Χαρά μου πού είσαι;

Κεφάλαιο 18ο

Οι μέρες πέρασαν φτάνοντας τον αριθμό των δέκα ημερών, που ο Πάρης αγνοούνταν... Δεν εμφανίστηκε στο μαγαζί και στη σχολή. Ούτε από το Instagram δεν έχω πλέον νέα του!

Έχω αρχίσει να προβληματίζομαι. Ταυτόχρονα αγχώνομαι μήπως έκανα ή είπα κάτι που μπορεί να παρεξήγησε.

"Κι αν βρήκε κάποια άλλη;Αν έληξε όλο αυτό μεταξύ μας; Τί θα γίνει;" αυτά σκεφτόμουν ,κυρίως τις τελευταίες δύο μέρες ,δίχως να αντέχω την ιδέα ότι θα με παρατήσει...

Έχω ανάγκη το ενδιαφέρον και τη φροντίδα κάποιου! Πάντοτε λαχταρούσα μια αγκαλιά, ένα χάδι... Ένα "καλημέρα" ή αντίστοιχα ένα "καληνύχτα". Σπάνια όμως έρχονται όλα αυτά...

"Κακώς συμφώνησες σε όλο αυτό!" μου φωνάζει η Άννα ανήσυχη.

"Σταμάτα! Δεν καταλαβαίνεις..." ψέλλισα αδιάφορα μιας και ήθελα να λήξει σύντομα αυτή η κουβέντα, εφόσον δεν είχα όρεξη για διαφωνίες.

"Τί δεν καταλαβαίνω ρε Χαρά; Τράβα σε παρακαλώ πολύ στην Εύη για συνεδρία! Από τότε που σταματήσατε έχεις αρχίσει τις χαζομάρες...".

"Γιατί χαζομάρες ρε Άννα; Μήπως τώρα με θεωρείς κι εσύ φτηνή; Πες το μου και αυτό! Γίνε και στενόμυαλη τώρα!" λέω περνώντας στην αντεπίθεση και η Άννα με κοιτάζει με ένα οξύθυμο βλέμμα.

"Δεν σε θεωρώ φτηνή αλλά μαζόχα! Αν πραγματικά το μόνο που αναζητούσες στον Πάρη ήταν το σεξ, δεν θα σου έλεγα απολύτως τίποτα! Τώρα το μόνο που κάνεις είναι να πληγώνεσαι." ξεφυσάω παραιτημένη, δίχως να έχω κάποια πρόχειρη δικαιολογία στο μυαλό μου.

Ευτυχώς όμως εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κουδούνι της πόρτας, με αποτέλεσμα να μην προλάβουμε να πούμε κάτι παραπάνω .

Έπειτα η Άννα κατευθύνθηκε προς τα κει, άνοιξε την πόρτα και τότε εμφανίστηκαν μπροστά της η Στέλλα και ο Μάρκος, για την καθιερωμένη εργασία του εξαμήνου.

"Καλησπέρα παιδιά!" αναφώνησα δυνατά κερδίζοντας την προσοχή τους.

"Επ! Μας πρόλαβες βλέπω." είπε ο Μάρκος ανακατεύοντας τα μαλλιά μου.

"Τί κάνετε; Το βρήκατε εύκολα το σπίτι;" μπήκε και η Άννα στη συζήτηση ενώ η Στέλλα στεκόταν και μας κοιτούσε σαν αποπροσανατολισμένη, πράγμα περίεργο για εκείνη.

"Μπα... Την έχουμε συνηθίσει γενικά τη Θεσσαλονίκη, οπότε μας ήταν εύκολη η διαδρομή!" απάντησε χαλαρά Μάρκος και τότε η Στέλλα έκατσε δίπλα μου ενώ εξακολουθούσε να είναι σκυθρωπή.