Hoşça Kal | texting

kırk dokuz

Günler geçip gidiyordu ve ben tek bir şeyi düşünüyordum; ne yapacağım?

Berkin'le görüştüğümüz günden beri başka hiçbir şey düşünmemiştim. Hem onu kaybetmek istemiyordum hem de onu görmek istemiyordum.

Karşımda, beni sevdiğini bildiğim birisine nasıl eskisi gibi davranabilirdim ki zaten? Böyle bir şeyin imkanı yoktu.

Ama onu görmeden, onsuz bir şekilde yaşayabilir miydim? Neredeyse 6 yıldır hayatımda olan kişiyi bir seferde hayatımdan çıkarabilir miydim? Çıkarırsam nasıl hissedecektim?

Gökçe'yle de konuşmak istemiyordum. Çünkü Gökçe hiç benim tarafımdan düşünmüyordu. Onun tek düşüncesi Berkin'in üzülmemesiydi. Ben de üzülsün istemiyordum ama yapabileceğim, elimden gelen bir şey yoktu.

Kim en yakın arkadaşı ona aşık olduğunu söylese benim gibi tepkiler verirdi bence.

Ellerimi saçlarımdan geçirerek ofladım. Böyle sürekli düşünerek nereye varacaktım bilemiyordum. Günlerdir eve tıkılıp kalmıştım. Dışarı çıkamıyordum. Berkin'i görmekten korkuyordum. Onu görünce nasıl davranacağımı bilmiyordum.

Evlerimiz fazla yakın değildi ama evden çıkıp bir yere gitmek istesem onu görebilirdim. Gittiğimiz yerler aynı yerlerdi çünkü.

Şu anda onun nasıl olduğunu da çok merak ediyordum. Üzgün olduğuna, kalbinin kırık olduğuna emindim ama yemin ederim elimden bir şey gelmiyordu.

Arayıp özür dilemeyi düşünmüştüm ama özür dilesem ne değişecekti? Özür dilesem, eskisi gibi olalım desem de olamazdık. Eskiden iki yakın arkadaştık. Ama şimdi bir aşık ve bir arkadaş olacaktık. Bunu bile bile olamazdık işte eskisi gibi.

Onunla eskisi gibi olsak bile yanımda olduğu her an hareketlerime dikkat etmem gerekirdi. Ona eskisi gibi yakın olamazdım. Herhangi bir hareketim ona umut verebilir ya da onu kırabilirdi. Nereden düşünürsem düşüneyim olmuyordu işte.

Şimdiden sonra tamamen farklı bir hayata başlamam gerekiyordu sanırım. Berkin'siz bir hayat...

Hayatımın en önemli insanlarından olan, kaybetmekten çok korktuğum birisiyle şimdi bu hale gelmiş olmak kalbimi çok kırıyordu. Düşünüp düşünüp ağlayasım geliyordu.

Gökçe'nin dediği gibi istesem de düşünemiyordum. Evet, öz kardeş değildik ama kardeş gibi denilen bir arkadaşlığımız vardı. Ya da ben öyle zannediyordum ama aslında yoktu.

Ona şans verip Berkin'i onun beni sevdiği gibi sevebilir miydim? Bunu da çok düşünmüştüm. Ama bu soruya bir kez bile olumlu cevap verememiştim. Bu çok yanlışmış gibi hissediyordum. Gerçekten yanlış mıydı? Aslında değildi. Bana yanlışmış gibi görünüyordu.

Yanaklarımı şişirerek yerimden kalktım. Berkin'le konuşmayı çok özlemiştim. Dört gündür mü konuşmuyorduk? Son görüştüğümüz günü de sayarsak beş gün olmuştu.

İstediğim gibi bana tek bir mesaj atmamış ya da aramamıştı. Arasa cevap verir miydim? Mesaj atsa kızar mıydım? Kızmazdım. Şu an arasa telefonu açar konuşurdum.

Ne yapacağımı bilmesem de onu kaybetmek istemediğimi biliyordum. Ama bunu nasıl başarabileceğimi bilmiyordum.

Telefonumdan bildirim gelince heyecanla elime aldım. Berkin'den mesaj gelebileceğini düşünüyordum.

Mesaj grubumuzdandı. Mesaj atan gökçeydi.

3 Adet Salak

Gökçemsi: Yarın geliyorum