Κεφάλαιο 16ο

102 8 16
                                    

"Να βάλω τίποτα να δούμε;" ρώτησα ενώ πλησίαζα το τραπέζι αφήνοντας τα πιάτα και τα ποτήρια.

"Βάλε αλλά θα σε παρακαλούσα να μην έχει γιατρούς, νοσοκομεία και τα σχετικά..." είπε και δάγκωσε ένα μεγάλο μέρος του μπέργκερ του.

"Μα γιατί;" αναφώνησα παραπονεμένη.

"Χαρούλα Χαρουλιτσα! Τα χουμε πει αυτά... Σιχαίνομαι τις ιατρικές ποδιές, τα ιατρεία και τα σάπια δόντια! Οδοντιατρική σπουδάζω επειδή μου το επέβαλαν οι γονείς μου." λέει με φυσικότητα και έπειτα πίνει λίγη κόκα κόλα!

Τη δική μου κόκα κόλα!
Να σε βράσω βρε Άγγελε!

"Κάτω από καλύτερες συνθήκες τί σπουδές θα ήθελες να ακολουθήσεις;" ρωτάω με ενδιαφέρον και πίνω στα "τυφλά" το δικό του αναψυκτικό... Έτσι για αντίποινα!

"Λοιπόν -" αφήνει ένα - μη - διακριτικό ρέψιμο να αποδράσει από το στόμα του "Θα ήθελα να τα δώσω όλα στον τομέα της ζωγραφικής ή της γλυπτικής! Από μικρή ηλικία είχα πάθος με την τέχνη και πάντα ήμουν πιστός σύντροφος της!" λέει και τον κοιτάζω με θαυμασμό αλλά και με θλίψη συνάμα. Είναι πολύ λυπηρό να μην μπορεί κάποιος να ζήσει ελεύθερα και να πραγματοποιεί τα όνειρα του.

"Ειλικρινά Άγγελε, σου εύχομαι να μπορέσεις σύντομα να γίνεις οικονομικά ανεξάρτητος και να ασχοληθείς με αυτό τον κλάδο...".

"Σ' ευχαριστώ πολύ βρε!!" είπε και με χαϊδεψε ελαφρά στη πλάτη.

"Χαρούλα μου πριν βάλεις κάποια ταινία να σε ρωτήσω κάτι;".

"Μα φυσικά!" απαντώ και του χαμογελάω ενθαρρυντικά.

"Τυχαίνει να βγαίνεις με κάποιον αυτό το καιρό;" ρωτάει και το στομάχι μου γίνεται κόμπος...

Τί να απαντήσω τώρα; Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να προχωρήσω μαζί του και ταυτόχρονα δεν θέλω να τον πληγώσω! Απολαμβάνω την συντροφιά του και...Την τύχη μου... Δυσκολεύομαι...

"Κάτι τρέχει αλλά δεν ξέρω... Βασικά δε νομίζω ότι θα έχει και ιδιαίτερη συνέχεια... Μάλλον τελείωσε πριν καν αρχίσει!" ψέλλισα σκεφτόμενη τον Πάρη και όσα μου έκανε πριν από μία ώρα!

"Εσύ ήθελες να τελειώσει;" μου απευθύνει ξανά τον λόγο κι εγώ νιώθω ότι δεν μου βγαίνει η φωνή.

Δεν ξέρω ποια είναι η καλύτερη απάντηση... Σίγουρα δεν ήθελα να τελειώσει ο Πάρης για μένα... Γνωριστήκαμε πολύ πρόσφατα. Ωστόσο κάτι με ελκύει υπερβολικά σε αυτόν τον άνθρωπο. Έχουμε μία πολύ περίεργη σχέση, έντονη, εκρηκτική αλλά καταβάθος πιστεύω ότι υπάρχει αμοιβαία συμπάθεια μεταξύ μας! Τα υπόλοιπα συναισθήματα που υπάρχουν είναι μόνο από πλευράς μου και σήμερα μου απέδειξε περίτρανα ότι δεν τα αξίζει!

Χαρά μου πού είσαι; Donde viven las historias. Descúbrelo ahora