Χαρά μου πού είσαι;

Κεφάλαιο 11ο

Η κατάσταση με τον Πάρη έχει αρχίσει να μου φαίνεται όλο και πιο μπερδεμένη.
Συμπεριφέρομαι σαν ζηλιάρα σύζυγος ενώ ουδέποτε αναπτύξαμε κάποιου είδους σχέση.

Είμαι εντελώς σίγουρη ότι δεν έχω αισθήματα για εκείνον. Ωστόσο, δυσκολεύομαι να εξηγήσω γιατί κρατάω τέτοια στάση απέναντι του.
Η χθεσινή του κουβέντα περί φιλίας με έκανε έξω φρενων. Κάτω από άλλες συνθήκες θα χαιρόμουν πολύ που κάποιος με αποδέχεται και θέλει να τον νιώθω σαν δικό μου άνθρωπο αλλά αυτή τη φορά ,δεν μπορώ να περιγράψω γιατί δεν έχω αυτή τη χαρακτηριστική αίσθηση ασφάλειας.

Στο σπίτι του δεν μπορούσα να σκεφτώ καθαρά μιας και βρισκόταν εκείνος μέσα σε αυτό. Οπότε σκέφτηκα ότι η ιδανική λύση είναι να φύγω νωρίς από εκεί και να κάνω μία βόλτα.

Εν τέλει, κατέληξα στο υποβρύχιο διαμερισματακι μου. Έκατσα αρκετή ώρα εκεί. Χαλάρωσα στο μικρό μπαλκόνι μου, χαζεύοντας τη θέα της πρωινής Θεσσαλονίκης, το γαλανό χρώμα της θάλασσας και το γκρίζο των πολυκατοικιών. Έπειτα μίλησα με τους εργάτες, οι οποίοι με χαρά μου ανακοίνωσαν ότι σε δύο μέρες θα μπορέσω να επιστρέψω σπίτι μου.

Το νέο αυτό με ικανοποίησε εφόσον δε θα επιβαρύνω περισσότερο τον Πάρη. Θα είμαι πάλι μόνη στο σπιτάκι μου και θα αφήσω σ'εκείνον το πεδίο ελεύθερο!

Στην έξοδο της πολυκατοικίας συνάντησα τυχαία δύο ηλικιωμένους γείτονες μου, τον κύριο Παλικάρη και τον κύριο Ανδρόφιλο. Τα ονόματα τους με δυσκολεύουν, καθώς είναι σπάνια. Δυστυχώς, τα μόνα ονόματα που έχω συνηθίσει είναι το Γιαννάκης, το Γιωργάκης και το Τασούλης.

Κρατούσαν και οι δύο από ένα γεμάτο σακ βουαγιάζ. Έκαναν μάλιστα πως δεν με είδαν.

Κάποια κομπίνα σκαρώνουν...

Τους πλησίασα με γοργό βήμα και τότε τους μίλησα :

"Καλημέρα σας, τί κάνετε;" στο άκουσμα της φωνής μου πάγωσαν και οι δύο για μερικά δευτερόλεπτα. Ύστερα γύρισαν και με κοίταξαν αφού μου χαμογέλασαν αμήχανα.

"Γειά σου Χαρούλα..." είπαν διστακτικά και με ενοχικό ύφος.

Επαρχιώτικο "κοινωνικό ενδιαφέρον" εν δράσει...

"Σάκους βλέπω...Ταξιδάκι ταξιδάκι;" ρώτησα ενώ σταύρωσα τα χέρια μου και περίμενα απάντηση.

Αμέσως πήρε τον λόγο ο κύριος Ανδρόφιλος : "Εμένα κορίτσι μου με πήρε τηλέφωνο η γιαγιά μου. Έχει πάει στο σπίτι της ο νονός μου για να μου φέρει το δώρο που δεν μου έδωσε τα Χριστούγεννα. Κρίμα είναι να μην πάω, τόσο δρόμο έκανε ο Χριστιανός!".