Χαρά μου πού είσαι;

Κεφάλαιο 3ο

"Μη σε ικετεύω σταματά!" άκουσα τη μητέρα μου να ουρλιάζει και αμέσως έτρεξα κατά πάνω της.

Φτάνω σχετικά κοντά της και αυτό που βλέπω... δεν γίνεται να το ξεχάσω!

Ο πα-τέρας κρατάει τη ζώνη σαν μαστίγιο και η μητέρα μου βρίσκεται αιμόφυρτη και κλαμένη στο πάτωμα.
Τον κοιτάει με ένα βλέμμα παράκλησης ενώ κρατάει σφιχτά την κοιλιά της...

"Μη με κοιτάς έτσι... Φταις γι αυτό που συμβαίνει. Με προκαλείς συνεχώς με την γκρίνια σου!" της φωνάζει και εκείνη μαζεύεται περισσότερο στην γωνίτσα της.

Εγώ κρύφτηκα γρήγορα πίσω από τον καναπέ του σαλονιού έτσι ώστε να μη με δει αυτός. Φοβάμαι ότι θα με χτυπήσει και μένα.
Άρχισα να κλαίω! Δεν αντέχω να την βλέπω άλλο να πονάει και να κλαίει!

Άκουσα βήματα να με πλησιάζουν και αυτό με έκανε να φοβάμαι περισσότερο...

Ξαφνικά εμφανίστηκε αυτός μπροστά μου και πολύ θυμωμένος μάλιστα!

"Τί θες εδώ ρε μαλακισμενο;" γρύλισε ενώ άρχισε να τραβάει τα μαλλιά μου.

'' Το μουλικο θα την πληρώσει για τις παπαριες σου!'' φώναξε στην μητέρα μου και εκείνη άρχισε να τρέχει κουτσαίνοντας προς το μέρος μου.

Η ματιά μου πέφτει πάνω στην μεγάλη και στρογγυλή κοιλιά της, την οποία κράτα πιο σφιχτά αυτή τη φορά.

''Αργύρη όχι το παιδί!'' φωνάζει μέσα από τα αναφιλητά της καθώς τον τραβάει από το μισοανοιγμένο και λερωμένο του πουκάμισο.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

"Ευτυχώς ήταν εφιάλτης! " αναφώνησα λαχανιασμένη αγγίζοντας το ιδρωμένο κεφάλι μου.

Σηκώθηκα αμέσως από το κρεβάτι μου και σκέφτηκα να ετοιμαστώ για να πάω γυμναστήριο.
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όμως ξέσπασα σε γέλια!

Ήταν σκέψη αυτή που έκανα;

Προτίμησα να φτιάξω κάτι να φάω παρά να τρέχω και να ιδρώνω στους διαδρόμους ενός γυμναστηρίου.

Κατευθύνθηκα προς την κουζίνα και άνοιξα το ψυγείο. Είναι πλέον περιττό να αναφέρω ότι το μόνο πράγμα που υπήρχε μέσα ήταν κάτι μπουκάλια με νερό και ένα γιαουρτάκι που έληξε χθες!

Χωρίς να το σκεφτώ πολύ ,άρπαξα το γιαούρτι για να το φάω, αλλωστε δε νομίζω να πάθω κάτι, εξάλλου χθες έληξε όχι τον προηγούμενο μήνα!