Golden Days of Fall

Kabanata 9

Unknown

Pagkatapos kong ihatid si Davi sa airport ay dumiretso na ako papuntang Comfort and Care. While driving, I remember what my boyfriend said about our relationship. This is a long distance relationship. He was very hesitant to leave me at first pero napapayag ko siya.

He told me he doesn't know how to handle a long distance relationship well. Natatakot siya na baka hindi mag-work itong relasyon namin. And then I told him na kung walang mag-che-cheat, walang hiwalayan na mangyayari.

Cheating is one of the many reasons kung bakit maraming naghihiwalay. Mas lalo siyang nag-alala sa sinabi ko and so to calm him, sinabi ko sa kanya na uuwi rin naman ako ng Pilipinas kasi may business din naman ako roon.

I was busy checking the stocks noong kaagad bumukas ang pinto. Nag-angat ako ng tingin dito habang nakakunot ang noo. I am bombarded with tasks right now, I don't want to be disturbed. Well, except Davi, I want him to you know, do me para naman mawala ang pagod ko. Gusto kong tumawa dahil sa naisip pero hindi ko hinayaan ang sarili lalo pa noong nakita ko si Case.

Galit na mukha ang ibinigay niya sa akin. "Kaya pala hindi ka pumayag na maging girlfriend ko kasi may iba ka palang gusto."

I heaved a deep sigh at ibinalik ang paningin sa laptop. "Leave, Case. I won't entertain visitors for now."

But he didn't listen. He went closer to me. "Boyfriend mo ba iyon, Sorrell?"

Hindi ako sumagot. "Answer me!" he raised his voice like a fucking stupid.

"Yes. Any problem with that?" nakakunot noo akong tumingin dito.

Ang dami ko pang trabaho na tatapusin pero mukhang siya ang mauuna sa lahat.

"How come, Sorrell?" his voice cracked. "I was there for you pero bakit iba ang pinili mo?"

I shrugged my shoulders. "I don't know." What the fuck is wrong with this guy?

"Answer me properly, Sorrell! I need to hear your explanations!"

Dahan-dahan akong tumayo dahil doon. Did he just shout at me? Inayos ko ang aking damit at pinantayan ang kanyang paninitig. Dahan-dahan niyang tinanggal ang butones ng kanyang itim na long sleeves. Napaiwas ako ng tingin dahil doon ngunit kaagad na napaharap sa kanya noong hinawakan niya ang magkabila kong baywang. I pushed him away pero hindi ito natinag.

"Let me go." I said in an authoritative voice.

"And why would I do that?" nanlilisik ang kanyang mga mata sa galit.

But I am not scared at all. I can't imagine spending my life with this jerk. Siguro kapag kaming dalawa ang nagkatuluyan, magpapakamatay nalang ako.

I smirked. "... because I am not yours."

"You are mine, Sorrell. Mahal na mahal kita." umamo ang kanyang mukha pero kita pa rin ang pamumula ng kanyang mga mata.

Umiling ako pero kapansin-pansin pa rin ang ngisi. "I don't love you. Do you want money from me? Name it and then stay away from me."

"Putangina, Sorrell!" kaagad niya akong itinulak pabalik sa aking swivel chair at mabilis niyang hinubad ang kanyang long sleeves. He then unbuckled his belt pero napahinto ito noong nagsalita ako.

"Are you that desperate to own me?" I chuckled with no humor. "I am sorry to disappoint you pero hindi iyan mangyayari. And you see, my boyfriend right now is my first love. Kami na, high school pa lang ako. Kami na ... bago pa kita nakilala." umawang ang kanyang labi sa sinabi ko.

"No, mahal mo rin ako."

Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi. "Please claim Amanda in my father's company. Pakasalan mo na iyon baka gusto mong magkaroon na ng anak."