Forget-me-not (hyunho)

Bölüm 7

Minho 

Yaklaşık bir hafta geçmişti ve bu bir haftada Hyunjine yakın olmaya alışmıştım. Gerçi bu yakın olduğumuz ilk zaman değildi. Daha önce de arkadaştık fakat o bunu bilmiyordu. O beni bilmiyordu. Fakat ben onu unutamazdım. Sadece bir kere rüya görmüştüm ve o da onun sayesindeydi.

Seoyun ve matematik öğretmeni okuldan atılmıştı. Haesoo Hyunjini aldattığı çocukla takılmaya başlamıştı fakat sanki hiç aralarında bir şey olmamış gibi davranıyordu. Gözleri ise sürekli bendeydi. Yandaşını okuldan bu şekilde attırmam sonucu benden nefret ediyordu fakat bakışlarında nefret görmüyordum. Ne gördüğümden emin değildim ama nefret olmadığı kesindi ama bu iyi bir şey olduğunu da göstermezdi. Garip bşr şekilde Hyunjine sulanmaya çalışmayı da kesmişti. Bir şeyler planlıyormuş gibi geliyordu ama ne olduğunu anlayamamıştım. Son zamanlarda kimseye bulaşmıyordu da. Böyle değişmiş olması beni biraz tedirgin ediyordu.

Değişen tek şey bu da değildi. Şu son bir haftada insanların bana karşı tavırları da değişmişti. Geneli bana hayran gibi bir şey olmuştu. Benimle konuşmayan, hatta varlığımdan bile haberi olmayan kişiler şimdi benimle konuşmak için bahane arıyo gibilerdi. Bana sürekli gülümseyip selam veriyolardı. Hatta bazılarıyla az da olsa konuşuyordum.

Bunlar dışında arkadaş grubum haricinde konuştuğum birkaç kişi daha olmuştu. Mesela sınıfımızdaki bana ağrı kesici veren kız. Adı Haneul ve fizikte gerçekten iyi. Bazen okul çıkışı beraber çalışıyoruz ve bana anlamadığım şeyleri anlatıyo. İyi bir ders partneri ve yanımda ders çalışan birini görmek benim de çalışmak istememe sebep oluyor. Onun dışında birkaç kişi daha var fakat onlarla Haneulle konuştuğumuz kadar konuşmuyordum.

Fizik dersindeydik ve Haneul sayesinde artık fizik dersi daha iyi geçiyordu. Eskiden olsa konuyu veya ne yaptığımızı anlamadığım için ders benim için tam anlamıyla işkence olurdu fakat artık anlıyordum ve böylece ders en azından çekilebilir oluyordu. Hatta önceden hiçbşr şekilde geçmeyen zaman artık daha hızlı geçiyordu.

Bu ders öğleden önceki son ders ve bitmesine de son 10 dakika kalmıştı.

"Evet çocuklar konumuz bitti bu yüzden son olarak söyleyeceklerimi söylediğimde erkenden çıkabilirsiniz. İkili gruplar olup bir proje yapacaksınız. Projenin belirli bir özelliği olması gerekmiyor çok basit bir şeyde yapabilirsin ama yine de bakınca bir fizik projesi olduğunun anlaşılması lazım. Tabiki bundan not alıcaksınız o yüzden ne kadar basit bir şey olursa olsun düzgün yapmaya çalışın. Partnerlere gelince eşinizi kendiniz seçebilirsiniz. Pekala diyeceklerim bu kadardı afiyet olsun."

Kalkıp yemekhaneye gittik. Ders erken bittiği için hiç kimse yoktu ve biz sıra beklemeden yemeğimizi almış ve masamıza geçmiştik.

"Minho. En sevdiğim arkadaşım. Nasılsın? Eğer çok açsan benim yemeğimi de alabilirsin billiyorsun değil mi? Başka bşr şey istersen gidip alabilirim. İster misin?"

"Hiç boşuna uğraşma Seungmin. Proje için seninle eş olmamın imkanı yok."

"Pisliksin sen! En sevdiğim arkadaşım falan da değildin zaten Jisung benim en sevdiğim arkadaşım! Jisung nasılsın canım?"

"Hyunjinle beraber yapmaya karar verdik bile beni de gözden çıkar."

"Hepinizden nefret ediyorum yaa!! Felix! Kurtar beni ve nolur bir partnerin olmadığını söyle!"

"Şimdi mi geldim aklına? Çok sağol gerçekten de!"

"Zaten kalbimde hep sen vardın bunların kesin eşi olmaz diye iyilik amaçlı ilk onlara sordum yoksa en sevdiğim arkadaşım tabiki sensin! Partnerim olur musun? Lütfen!?"