Κεφάλαιο 5ο

85 8 17
                                    

Οι μέρες πέρασαν κι εγώ για άλλη μια φορά περιμένω στην αίθουσα αναμονής του γραφείου, της ψυχολόγου.

Δυστυχώς, η ώρα δεν κυλά γρήγορα...

Προσπαθώ να ξοδέψω την πλήξη μου ρίχνοντας κλεφτές ματιές μια στο μπαλκόνι και μια στο ταβάνι αντίστοιχα. Τα επίπεδα της βαρεμάρας μου έχουν απογειωθεί και το μόνο που καταφέρνω εν τέλει είναι να κάνω πιο έντονη αυτή την μονότονη αίσθηση.

Παρεμπιπτόντως θέλω να πω ότι το σκυλάκι τελικά το βοήθησα όπως μπορούσα! Το μετέφερα σε φιλοζωικό ίδρυμα - μιας και στην πολυκατοικία απαγορεύονται τα κατοικίδια - όπου παρακολουθούνταν τακτικά από κτηνίατρο , αυτό το διάστημα και πλέον θεωρείται υγιές.

Πάντως αν είχα την επιλογή να τον κρατήσω, θα τον ονόμαζα Φραϊχάϊτ που στα γερμανικά σημαίνει ελευθερία. Δεν ξέρω γιατί... Η λέξη αυτή μου φαίνεται σπουδαία, άπιαστη και απλά ξεχωριστή!

"Περάστε μέσα!" ψιθύρισε αυστηρά η κυρία με τα μικροσκοπικά γυαλιά αφού άνοιξε ελάχιστα την συρόμενη πόρτα, της αίθουσας αναμονής.

"Μάλιστα".

Σύντομα βρέθηκα μέσα στο γραφείο όπου εκεί με περίμενε η Εύη. Αφού χαιρετηθήκαμε, έκατσα στην αναπαυτική καφέ πολυθρόνα και ανυπομονούσα να ξεκινήσουμε.

"Τί θα ήθελες να συζητήσουμε σήμερα;" με ρώτησε ανοίγοντας το χαριτωμένο και πολύχρωμο σημειωματάριο της.

"Κοίτα..." ξεκινάω και αφήνω αμέσως μια ανάσα δισταγμού "Τις τελευταίες τέσσερις μέρες βλέπω συνέχεια εφιάλτες. Συγκεκριμένα από τότε που άρχισε να ασχολούμαι με την περίθαλψη ενός αδέσποτου σκύλου.Ναι... Τότε ξεκίνησα να βλέπω στον ύπνο μου τον... Τέλος πάντων εκείνον!".

"Γιατί; Θέλω να πω , θεωρείς ότι συνέβη κάτι εκείνη τη μέρα ή πιστεύεις ότι τυχαία ξεκίνησαν από τότε οι εφιάλτες; " έγραφε με προσήλωση ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσε να με κοιτάζει.

"Είμαι λίγο μπερδεμένη... Δεν ξέρω... Έχω την εντύπωση ότι μέσα από αυτό βλέπω τον εαυτό μου. Το βρήκα χτυπημένο και φοβισμένο, όπως ακριβώς ήμουν εγώ μέχρι και δώδεκα χρόνια πριν!" εξομολογούμαι παίζοντας νευρικά με τις άκρες των μαλλιών μου.

Μόλις ολοκλήρωσα άνοιξε τα μάτια της διάπλατα και ρώτησε κάπως σκεπτική:

" Είπες όπως ήσουν δώδεκα χρόνια πριν. Μήπως θέλεις να μου περιγράψεις αυτή τη περίοδο της ζωής σου; Δεν θέλω έντονες περιγραφές. Μια περίληψη είναι αρκετή!".

Χαρά μου πού είσαι; Donde viven las historias. Descúbrelo ahora