Hoşça Kal | texting

on iki

Gökçe'nin evinde oturuyorduk. Berkin yoktu.

"Of çok sıkılıyorum." diyerek başını yataktan aşağı sarkıtan Gökçe'ye baktım.

Ders çalışıyorduk aslında. "Sus, biraz daha çalış." deyip elimdeki fotokopilere döndüm.

"Berkin elin kızlarıyla kütüphanelerde ders çalışsın, ben burada Kumru'yla ders çalışayım." diye dertlendiğinde gözlerimi ona çevirdim.

"Berkin'e küs olduğum için ondan bahsetmezsen sevinirim." diye konuştum.

Arkadaşımın sevgilisi olunca eskisi kadar sık görüşemeyeceğimizi bildiğim için Berkin'in kızlardan uzak durmasını istiyordum.

Bence haklıyım???

"Sana ne be çocuk hayatının aşkını buldu belki de." Gökçe tabii her zamanki gibi Berkin'in tarafını tutuyordu.

"Kusura bakma herkes sana aşık olmadığı için." diye sessizce söylendiğnde ters ters suratına bakıp yanımdaki kalemliği ona fırlattım.

Bu lafları bana başkası dese sinirlenirdim ama Gökçe'nin dediklerini ciddiye bile almıyordum. Hem zaten alışmıştım.

"Berkin buraya gelmeyecek mi?" diye sordum. Berkin'den kızla neler konuştuklarını ve ne yaptıklarını öğrenmezsem bu gece uyuyamazdım.

"Bilmiyorum. Kızın yanından ayrılırsa gelir, burada olduğumuzu biliyor." Kafamı sallayıp elimdeki kağıdıma tekrar döndüm.

Ama tabii dünya ders çalışmama karşı olduğu için telefonum çalmıştı. Telefonuma uzanıp aldığımda Eray'ın aradığını gördüm.

"Alo." diyerek açıp kulağıma tuttum. "Neredesin?" Bir anda sert bir sesle konuşunca kaşlarımı çatarak yattığım yerde doğruldum.

"Ne oldu yine?" derken benim sesim de sinirli çıkmıştı. Telefonu açar açmaz bunu mu soruyordu gerçekten?

Eray'dan cevap beklerken Gökçe yanıma gelmişti. Kulağını telefonuma yaslayınca kafasını ittirdin.

"Evine geldim, yoksun."

Olmak zorunda mıyım?

"Gökçe'nin yanındayım. Sen niye gelmiştin?" Bana geleceğini söylese evde kalırdım zaten.

"Seni özledim." dese de az önceki sinirim geçmediğinden gülümsememiştim. "Söyleseydin geleceğini." diye sakince konuştum.

"Sana sürpriz yapmak istemiştim ama evde değilmişsin. Birsürü tatlı almıştım oysaki." Son cümlesini duyar duymaz Gökçe'ye baktım.

"Bekle bir dakika." deyip aramayı beklemeye aldım. "Gökçe, Eray birsürü tatlı almış bana. Buraya gelsin mi n'olur n'olur n'olur?"

Gökçe iğrenç birine bakıyormuş gibi yüzünü buruşturdu. "O çocuğun benim evimde ne işi var?"

"Of Gökçe çocuk gibi davranma artık ya. O benim sevgilim, kabul et ya da etme." diye kızdığımda Gökçe yanımdan uzaklaşıp eski yerine oturdu.

"İstemiyorum evimde." dediğinde suratımı asarak oturduğum yerden kalktım. "Ben gidiyorum o zaman."

"Nereye gidiyorsun?" Telefonumu ona gösterdim. "Sevgilimin yanına."