GÖLGEDE YAŞAYANLAR

3.KAÇIŞ

Şarkı: MRF ~ Derindeyim

🌑

Gözlerimi araladığımda hastanenin kargaşa sesi kulaklarıma çalındı, sürekli bağırış sesi vardı, hastanenin kokusu bile midemi altüst ederken bir türlü çıkamıyordum buradan. Hasta olduğum zamanlar bile hastaneye gelmeyen ben, sürekli hastaneye gelmek mecburiyetinde kalıyordum.

Ambulans sireninin sesi, hemşirelerin bağırış sesi, hasta yakınlarının ağıt yakması, her ses birbirine girmişti, yüzümü duyduğum seslerle buruşturarak gözlerimi iyice açtım. Bakışlarım ilk olarak kolumda ki sızıya değdiğinde seruma bağlı olduğumu gördüm, bakışlarımı önüme çevirdiğimde karşılaştığım yüzle gözlerimi kocaman açarak baktım.

"Uzay?" Ben ne kadar süredir uyuyordum ki? Uzay buraya kadar geldiğine göre epey süre uyumuştum, ama daha önemlisi benim hastanede olduğumu Uzay nereden öğrenmişti?

"Gece Kuşum, iyi misin abicim?" Benim sesimi duymasıyla telaşla bana bakıp konuşmuştu. Serumlu elimi oturması için salladığım da yatağın üstüne, benim yanıma yeniden oturmuştu. Elini uzatarak yanağımdan makas alıp gülümsedi, gözümü acilde gezdirdiğimde Uzay'dan başka kimseyi görmedim, nasıl oluyordu da Uzay kalkıp Bodrum'dan geliyordu ama Yaz gelemiyordu! Haberi olmayabilir miydi?
Evet, tartışmıştık ama Yaz'ın öfkesi anneannemeydi, acil de olduğumu duyup da gelmemezlik yapmazdı.

"Yaz nerede?" Diye sordum Uzay'a, ellerini kaldırarak, dudaklarını büzüp, bilmediğini belli etti. "Bilmem, haber vermedim ona telaş yapmasın diye." Diyerek açıkladı. Kafamı oynatarak anladığımı belirttim, "Senin nereden haberin oldu?" Dedim asıl merak ettiğim soruyu sorarak.
Uzay kaşlarını kaldırarak tatlı bir yüz ifadesiyle cevap verdi, "Vallahi ben seni aradığımda bir çocuk cevap verdi, senin fenalaştığını, hastaneye kaldırdığını falan söyledi. Bende atladığım gibi geldim."

Beni hastaneye taşıyan kişiye de teşekkür borçluydum, hastaneye kadar taşımış, Uzay aradığında ise bilgi vermişti. O olmasaydı her zaman olduğu gibi, tek başıma kalacaktım ve kendime hasta bakıcılık yapacaktım.

"İyi insanlar da varmış demek ki!" Diyerek kendi kendime konuştum, Uzay kafasını ağır ağır sallayarak beni onayladı ve aniden yerinde zıplayarak bana döndü. "Gece, Gece, Gece!" Diyerek, çocuk gibi ismimi tekrarladı büyük bir sevinçle. "Efendim?" Bıkkınlıkla yanıt verdiğim için serumlu koluma vurdu ama iğnenin acısıyla sızlandım. "Ay çok pardon, iyi misiniz kari bayani?" Dedi gıcık ses tonuyla, sonda eklediği şiveli cümleyle gülerken, sağlam olan elimle yumruk yapıp bende onun omuzuna hafifçe vurdum.

"İyiyim, herif bayi." Dedim ve karşılıklı gülmeye başladık. "Dün bir dizi izledim ki Gece, sorma gitsin." Dedi abartıyla konuşup lafı değiştirerek. Konuşmadan odada göz gezdirdiğimde elimin tersini çimdiklemesiyle cılız çıkan bir sesle çığlığı basmam bir oldu. Uzay'a döndüğümde ters ters bakarak sinirimi belli ettim, "N'apıyorsun aptal?!" Diye azarladım, galiba benim nazım bir tek Uzay'a geçiyordu, gerisine karşı suskundum. "Sorsana lan diziyi!"

Pes dercesine gözlerimi ayırarak baktığımda, Uzay gayet de ciddi görünüyordu. "Sorma dedin ya demin, ruh hastası!" Haklıydım, sorma demişti, bende sormadım. "O lafın gelişi, sorman lazımdı." Diyerek sanki ben onu çimdiklemişim gibi söylendi. Her izlediğimiz dizi veya filmin yorumlamasını mutlaka yapardık, hayal ürünü olmasına rağmen karakterleri çekiştirirdik, hatta hakkında yapılan yorum videolarını da izlerdik ama şimdi sırası mıydı?
Hem benim neden sürekli birilerine borcum oluyordu, beni hastaneye taşıyıp, Uzay'a haber veren kişiye teşekkür etmem lazımdı fakat ben onun kim olduğunu ve nerede olduğunu bilmiyordum.