Game On // Vincent Marcos (3)

CHAPTER 47

"She has to undergo Imaging test or MRI, so we could really know kung gaano kalaki ang tumor niya sa brain. We can't waste the time dahil sa nakikita kong pain na nararamdan niya, oras yung kalaban dito." rinig kung usapan nila ng Doctor. Gising na ako pero pikit mata akong nakikinig sakanila dahil kapag nalaman nilang gising ako, for sure sa labas sila mag-uusap. Kinakabahan ako sa bawat sinasabi ng doctor dahim baka malala yung sakit ko. Willing naman akong magpagamot. Natatakot lang ako na baka mag fail yung gamutan ko kaya mapapadali yung pagkamatay ko. Wag muna, Lord. Hindi ko pa nakakausap ang kapatid ko.

"I know your awake. You can open your eyes now." rinig kung sabi ni Borgy. Pagdilat ng mata ko andun na siya nakatayo sa tabi ko at naka crossed arms pa. Paano niya naman nalaman na gising na ako? "I saw you peeking your eyes. How are you? Does your head still hurt?" umiling-iling agad ako at dahan-dahang bumangon para makasandal. Todo akay naman sila kaya madali nalang akong naka-upo, dinaig ko pa malalang sakit sa pag-alaga nila sakin.

"You have to undergo MRI. We need to rush things para malaman natin kung anong pweding gawin about sa sakit mo." pag-papaliwanag ni Calvin.

Napa-buntong hininga nalang habang nag-iisip na sa mga possibleng mangyari pag nagsimula na akong mag pagamot. "Don't you dare overthink." nagulat ako sa sinabi ni Borgy at parang ewan siyang tinignan. Mind reader ba siya? "Don't overthink. All you have to do is be strong. You can survive this." lumapit pa siya sakin at mahinang niyogyog yung braso ko. "Focus ka lang dapat so could feel better soon. Magpagaling ka lang and we will take care of everything." sinabi pa niya na halos mag palitan na mukha namin sa sobrang lapit.

"Bro, your mouth." natatawang saway ni Calvin at pinalayo ng konti si Borgy dahil halos amoy ko na yung kinain niya.

"Bukas na bukas magpapa MRI ka na. Mag fa-fasting ka muna ngayon. Ako na bahala sa wiggles mo." sabi ni Borgy na ikinalungkot ko. No... Not my wiggles.

"Wiggles ko yan!" inunahan niya pa akong kunin yung isang pack ng wiggles.

"Not anymore... This is mine already..." pang-asar niya saka niyakap-yakap yung wiggles. Maiiyak pa yata ako na inangkin niya yung wiggles kesa mamatay.

"We have a come up plan para makuha yung mga gamit mo sa bahay na hindi malalaman ni Vinny." biglang sumeryoso ang paligid sa sinabi ni Calvin. Naupo muna sila dun sa sofa para sabihin saakin kung anong plano nila. "I already texted Manang Iska to pack all your things including yung mga gamit mo sa Ilocos na naiwan, pinatawag ko na rin para maimpake yun. Tomorrow afternoon dadating yung mga gamit mo dito. For your resignation letter, ako na ang gagawa. Papalabasin natin na matapos mung mag-impake ay iniwan mo ito sa desk ko. I'll ask you one favor..."

"Ano???"

"Leave a short message for Vinny. Write it here." binigyan niya ako ng isang sticky note at isang ballpen.

"What for???" takang tanong ni Borgy.

"Just don't leave the person hanging." what he said hit me. I left Vinny hanging. Pero wala akong magagawa, dahil sa sakit ko ayokong pati siya kaawaan ako. Enough na siguro na makita ko si Borgy at Calvin na na-aawa sakin, but Vinny? Parang mas manghihina pa ako.

"Paano yung kapatid ko? Yung mga kasamahan ko na hindi man lang ako nakapagpaalam?" I can't also leave them without saying anything.

"Should I tell your sister about your condition?" concern na tanong ni Calvin. 50/50 gusto ko sabihin sakanya pero ayoko naman na palagi siyang mag-alala sakin. "Write your message on the sticky note para sa mga kuya mo." dagdag pa niya. "I will be the one to give it to them at papalabasin kung iniwan mo din yan."

"About kai Jane... Wag mo muna sabihin sakanya. Saka na pag—" wala na ako..

"No one is dying! Don't say that!" singit ni Borgy. Taena, nababasa ba talaga niya iniisip ko?! Pareho kami ni Calvin na kunot-noong tinignan siya.

"She didn't even finish what she was saying, bro." Calvin said and shook his head in disbelief.

"I know what she's thinking." sabi oa niya saka nag bulas ng wiggles at sadyang kinain sa harap ko para mang-inggit. Aist!! My wiggles huhuhu...

"Lakas ng amats mo. Yung wiggles ko pinapapak mo na!" inis na sabi ko at walang magawa kundi tignan lang siya habang kumakain dahil fasting na daw ako simula ngayon.

"I'll buy you wiggles tomorrow pag natapos yung fasting mo. We have to follow the doctor's order para malaman natin anong pweding gawin to treat that tumor on your brain. Masyadong delikado dahil spinal cord mo yung pinupunterya so we have to rush everything." Paliwanag ni Calvin. "For now, I have to go back. Anong oras na ba?" tinignan niya muna ang relo niya saka bumalik ng tingin sakin. "Write your message before ako uuwi." pagkasabi niya nun ay lumapit na siya sa sofa na kinauupuan ni Borgy at ang mga gongong, kinain yung wiggles sa harap ko. Nang-iinis ba talaga sila?! Tsk!

Di ko nalang ibinaling yung tingin sakanila na busy sa pag-papak nang wiggles ko. Nag-iisip ako kung anong isusulat po para sa mga kasamahan ko na hindi nila mahahalata na may problema sakin.

"Dear, Kuyas.

Sana palagi parin kayo tatawa gaya ng ginagawa natin dati. Sorry kung hindi na ako nakapag-paalam sainyo, emergency lang talaga eh, kailangan umuwi saamin. Salamat dahil di niyo pinaramdam saakin na iba ako dahil ako lang ang babae sa grupo ninyo. Maraming, maraming salamat mga Kuya. —Ezra Michaela Libradilia.

Isinantabi ko muna yung letter na ginawa ko para sa mga kasamahan ko at ngayon ay para naman ang letter na ito kai Vinny, aking minamahal. Hind ko alam kung paano ko sisimulan sa subrang dami kung gustong sabihin sakanya for the last time kaya wala akong ibang naisulat kundi...

Salamat sa lahat, paalam.