RÜYA

1.Bölüm : AİLEM

Sabah yüzüme vuran güneş ışığı ile araladım gözlerimi ardından yorganı üstemden yavaşça sıyırdım ve yataktan inip camın önüne geçtim ,camı açtım o esnada bi ses geldi ,

"Deniz geç kaldın , kalk Deniiiiiiz ." Bu annemin sesiydi.

"Nereye geç kaldım anne."

"Sence , bi düşün istersen hanımefendi." dedi annem ve sonra benim cevap vermemi beklemeden,

"Okula geç kaldın." dedi sağ işaret parmağını sallayıp bana kaşlarını çatarken.Annem parmağını sallayınca aklıma babam geldi babam bir şeyler anlatırken hep parmağını sallardı , hayal meyal hatırlıyorum zaten.

"Ya anne bırak bi seferde geç kalsın ne olacak sanki." diye savundu beni Demir abim.

"Yok yazılacak bu bir , konulardan geri kalacak bu iki ve bunların hepsi karne notuna yansıyacak buda üç sence bunlar geçerli sebepler değil mi?" dedi annem yine kaşlarını çatarken.

"Valla abi annem haklı gibi." dedim biraz çekinerek.

"Oh ya Deniz ben seni savunuyom senin yaptığına bak. Tüü yazıklar olsun sana." dedi abim ,abimin meşhur lafıdır TÜÜ YAZIKLAR OLSUN SANA.

"Ohoo siz hala konuşuyosunuz , Amine Deniz çabuk hazırlanıyosun." dedi annem. Annem bana sinirli olduğu zaman iki ismimi de kullanır buradan anlıyorum bana sinirli olup olmadığını.

Bakın kavgaya daldım size kendimi tanıtmayı unuttum.

Benim adım Amine Deniz Ak. 10. sınıfa gidiyorum ,15 yaşındayım. Kavgaya dövüşe bayılırım ,ben küçükken mahallediki çocukları döverdim.

"Ben çıkıyorum Zehra sultan." dedim annemin arkasından.

"Ayh iyi tamam çık zaten sinirliyim sana ,gözüm görmesin seni." dedi ,zaten bir daha annemin beni göreceğini sanmıyorum.

"Tamam sultanım çıkıyorum sakin ol." dedim

"Amine Deniz 3 saniyen var çıktın çıktın ha yok çıkmadın işte o zaman..." annemin sözünü bitirmesine izin vermeden dışarıya fırladım daha doğrusu kaçtım.

Okula yetişmek için koşuyodum ki ,

"Deniz." diye bağırdı Aslı ,ardından ,

"Amine." diye bağırdı Damla.

Aslı ve Damla benim en iyi arkadaşlarımdır durun onlarıda tanıtayım size.

Önce Aslı ,onun adı Aslı Morgül. Oda benim gibi 10. sınıfa gidiyo 15 yaşında. Kavga sever ama kavga etmez sadece izler oda gözünü kapatıp izler.

Gelelim Damla'ya ,onun adı Damla Yılmaz. Aslı ve ben gibi 10. sınıfa gidiyo zaten Aslı ,Damla ve ben aynı sınıftayız 15 yaşında çooook hanım hanımcık bi kız. Kavgaya bayılır ama kavga edemez çünkü nasıl edeceğini bilmiyo ,aramızda kalsın şuan benden dövüş dersi alıyo.

"Amine Deniiiiz kime diyoooz." diye tekrar bağırdılar.

Arkama döndüm ve yanlarına gittim.

"Efendim." dedim

"Ayy yazık okula geç mi kaldın sen." dedi Aslı gülerek.

"Ya ne olacak Aslı kızın beti benzi atmış koşarak 6 sokak gelmiş baksana." dedi Damla ,Aslı'yı onaylayıp gülerken.

"Sizde geç kalmışsınız bi tek ben değilim yani." dedim alttan alttan gülerek.

"Ay tamam ya ben ciddiye alıyorum sanki gerçekten kavga ediyormuşuz gibi." dedi Damla.

"Of kızlar boşverin onu bunuda siz bağırınca kavga var sanmıştım çoh mutlu olmuştum."

"Çoh mu?" dedi Damla şaşkınca.

"Damla buna mı takıldın kız yine kavga diyo farkında mısın?" dedi Aslı.

"Kızlar şuanda konumuz bu mu?" dedim.

"Evet başka konu mu var?" dedi Damla. Ortamda 10-15 saniye sessizlik oldu sonra aynı anda ,

"Okul var." diye bağırdılar

"Okul ya." dedim sinirlice.

"Daha ne bekliyoz koşun lan." dedi Aslı. Tam koşmaya başladık ki o ses durmamıza sebep oldu.

"Amine ,Damla ,Aslı beni bekleyin." dedi Hatice. Durun onuda tanıtayım.

Onun adı Hatice Nehir Yıldırım. 10. sınıfa gidiyo hepimiz aynı sınıftayız 15 yaşında biz bebeklikten beri en yakın arkadaşız ,o yüzden onuda biraz kendime benzettim yani oda dövüşü çok sever mahalledeki çocukları da beraber döverdik zaten. Aramızda bilgisayardan en iyi o anlar.

İşte bunlar benim ailem.

"Ya bekleyin beni sinir etmeyin önemli bi haberim var." diye bağırdı önemli diyince hemen durdum gözlerim doldu birden sebepsizce , boğazım düğümlendi.

"Ne oldu Hatice?" dedim.

"Amine senin için çok önemli tabi benim içinde öyle." dedi Hatice.

"Ya insanı çatlama söyle artık." dedi Damla.

"Bi susta söylesin kız." dedi Aslı.

"Ama pek emin değilim." dedi Hatice valla heyecandan öleceğim.

"Ne olur söyle artık lütfen." dedim göz yaşlarımın akmasına engel olmaya çalışırken.

"Amine yeni tarih hocası geliyor." dedi.

"Bu muydu yani?" dedim hevesim kırılınca.

"Yok ,tarih hocası baban olabilir." dedi gözümdeki bütün yaşlar boşaldı kaldırımın kenarına oturup biraz daha ağladım.

"Ya tamam ağlama neden ağlıyorsun ki." dedi Damla.

"Mutlluluktan ağlıyon demi?" dedi Aslı. Olumlu anlamda başımı salladım.

"Hadi gidip babama bakalım artık." dedim ve koşmaya başladım okul bahçesine vardığımda başım dönmeye başladı burnumda bi sıcaklık hissetmeye başladım ,yerde kan gördüm ve yere düştüm.

Bir kaç saat sonra

"Kızım evladım iyi misin?" gözlerimi yavaş yavaş araladım birisi bana seslendi.

"Siz kimsiniz?" dedim

"Beyefendi süreniz doldu lütfen hastayı yalnız bırakın." dedi hemşire buranın hastane olduğunu o zaman anladım.

"Sende dinlen fıstık."dedi hemşire olumlu anlamda başımı salladım.
Odadan çıktılar.

Size yaşadıklarımı anlatayım ,aslında annem benim annem değil ,Demir abim benim abim değil yani şöyle ki ,onlar benim gerçek ailem değil.

***

Kitabımı okuduğun için teşekkür ederim güzel insan...❤❤❤

(Yazardan Not= Lütfen oy vermeyi unutmayın. Kitabım için görüşlerinizi yorumlarda belirtebilirsiniz.🤗)