Golden Days of Fall

Wakas

Golden Days of Fall

I thought everything was already perfect noong naging kami ulit. Sinubukan kong maging isang mabuting boyfriend kay Sorrell kasi alam kong iyon ang gusto niya. Her standards were very high that I sometimes ask myself kung bagay ba ako sa kanya. Kung pwede na ba kami.

When we were in high school, I had a huge crush on her. Hindi ko lang kayang aminin kasi nahihiya ako sa kanya. Intimidating kasi siya at hindi namamansin. Pero hindi ako kinain ng takot, sinubukan kong lumapit sa kanya upang makipag kaibigan. I was glad she accepted it. She then became my close friend but then days after that, umamin ako na gusto ko siya.

Ten days pa lang kaming magkaibigan ngunit umamin din kaagad ako. Either rejected or not, hindi ako titigil hanggat hindi niya ako sasagutin. Hindi pa umabot ng isang oras ang panliligaw ko rito ay sinagot niya ako. Hindi ako natuwa because I thought she was just playing around, fooling me. Just imagine first year high school pa lang kami pero nagkaibigan na.

She was my first love. Sorrell Archambeau was my first in everything. Tumungtong kami ng fourth year at kami pa rin. Ang sarap mahalin ni Sorrell, hindi dahil mayaman siya kundi napaka thoughtful niya. Kahit mayaman at medyo maarte ay marami pa ring nagkakagusto rito na parating nagpapainis sa akin. But then again, she didn't entertain them. Ako lamang at sina Koa ang pinapansin nito.

I really thought kami na hanggang sa pagtanda. But then something came up. My parents wanted me to marry Leese, her parents were a family friend. Hindi ako pumayag kasi hindi ko naman siya mahal. And if marrying her will save the company might as well do it my own, my way. I don't want to hurt Sorrell with this shit.

Pero sa ginawa kong pagtalikod sa kanya ay hindi ko alam na labis ko na pala siyang nasaktan. Alright, I wasn't true to my words. Wala ni isa roon sa mga sinabi ko ay totoo. That hindi kita minahal and ginamit lang kita was just a big fucking lie. I love Sorrell so much that I think breaking up with her would make things right.

Taon na ang lumipas simula noong naiwan ako. I was being left because she was staying far away from me now. I worked hard para mapuntahan ko siya. Nagsumikap akong magkapera because I wanted to be with her again. Ayaw kong umasa sa pamilya ko. As much as possible, sarili ko ang aasahan ngayon. May pera ang mga magulang ko pero sa kanila iyon. Kung gusto kong magkapera ay kailangan kong magtrabaho.

I looked for her. Medyo nahirapan ako but thanks to Koa, nagkita ulit kami. Nakita ko ulit ang babaeng mahal ko. I thought wala na talagang pag-asa. I thought ayaw na niya talaga sa akin kasi sinaktan ko siya, hiniwalayan ko siya ng walang sapat na dahilan. But then the moment her eyes darted at me for the first time after how many years, that was when I realized na talagang hindi nawala ang pagmamahal namin sa isa't-isa.

We get back together. Wala na yatang paglalagyan ang kasiyahan ko noong naging kami ulit. I was head over heels in love with her, na kaagad ko siyang niyayang magpakasal. That night, my entire body was trembling as fuck. Buong akala ko na kapag luluhod ako sa harap niya ay tatalikuran niya ako. I thought I was too early. I thought I am pressuring her. But then the moment she hugged me, alam ko na kaagad kung saan kami patungo.

I am marrying her. Gusto kong maitali si Sorrell sa akin. I can't wait to be her husband.

Pero noong sa tingin ko ay perpekto na ang lahat, doon kami pinaglaruan ng tadhana. We already planned our wedding pero dahil sa kagustuhan ng tadhana, inilayo niya sa akin ang babaeng mahal ko. I thought I wouldn't be able to see her de novo. Dalawang taon akong naghintay sa pagbabalik niya ngunit noong bumalik siya, I destroyed us.

Two years without any news from her feels empty. Walang araw na hindi ko hinihiling ang pagbabalik niya. Hindi ako naniwala na patay na siya. I was thinking na baka natangay lang siya nang malalaking alon. That perhaps, napunta lang siya sa kabilang isla. Pero sa tuwing pinapaalala sa akin ng mga kaibigan ko na tumigil na ay nawawalan din ako ng pag-asa. But it didn't stop there, patuloy pa rin ako sa paghihintay sa kanya.