"Lanet"

7-ci bölüm

Bir dakika bi dakika...
Karşımda gördüğüm annemi? Yoksa banamı öyle geliyor. Ama annem...
Lanet gözlerim dolmaya başlamıştı...
Annemi 4 yıl sonra ilk defa görüyordum...
Sanki gençleşmişti...
Annem bana gülümsüyordu...

Etrafıma baktım. Her yer beyazdı. Ama annemin kıyafeti etraftaki beyazdan daha parlaktı.
Annem kollarını 2 yana açdı...
Hala inanmıyordum
Rüyamıydı bu?
Nasıl ormandan buraya geldim?
Ö-öldümmü?
Alex ve Fiona yaşıyormu?

"Blair kızım? Gelmeyecek misin? Özlemedin mi beni?" Dedi hüzün dolu sesiyle.

"Anne?" Diye kısık sesle konuşarak ayağa kalktım. Koşarak anneme sarıldım.

Beni sımsıkı sarıyordu. Başımı omzuna koydum. Kokusunu içime çektim. 4yıldır bu kokuya hasretdim.

Annemden ayrıldığımda gözlerimden yaşlar dökülüyordu:

"A-anne ben özür d-dilerim. Her şey benim suçum! Ben Californiyaya okumaya gitmeseydim bunların hiç biri olmazdı. Senin yanında kalsaydım, seni dinleseydim şimdi yaşıyor olurdunuz. B-beni bırakmazdınız..."
Dedim ağlayarak,hıçkırıklarım arasında.

Annem yüzümü avucunun içine alıp göz yaşlarımı sildi ve gülümseyerek konuştu:

"Sütlü çikolatam..."

Annem bana her zaman böyle seslenirdi...
"Ağlama... Senin hiç bir suçun yok. Bunu sende biliyorsun. Hep b-baban yüzünden..." dedi ağlamaklı bir tonda.

Ona yine sarıldım 4 yıl sonra ilk defa gördüm onu. İyiydi. Şükürler olsun iyiydi...

Annem benden ayrılarak konuştu:

"Bak benim vaktim yok. Şimdi yine o anıya döneceksin. Bir yanlış yaptığın için aynı zamana yeniden dönüyorsun... orası lanetli bir yer ve babanın suçu öyle olması. O k-kadını tanıyorsun aslında. Biliyorsun... sadece hatırla. Ve Yeniden aynı zamana dönmemek için yanlışının nerede olduğunu hatırla... tamamı? Yoksa yine aynı zamana dönersin ve bu ne kadar tekrarlanırsa karanlığa mahkum olur yeryüzünden silinirsin. Ne yaşamazsın, ne de ölmezsin! Sana güveniyorum kızım. Bunu yapacağını biliyorum. Başaracaksın. Baban yaptığı hataları düzelteceksin. Ve özür dilerim yaptığı hatalar sadece sana yük oluyor. Onun adına özür dilerim "KIVIRCIĞIM"

Annem benden ayrıldı ve arka arkaya gitmeye başladı.

Yanına koşmak istiyordum ama bir engel vardı. Yanına gidemiyordum...

"ANNE! ANNE LÜTFENN! ANNE LÜTFEN BIRAKMA BENİ! YENİDEN TERK ETME BENİ! LÜTFEN! SANA İHTİYACIM VAR ANNE! GİTME ANNE" Diye bağırarak yavaş yavaş yere çöktüm gözlerim acıyordu, kalbim sızlıyordu...

Beynime yine bir ağrı girdi.
Gözlerimin kararmasıyla yine kafam yerle buluştu.

~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Brail! Burası pek tekin yere benzemiyor... Gerimi dönsek diyorum?"

Duyduğum sesle arkamı döndüğümde Alex'i gördüm. Yine aynı olay...
Tekrarlanıyor...
Zaman kendini tekrar ediyor...

"Blair? N-neden bana öyle bakıyorsun ya! Korkmaya başlıyorumm.." dedi korku dolu bi tınıyla.

Aklıma gelen şeyle irkilmiştim:
【Şimdi yine o anıya döneceksin. Bir yalnış yaptığın için aynı zamana yeniden dönüyorsun... 】
Demek gerçekti.
Ben annemle sarılmıştım. Annemi görmüştüm. Yüzümde bir gülümseme yayıldı. Ama hemende soldu:
"Bir yalnış yaptığın için aynı zamana yeniden dönüyorsun?" Ne yalnış yapmıştımki? Hemen bulmalıydım! Ve düzeltmeliydim...
Yoksa karanlığa mahkum olucaktım!

"HEY BLAİR!" Diye bağıran Alex'e baktım.
Kafamı Fionaya çevirdim.
İkiside bana endişe ve merakla bakıyordu...

"Ne oldu?" Dedi Fiona..

"H-hiç bir şey ! Hemen şu klubeyi bulalım. Vaktimiz yok. Çabuk olun beni takip edin!" Dedim telaşla ve klubeye giden yolla koşmaya başladım.

Arkama baktığımda ikiside omuz silkmiş ve hemen arkamdan koşmaya başlamışlardı.

~~~~~~~~~~~~~~

15 dakikaya klubeye varmıştık.
Yine burası. Kabusum'a yeniden dönmüştüm.

"Woow bu evin-ay pardon klubenin- gerçekten
Perili olduğuna eminmisin Brail?"

Klubeye yine hayranlık dolu bakışlar gönderen Fionayı onayladım ve konuştum:

"Evet burası ve o Perili değil lanetli hemen gitmeliyiz vaktimiz yok!"
Dedim ona bakarken. Fiona anlamamış gibi kaşlarını yukarı kaldırdı.

Tam klubeye gidecektimki Alex bileğimden tutdu durmamı sağladı:

"Ne için zamanımız yok Blair?"
Gözlerime bakınca suçluluk hiss etdim. Kalbime bıçak saplıyorlarmış gibi oluyordu.

Söylemelimiydim? Söylesem bir şey olurmuydu?

Tam ağzımı açıp konuşacaktım ki beynimde bir ses yankılandı:

"SÖYLEME! SÖYLERSEN HER ŞEY DAHA KARIŞIR!"
Dedi....

~~~~~~~~~~~~~~~

Merhaba arkadaşlar....
Bölüm nasıldı?
Sizce olaylar nasıl devam edicek?
Oy ve yorumlarınızı eksiltmeyin)