GÖLGEDE YAŞAYANLAR

1. GİDELİM BURALARDAN

Şarkı: Nazan Öncel - Gidelim Buralardan

GÖLGEDE YAŞAYANLAR'ın ilk bölümüne hoş geldiniz.

Oy vermeyi ve satır aralarını güzel yorumlarınızla doldurmayı unutmayın.

Sizi Seviyorumm 💖

🌑

Hava aydınlanalı yaklaşık bir saat oluyordu, fakat ben uyandığım andan itibaren koşmakla meşguldüm. Beni gören birisi kötü bir haber aldığımı, bu sebeple bu denli hızlı koştuğumu düşünebilirdi, fakat ben ablam denilen şahıs uyanmadan eve varmak için koşuyordum sabahın bu saatinde. Sabaha kadar arkadaşımla birlikte çalıştığımız kafede artan içkileri içip, sızmıştık. Gözlerimi kafede açtığımda ise ben uzun yemek masasının üzerinde uyuyordum, çocukluk arkadaşım ise masanın ayağına kafasını yaslayarak uyuyordu.

Gece kafe bir çift tarafından kiralanmıştı, milyonluk içkiler, viskiler, konyaklar masaları süslemişti. Nişan törenlerini bizim çalıştığımız kafede yapmalarının nedeni ise Bodrum'un en gözde mekanı olmasıydı. Paraları bol olduğu için, o milyonluk içkileri şov olsun diye bardakta bırakmışlardı, nişan töreninin ardından ise kafenin arka sokağında, yine bizim patronumuzun ev sahipliği yaptığı gece kulübüne geçiş yapmışlardı.

Ha bu arada, evet, burası Muğla'ya bağlı Bodrum ilçesi. Yazları her ne kadar kalabalık olsa da, kışın bu taraflara uğrayan pek olmazdı.

Evimizin olduğu sokağın köşesini dönerek adımlarımı yavaşlattım, hı durmadan koştuğum için nefes nefese kalmıştım. Ellerimi diz kapaklarıma koyup, öne eğilerek nefesimi düzene sokmaya çalıştım. Yorulmuştum ama yetişmiş olmalıydım, bu kadar koştuğuma değmişti muhtemelen.

Köşedeki küçük bakkala doğru ilerleyip içerisine girdim, iki tane ekmek alarak poşete yerleştirip, hesabı ödeyerek bakkaldan çıktım. Yaşının gerektirdiği üzere, çapraz binanın penceresinden bana seslenen kadının yorgun ve cızırtılı sesi kulaklarıma değdiğinde kafamı o yöne çevirdim.

Yaşıtlarının aksine dedikodudan uzak yaşayan, kimseyle ilgili kötü bir yorum yapmayan, kendi halinde bu mahallede yaşayan bir kadındı Saniye teyze. Annem babamla ilk evlendiği senelerde de bu mahallenin sakinlerindenmiş kendisi. Üç kızı, bir oğlu olduğunu biliyordum, kızlarının ikisi okulu bırakıp evlenmiş, diğeri ise Ankara da bir eğitim merkezinde çalışıyordu, oğlu ise her türlü mesleği inatla deniyordu, bir defa evlenip boşanmıştı, şu an hatırladığım kadarıyla İzmit'de oturuyordu. Bunları bilmemin sebebi kendisinin zamanında anneme yaptığı yardımlardı. Yaşadığımız eve ilk taşındıklarında annem de, babam da eşya alabilecek durumda değilmiş, Saniye teyze önce kendi eski eşyalarını anneme vermiş, daha sonrasında ise bir kitapçıda iş bulmuş. Annem rafları temizleyip, kitapları yeeştiriyormuş önceleri, daha sonra kitapçıyı geçici olarak yöneten kişi vefat edince, Saniye teyze de işlere bakması için kitapçının sahibine annemi önermiş.

Annemin vefatından önce sık sık gelirdi Saniye teyze bize, çocuklarından bahsederdi, eşinden. Annem o soğuk toprağa teslim olduktan sonra ise babam yasak koymuştu, hiçbir komşuya kapı açılmayacaktı, ses dahi verilmeyecekti, sokakta görürsek kafamızı çevirecektik. Zamanla herkes bu tavırlarımıza alışıp ayağını kesse de Saniye teyze inatla gelirdi bize, kapıyı çalardı, sokakta görünce seslenir, bir şeye ihtiyacımız var mı diye sorardı.

Bütün bu kötülüklerin içinde hâlâ temiz insanlarında olduğunu onun sayesinde görmüştüm ben. Sayıları o kadar azdı ki, bazıları sadece iyi rolünü oynuyordu, iyilik ne onu bile bilmiyorlardı.