Σ'αγαπω!

Κεφάλαιο 24 (Β' μέρος)

"Ελλη βαριέμαι!" λέει κι ξαναλέει ο Νίκος.

"Κανε κούνια αμάν!" λέω νευριασμένα. Από την ώρα που φτάσαμε στο παρκάκι με έχει πρήξει! Με όλη την σημασία της λέξης. Άλλα όπως λέει κι το τραγούδι: αστον να λέει...ααααστον να λέει... Κι αυτό ακριβός σκοπεύω να κάνω... Κι όχι δεν τον λυπάμαι.. Χι χι..

"Τι είμαι βρε Ελλη? Μικρο παιδί?" τώρα τι ερώτηση είναι αυτή?

"Θες πολύ να σου απαντήσω Νίκο?" τον ρωτάω κοιτάζοντας τον..

"Εμ όχι άστο καλύτερα." το φαντάστηκα... Για να μην σας φάει η περιέργεια επειδή δεν γινόταν να πάμε κάπου τα δυο μας, λόγω των παρουσιών που αναγκαστικά πρέπει να είσαι εκεί να δίνεις το παρόν, καταλήξαμε μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά στο παρκάκι. Εγώ με τον Νίκο πήγαμε να κάτσουμε στις κούνιες.

"Ελλη θέλω να πάμε κάπου οι δυο μας.!!!" παραπονιέται με μια γλυκιά φωνούλα. Αχχχχ ρε Νίκο τι μου κάνεις..!!!!*-* Ελλη μην χάνεις το μυαλό σου! Προσπαθεί να σε δελεάσει με οποίον τρόπο μπορεί! Εσύ είσαι δυνατή, μην τον αφήσεις να σε ξεγελάσεις τόσο εύκολα... Μα καλά τι λέω? Αυτές τις μέρες δεν είμαι καλά στα μυαλά μου.....

Τα χέρια του Νίκου τυλίγονται γύρω μου. Τι ωραία ζεστή αγκαλιά. Πόσο θα ήθελα να σταματούσε τώρα ο χρόνος κι να μέναμε έτσι για πάντα!........εγώ το είπα αυτό? Πάει με χάσατε!!!

"Νίκο μπορεί να μας δει κάνεις σταμάτα!! Τι θα πούμε μετά?" καλά δεν σκέφτεται τίποτα πια πριν το κάνει?

"Θα πούμε ότι είναι απλά μια αδερφική αγκαλιά! Τα αδέρφια δεν έχουν δικαίωμα να αγκαλιάζουν το ένα το άλλο?" μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί κάνει τον χαζό αν είναι τόσο έξυπνος... Όχι ότι δεν μπορούσα να το σκεφτώ αυτό κι εγώ...καμία σχέση!

"Δεν λέω ότι δεν έχουν δικαίωμα αλλά να, μπορεί να μας παρεξηγήσουν..." δεν είναι ότι δεν θέλω να με αγκαλιάσει ...απλά είναι καλύτερα όταν είμαστε κάπου μόνοι παρά σε μέρη που μπορεί να μας δει κανένα μάτι..

"Πφφ καλά Ελλη." λέει κι αποτραβιέται...

"Από εδώ κι πέρα να μου λες πότε σε βολεύει να σε αγκαλιάζω." για να καταλάβω θύμωσε τώρα? Έχει σταύρωση τα χέρια του στο στήθος κι έχει σουφρώσει το πρόσωπο του. Είναι τόσο χαριτωμένος σε σημείο που δεν μπορώ να κρατηθώ! Πανάθεμα σε Νίκο!!

Σκύβω κι του δίνω ένα φιλάκι στο μάγουλο. Αποτραβιέμαι μετά, καθώς εκείνος γύρισε να με κοιτάξει, κι του χαρίζω ένα μεγάλο χαμόγελο κλείνοντας τα μάτια μου. Δεν το περίμενε χε χε...