko ang namumuong luha na tila nagbabadyang mahulog.

"Hey, we can communicate naman e. Tango, Skype, facebook, facetime and other ways. Its hard for me to do this but you know the reasons. Hope you understand babe." Pagsuyo niya while hugging me.

"Yeah, I know. Its just hard for me na wala ka. Nasanay kasi akong nandiyan ka parati para sa akin." Naiyak na ako.

"Akala mo ba sa akin madali. Babe, I know your a strong person. Remember the time na hindi pa naging tayo. Noong hindi pa ako dumating sa buhay mo." Kumawala siya sumandal ng upuan.. reminiscing the past.

"Yeah, Im used to be independent but when you came.... masyado mo akong binibebe. Haha.." we laughed.

"Hindi ko naman kasalanan kung talagang baby ka para sa akin."

"Ah ganun... nagpapabebe lang naman ako kapag nandiyan ka but pag wala... Im stronger than you know."

"Ok fine... Im glad to hear that.. kahit konti meron akong peace of mind na iiwan kita."

"Baka ikaw, hindi mo kaya na wala ako sa tabi mo."

"Yeah, you said it." At pinisil niya ang tungki ng ilong ko.. " sobrang mamimiss kita."

Hindi na ako nakaimik...ano ba ang dapat kong sabihin?

"Everytime nakikita ko si dad na nahihirapan sa condition ni mama nawawala ang agam agam sa puso ko na umalis. I need to sacrifice for my family. Kulang pa ito sa sakit na mararamdaman ni dad pag nawala si mama.... for us... especially sa sister ko... we have to take chances sa condition niya... we are hoping na gagaling pa siya sa kanyang cancer.. " tumigil siya... he's becoming emotional kaya hinigpitan ko ang pagkakahawak ko sa kamay niya..

"You know what Iya? You're the best gift I have. Nababawasan ang sakit at lungkot na nararamdaman ko ngayon dahil nandiyan ka sa buhay ko.. that is why I want you to be strong.. that no matter what happened, you will trust me the same way I trusted you. Sa akin ka lang maniniwala. Okay?" Tumango ako sa kanya.

"Okay babe. Yes I will."

"Oh God, I love you so much but I need to do this. Hope you understand babe." He hug me tight.

"Of course I understand hon. I love you so much. Always remember na mahal na mahal kita at ikaw lang ang lalaki sa buhay ko, forevermore.. your family need's you, especially your mom. Please believe me hon, I'll be okay.. " I assure him.

"Thanks babe. I know you will."

"Ikaw nga dyan e, baka makalimutan mo na ako, pag makakita ka ng maganda ..dami kayang magaganda dun."

"Ganun? Babe, kilala mo na ako... I can't promise but you knew, ikaw lang."

"Oo na..." sabay hampas sa kanya.

" hahalikan kita dyan e."

-end of this chap...

Credits to my hubby for helping me in this chapter..

Hope to update soon po...