Hoşça Kal | texting

yirmi dokuz

Gökçe'nin evinin önüne gelmiştim. Apartmana girerken derin bir nefes aldım.

"Kumru rüya bu, rüyaya her şey girer." diye mırıldanarak kendimi teselli ettim.

Resmen Berkin dendiği an aklıma rüyam geliyordu. İmdat diye bağıracaktım yakında.

Gökçe'nin dairesinin önüne gelene kadar kendi kendime konuşmuştum. Berkin'in yanında farklı davranmaktan korkuyordum.

Zile basınca çok geçmeden Gökçe kapıyı açtı. "Hoş geldiin." dedi kapıyo açarken. Gülümseyerek ona sarıldım. Gökçe'yi fazlasıyla özlemiştim.

"Geç içeri hadi." Gökçe'nin talimatıyla içeri girdim. Berkin daha gelmemişti.

İçerideki koltuğa kendimi bıraktım. Gökçe de karşıma geçip oturmuştu. Küçük bir öğrenci evi olduğu için sadece mutfağı, banyosu ve yatakodası vardı. Yatakodasında bir tane tekli koltuğu ile bir tane kanepesi vardı. Eh tabii bir tane de yatak.

"Annenler nasıllar?" diye sordum Gökçe'ye. "İyiler, her zamanki gibiler." deyip omuzlarını silkti.

"İkinizi kıskanmaktan annemlerin yanında nasıl vakit geçirdim anlamadım tabii. İkiniz beni ekip tatile çıktınız resmen."

Gökçe'nin tripleri başlıyordu sanırım.

"Benim bir suçum yok." Berkin'in sesini duyunca sıçrayarak sesin geldiği yöne baktım. Korkudan kalbim öyle hızlanmıştı ki.

"Ödüp koptu aptal." Baş parmağımla ön dişlerimi yukarı doğru kaldırdım. "Niye söylemiyorsun evde olduğunu?" diye bu kez de Gökçe'ye kızdım.

"Sormadın ki." Gökçe'nin cevabına ters ters bakmakla yetindim.

"Tuvalete girmek de mi suç?" diye söylene söylene gelip Gökçe'nin yatağına attı kendini.

Berkin' görünce yine malum rüyam aklıma gelmişti.

Hepsi Eray yüzünden olmuş olmalıydı. Eray konuşa konuşa bilinç altıma girmişti. Yoksa ben Berkin'i nedem rüyamda öperdim ki? Hayatım boyunca hiç böyle bir rüya görmemiştim.

Kendime kızarak aklımdaki düşünceleri atmaya çalıştım.

"İkinize de hâlâ küsüm." Gökçe konuştuğunda ona baktım? "Gökçe valla benim de köye gideceğim belli değildi. Bir anda karar verildi." diye milyonuncu kez açıkladım.

"Olsun yine de sırtımdan vuruldum. Bensiz iyi eğlendiniz mi?" Yerimden kalkarak onun yanına gittim. "Öpeyim de barışalım." diye yanağına uzandım ama kafamı ittirdi.

"Ay hayır, öpme yok." Gökçe öpülmeyi hiç sevmezdi. "Barıştık mı o zaman?" dedim durarak. Hâlâ uzaklaşmamıştım.

"O zaman öpeyim." deyip dudaklarımı yanağına doğru uzatmaya devam ettim. O da yüzümü itiyordu tabii. "İstemiyorum, hayır ya."

"Ben de öperim barışmazsan." derken Berkin yerinden kalkıp yanımıza gelmişti.

Gökçe'nin bir eli benim diğer eli de Berkin'in suratındaydı.

"Hile yapıyorsunuz ya." diye söylendiğinde güldüm. "Tamam barıştım, çekilin."

Anında ikimiz de geriye çekildik. Berkin kolunu omzuma atıp diğer elini beline koydu. Yüzünde bir zafer ifadesi vardı.

Ben ise hiç gerilmediğim kadar gerilmiştim. Berkin'in kolunu omzuma atması yaşadığım en normal anlardan birisiydi. Ama ben gerizekalı olduğum için rüyayı aklımdan çıkaramıyordum.

Geriye çekilip oturduğum yere gittim. Berkin'in kolu bir anda boşta kaldığı için şaşırmış olmalıydı ama umarım bilerek uzaklaştığımı anlamazdı.

Eğer uzak durmazsam her an gergim duracaktım yoksa.

Oturduğum yerden Berkin'e baktığımda Gökçe'ye bakıyordu hâlâ. Demek ki fark etmemişti.

Allah'ım ben nasıl eski halime dönecektim ya?

O rüyayı hafızamdan silebilir miydik lütfen?

*

Böyle bir rüya görseniz sizin tepkiniz nasıl olurdu?

Berkin, Kumru'daki tuhaflığına farkına varınca ne olacak bakalım?

Yorum ve votelerinizi bekliyorum💟🌹