Hoşça Kal | texting

elli yedi

Gökçe'yle Berkin akşam yemeğine bize gelmişlerdi. Berkin'i iki günde ancak ikna edebilmiştik.

Masada Berkin karşımda oturuyordu. Yanında da babam vardı. Babamın yanında annem, benim yanımda da Gökçe oturuyordu.

Gökçe ve ben her zamanki gibiydik ama Berkin'in ağzını bıçak açmıyordu.

Abartıyor zannetmiştim fakat ciddi manada çok gerilmişti.

"Ee çocuklar yok mu hayatınızda birileri? Varsa onlarla da tanışmam lazım, ben de anneniz sayılırım." Anne neşeli bir şekilde konuşurken Berkin'le göz göze geldik.

Anne söyleme şöyle şeyler, çocuk iyice geriliyor.

"Tek başına olmak daha rahat olduğu için gerek duymuyorum valla ben." Gökçe rahat bir şekilde cevap vermişti. Bu Gökçe'nin hayat mottosuydu zaten.

"Berkin senin yok mu?" Annem Berkin'e doğru eğilerek yüzüne baktğında Berkin annemin yüzüne bakıp yarım yamalak gülümsedi.

"Yok Yeşim teyze." diye cevap verdi. Konuşması bile gergindi. "Üçünüz de yalnızsınız şu an yani." diyen anneme gülümsedim.

Eray'dan ayrıldığıma en sevinenlerden birisi de annemdi. Diğeri zaten Gökçe'ydi.

"Onlar yakında birilerini bulurlar ama ben yalnızlığa mahkumum." Gökçe konuşunca annemle babam gülmüştü.

Babam sevgilim olmasına kızan birisi değildi. O yüzden bu tür konuları onun yanında konuşmaya alışkındım.

"Sen bu ikisinden daha hızlı bulursun birisini." derken çatalıyla bir beni bir Berkin'i göstermişti annem.

Anne seni üzmek istemem ama biz birbirimizi bulduk aslında.

"Göreceğiz bakalım." diyerek keyifle yemeğini ağzına attı Gökçe.

"Eray gibi birisini bulmadığı sürece sorun yok." diye söylendi annem. Gözlerim yine Berkin'i bulmuştu. O da bana bakıyor olduğundan göz göze gelmiştik.

Tamam, şimdi biraz Berkin'i mutlu etme zamanıydı.

"Bu kez çok seveceğin birisi olacak anne." deyip gülümsedim. "Yani öyle birisini bulacağım ki benden bile daha çok seveceksin."

Başarılı olmuştum. Berkin mutlu bir şekilde gülümsemişti.

"Hiç güvenemiyorum sana." Annemden beklediğim desteği (!) alınca gülüsemem yüzümde soldu. "Aşk olsun anne ya."

"Yalan mı canım? Kimle tanışsam gıcık gıcık kişilerdi." Annemin dediğine babam da başını salladı. "Birisini seçme konusunda anneni örnek almalısın."

Kendisini övüyordu aslında.

Annem gülerek babama bakıp yemeğine geri döndü. Sevgilim olarak seçtiğim kişileri konuşma vakti miydi şu an gerçekten?

Sıradaki sevgilimin Berkin olacağına emin olduğumu düşünürsek onun yanında bunları konuşmak iyi değildi.

"Ders çalışıyor musunuz çocuklar? Üniversitelerin açılmasına az kaldı." Babam ciddi bir şekilde sorunca bu soruya gururla cevap verebilecek tek kişimiz kafasını yemeğinden kaldırmıştı.

"Ben çalışıyorum. Bu iki kişiye de çalışmalarını söylüyorum ama beni hiç umursamıyorlar." Bizi şikayet etmesen şaşardım Berkin.

"Boş ver Berkin. Sen meslek sahibi olup para kazanmaya başlayınca ikisi imrenerek seni izler. Devam et, bırakma ders çalışmayı." Babam Berkin'i takdir edince Berkin sırıtarak Gökçe'yle bana bakmıştı.

Yemek boyunca çeşitli konular hakkında sohbet etmiştik. Yemeklerimiz bitince Gökçe'yle ben tabakları mutfağa götürmeye başlamıştık.

Elimde tabaklarla mutfağa girince Gökçe de peşimden mutfağa girdi. Girer girmez gülerek konuşmuştu. "Berkin'e baktıkça gülesim geldi ya."

Yazık bebişime cidden çok gerilmişti.

Mutfağa Berkin elindeki salata tabaklarıyla girdi. "Arkamdan atmayın, döverim."

"Ay Berkin çok komiktin ama valla bak." Gökçe sesli bir şekilde gülüyordu.

"Gülme Gökçe, gerginlikten bayılacak gibi hissettim." Elindeki tabakları tezgaha bırakıp bize döndü.

"Bir şey anlayacak değiller ama sen gerildikçe şüphelenebilirler. Sonuçta yıllardır gördükleri kişi niye birden böyle davranıyor değil mi?" Gökçe sakince konuşunca başımı salladım.

"Kaç kez ben de söyledim ama beni anlamıyor. Sakin ol biraz." Elimi uzatarak kolunu okşadım. "Ben senin hislerini anlamamışken annemle babam mı anlayacak?"

Berkin dediklerime usulca başını salladı.

"Yıllardır tanıdığın çocuğun hislerindeki değişimi anlamaman senin hatan annecim. Ben eve girdiği an anladım neler olduğunu."

Ne?

Annemin sesini duyunca üçümüz de telaşla kapıya dönmüştük.

"Berkin'ciğim gerilmene ya da farklı hissetmene de gerek yok. Kızımı kötü hissettirecek bir şey yapmadığın sürece sen benim için hep aynı kişi olursun." Annem gülümseyerek Berkin'e yaklaşarak konuşmuştu.

"Kumru'nun babası anlamamıştır ama ben senin hareketlerindeki farklılığı da Kumru'nun sürekli sana bakışını ve bakışındaki farklılığı da anladım."

Şok olmuş bir şekilde anneme bakıyorduk. Nasıl anlamıştı ki ya?

"Şu an sevgili misiniz?" diyerek bana döndü bu kez annem. "Hayır." diye sessizce cevap verdim.

"İkiniz de birbirinizi seviyorsanız uzatmayın. Uzattıkça işler kötüleşebilir. Bu da benden arkadaşça bir tavsiye olsun ikinize."

Anne seni çok seviyorum ya gerçekten. Berkin dudaklarını iki yana kıvırarak bakışlarını annemden bana çevirmişti.

"Anne hadi içeri gitsene sen." diye konuştum. Annem gülen yüzüyle kafasını sallayarak arkasını dönüp kapıya doğru yürüdü.

"Bu arada gerçekten bu kez seveceğiö birisini seçmişsin." dedi ve mutfaktan çıktı.

"Annene aşığım sanırım ya." Gökçe annem gider gitmez konuşmuştu.

"Annen her şeyi anlamış. Şimdi daha çok gerileceğim. Gökçe hadi gidelim biz artık." Berkin isyan eder gibi konuşunca koluna hafifçe vurdum. "Yemeği yer yemez gidilir mi hiç, çok ayıp." diye kızdım.

"Ya ölürsem gerilmekten?"

Ölmezdi ama bayılabilirdi sanırım.

*

Kumru'nun annesi kalp ben

Berkinbebeğim kalp ben

Siz kalp ben

Görüşürüzzz❤