DEĞİŞKEN|| Yükseliş ⚡(Düzenlenecek)

6~⚡Acı⚡

Herkese yeniden merhaba!
Bu bölümü de silip baştan yazdım. Hikayenin gidişatı cidden baya değişecek, aklımda bambaşka fikirler var.

Yazardan itiraflar: Her seferinde tam tekrar bölüm yazmaya başlıyorum ama bir önceki bölümde ne yazdığımı unuttuğum için, gidip tekrar o bölümü okuyorum -,-

Artık eskisine kıyasla cidden uzun ve daha düzgün yazıyorum.

Ama ne yazıkki bu kış bölüm gelemeyecek.

O yüzden elimden geldiğince bölüm yazıp yayımlamaya çalışıyorum. Ve lütfen siz de bana destek olun.

Multimedia- Lir(Arp) Vincent'ın kolunda bulunan dövme.

Neyse fazla uzatmadan,

İyi Okumalar!

******
Jackson bakış açısından geçen bölümde son kısım;

...Başkaları olsa yerler seni kızım.
"Gel benimle."

----

~Jackson~

Melissa isimli kızı bizim oraya götürmeye başladım.
"Daha ne kadar ilerleyeceğiz," dedi kız sızlana sızlana. Kaşlarımı çatıp kıza döndüm."Yoruldun mu?" Kız onaylarcasına başını sallayınca aklımdan bir düşünce geçiyordu.
Değişkenler yorulmaz.

Ya o bir değişken değilse?

Aklıma gelen bu düşünceyle başımı iki yana hızla salladım. Belki o değildi, ama sonuçta bu boyuttan biri de değildi. Kendi ülkesine götürmeliydim. Tabi bizden de olabilirdi. Bu da bir ihtimaldi.

Caddeler arasında hızlı adımlarla ilerlerken, arkamda Melissa isyan ediyordu."Dursak biraz?"
Başımı arkama çevirmeden iki yana olumsuzca salladım.

Biraz daha ilerledim. Sonra arkadan geliyor mu diye Melissa'yı kontrol etmek için başımı arkaya çevirdim.

Melissa, benim biraz uzağımda yerde yatıyordu. Hadi ama, sen yorulamazdın?

Oflayarak yanına gitmeye başladım. Cidden mi Melissa? Hı? Niye yerde yatıyorsun ki öyle?

Yanına vardığımda kızın gözleri de kapalıydı.
Bayıldı mı acaba?
Yavaşça yerde diz çöküp kızın kollarını havaya kaldırdım. Dirseklerinden tutup ellerini kendi yüzüne döndürdüm ve yine kendi elleriyle onu tokatlamaya başladım.

Kızın güzel suratı, bir sağa bir sola doğru sürekli dönüyordu, hatta belki de kızın elleri ağırdı, çünkü yanaklarında kırmızı parmak izleri çıkmıştı.

Pekala, ben biraz hızlı vurmuş olabilirdim.

Ofladım. Kız uyanmıyordu. Bayılmıştı demek ki. Niye başıma iş çıkarıyorsun kızım? Senin yüzünden seni taşıyacağım. Of.

Ellerimi yavaşça yerde yatan kızın altından geçirdim.
Bir elimi sırtına, diğer elimi de bacaklarına koyup yavaşça ayağa kalktım. Çok hafifti ya bu? Yemek yemiyordu herhalde?

Kızın başı kollarımdan aşağı sonuna kadar bükülmüştü, acıtıyordur herhalde diye düşünüp başını göğsüme yasladım.

Sonra gözlerimi devirdim. Millet bana iş çıkarıyordu resmen yahu!

Ben onlarla uğraşmak zorunda değildim. Yine oflayıp ilerlemeye başladım. Eve daha çok vardı. Bende bu kez acaip üşeniyorum. Hem de kucağımda bir kız taşıyorum resmen. Ben bununla uğraşamam lan.