Χαρά μου πού είσαι;

Κεφάλαιο 12ο

"Δεν πρόκειται να πάω! Θα δω τον αγώνα στο λάπτοπ από την ασφάλεια του σπιτιού μου!" είπα με πείσμα στην Άννα,η οποία εδώ και ώρα θέλει να με πείσει να δούμε στο γήπεδο τον αγώνα της Νίκης Βόλου που θα παίξει με την ομάδα του Πάρη.

"Άκου να σου πω! Εμείς πάντα υποστηρίζαμε την ομάδα της πόλης μας! Δε θα μας εμποδίσει τώρα ένας Πάρης να πάμε. Εκτός και αν...".

"Εκτός και αν τί ρε Άννα;".

"Εκτός και αν όντως γουστάρεις τον ψευτοποδοσφαιριστή ,ξέρεις ότι θα είναι εκεί με την γκόμενα του και δεν έρχεσαι επειδή θα ενοχληθείς αν τους δεις πάλι μαζί!" λέει με ύφος "Ηρακλή Πουαρό" ενώ εγώ θέλω απλά να την βρίσω.

"Καλά εντάξει Άννα!" λέω απότομα και κάνω ένα βήμα για να φύγω αλλά η φωνή της με σταματάει:

"Έλα ρε Χαρά! Πάμε αύριο στον αγώνα... Αν θυμάσαι αυτή ήταν η αγαπημένη μας συνήθεια!" με παρακαλούσε με ένα παιδικό τόνο στη φωνή της καθώς ήξερε ότι δεν μπορούσα να της πω εύκολα όχι.

"Καλά ας πάμε αλλά υπό έναν όρο!" είπα δυνατά με ένα τέρμα σοβαρό και ώριμο ύφος.

"Τί όρο;" με ρώτησε.

"Δεν θα μου ξανά πεις για τον Πάρη. Εντάξει;" με κοίταξε παιχνιδιάρικα αλλά εν τέλει δέχτηκε να μη με ξανά ενοχλήσει με το θέμα "Πάρης".

"Χαρά μου;" ακούω την τρυφερή της φωνή να ηχεί στα αυτιά μου.

"Έλα βρε Άννα.".

"Θέλω να σου πω κάτι ακόμη και μετά να κλείσει οριστικά αυτή η συζήτηση." λέει και αρχίζω να ξεφυσάω "Είμαι χίλια τα εκατό σίγουρη πως ενδιαφέρεσαι για εκείνον απλά δεν θες να το παραδεχτείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό." συμπληρώνει κι εγώ προσπαθώ να κάνω μία ενδοσκόπηση της κατάστασης.

"Ακόμα κι αν ισχύει αυτό που λες , αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία σημασία! Ο τύπος είναι με άλλη. Με μία πιο διάσημη,πιο όμορφη,η οποία δεν εργάζεται για να βγάλει τα προς το ζην και ξέρει να ζει σαν μια κοπέλα της ηλικίας της!" ψιθυρίζω και ειλικρινά νιώθω να με πιάνει το παράπονο.

Η Άννα με αγκάλιασε με ταχύτατους ρυθμούς και είπε στοργικά: " Γιατί σε πιάνει η ηττοπάθεια βρε κοριτσάκι μου; Εσύ είσαι πραγματικά μία κουκλάρα και η καλύτερη ψυχή του κόσμου! Σκέφτεσαι τους πάντες και κυρίως την οικογένεια σου και για να τη διευκολύνεις οικονομικά ,δουλεύεις! Ξέρεις πόσο ώριμη δείχνεις και πόσο σε θαυμάζω; Λίγοι έχουν τα κοτσια τα δικά σου!" ολοκληρώνει και μου αφήνει ένα φιλί στο μέτωπο.