Σ'αγαπω!

Κεφάλαιο 4

Έντρομη άρχισα να κάνω όπισθεν αλλά σκόνταψα στο ίσωμα,( μόνο εγώ μπορώ να το κάνω αυτό) και τον κοιτούσα ακόμα με ορθάνοιχτα μάτια να μπαίνει μέσα να κλείνει την πόρτα και να χασκογελάει.

"Ηρέμησε δεν θα σε πειράξω. Άπλα να μιλήσουμε θέλω. Ε τι λες 'αδελφούλα'?"

Συνέχιζε να γελάει. Μα καλά τι του βρήκα? Πριν περάσει απο δίπλα μου (η οποία ακόμα ήμουν πεσμένη στο πάτωμα) έσκυψε και έφερε το το σώμα του κοντά μου. Ένα ωραίο άρωμα μπορούσα να μυρίσω και οι λέξεις μου, βγήκαν αυθόρμητα.

"Κολόνια?"

Με ένα χαμόγελο μου απάντησε...

"Όχι δεν φοράω κολόνιες. Είναι κάτι σαν το φυσικό μου άρωμα."

Α χα μάλιστα. Έλα όμως που είναι τόσο ωραίο. Στο τσακ είμαι να μην χωθώ στην αγκαλιά του για να μυρίσω περισσότερο το άρωμα του. Όπα ηρέμησε κορίτσι μου σαν λυσσασμένη κάνεις! Δεν πρόλαβα να βάλω όλες τις σκέψεις μου σε τάξη γιατί με έπιασε απο τους ώμους και σε ένα δευτερόλεπτο με είχε σταθεροποιήση όρθια μπροστά του.

"Πάμε να κάτσουμε."

Σαν στρατιωτάκι (που λέει ο λόγος, εγώ δεν δέχομαι διαταγές απο κανένα αρσενικό) τον ακολούθησα. Κάτσαμε ο ένας απέναντι απο τον άλλον. Χωρίς να χάσω χρόνο,( ήθελα να τελειώνει γρήγορα για να πέσω πάλι για ύπνο) άρχισα να μιλάω πρώτη.

"Λοιπόν για να τελειώνουμε πες μου ότι θέλεις να μου πεις, γιατί αν δεν το ξέχασες με ξύπνησες απο έναν ωραίο ύπνο.." του υπενθυμίζω. Αυτός με κοίταξε εξεταστικά και πήρε τον λόγο.

"Κατευθείαν στο κύριο θέμα ε? Καλύτερα. Πρώτον δεν έχω καμιά συγγένεια μαζί κι ούτε ποτέ θα έχω. Δεύτερον δεν είμαι καθόλου χαρούμενος, φαντάζομαι κι εσύ το ίδιο, όποτε εγώ λέω να προσποιούμαστε τουλάχιστον ότι χαιρόμαστε με όλο αυτό, εκτός κι αν είσαι τόσο χάλια στην υποκριτική που δεν μπορείς ούτε αυτό να κάνεις....."

Ένιωθα το αίμα μου να βράζει! Μα ποιος νομίζει ότι είναι τέλος πάντων? Με ξέρει κι απο χθες για να μου μιλάει με αυτό το υφάκι? Πήγα να πω κάτι αλλά με σταμάτησε φέρνοντας το χέρι του μπροστά στο στόμα του. Ο άτιμος έχει ωραία χείλη....Συγκεντρώσου Έλλη!!!

"Όπως έλεγα, τουλάχιστον θα προσποιούμαστε ότι τα πηγαίνουμε καλά μεταξύ μας. Τρίτων δεν σε ξέρω δεν με ξέρεις...." υποφέρω κι υποφέρεις σκέφτηκα απο μέσα μου.

"Δεν θα μου μιλάς στο σχολείο. Θα είμαστε δυο τελείως άγνωστοι. Άσχετα αν ζούμε μαζί η όχι. Αυτά τι έχεις να πεις?"

"Ωραία..τελείωσες badboy να πάω κι εγώ για ύπνο? Ααα όσο αφορά το που θα κοιμηθείς δεν με αφορά. Όπως είπες είμαστε δυο τελείως άγνωστοι κι εγώ δεν αφήνω αγνώστους να πατάνε μες στο σπίτι μου, πόσο μάλλον να κοιμηθεί στο ίδιο δωμάτιο με εμένα." Τονίζω την κάθε μου λέξη και νιώθω περήφανη γιαυτό. Σηκώνομαι κι αρχίζω να ανεβαίνω της σκάλες. Δεν με ακολουθεί. Κλείνω την πόρτα του δωματίου μου αλλά δεν βρίσκω το κλειδί της πόρτας μου. Να δεις που η κυρία Αφροδίτη το πήρε μόνο κι μόνο για να μην κλειδωθώ πάλι μέσα κι δεν βγω έξω. Με ξέρει καλά.

Πέφτω στο ζεστό μου κρεβατάκι. Άχου πόσο μου έλειψες. Ακούω απο κάτω την τηλεόραση να παίζει. Τουλάχιστον δεν θα με ενοχλήσει για λίγο σκέφτηκα. Ακούω βήματα στις σκάλες... Μαμαααα λες να θύμωσε κι να θέλει να με χτυπήσει η ακόμα χειρότερα να με σκοτώσει και να ρίξει το άψυχο,ωραίο σώμα μου σε κανένα χαντάκι...

Σκεπάζομαι έως επάνω κι δεν βγάζω κιχ. Ανοίγει την πόρτα κι μπαίνει μέσα.

Για λίγα λεπτά δεν ακουγόταν τίποτα λες κι δεν ήταν εκεί. Κατέβασε την τσάντα μου απο τον καναπέ απέναντι απο το κρεβάτι κι τοποθέτησε την τσάντα του επάνω. Την άνοιξε και άρχιζε να ψαχουλεύει κάνοντας έναν δυνατό θόρυβο. Μην αντέχοντας άλλο την φασαρία ξεσκεπάζομαι και του φωνάζω...

"Μα καλά δεν βλέπεις ότι κοιμάμαι?" Σοκαρίστηκα λίγο όταν τον είδα. Κι πιο κορίτσι δεν θα είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό αν έβλεπε ένα στην κυριολεξία hot αγόρι να βγάζει την μπλούζα του και απο κάτω να εμφανίζονται οι ωραίοι του μυς. Με κοίταξε με ένα βλέμμα απορίας και εγώ γύρισα και κουλουριάστικα πάλι μες στο πάπλωμα κατακόκκινη. Χριστέ μου! Είναι άπλα γαμά τος! Όχι όχι όχι δεν πρόκειται να υποκύψω.

Τον ακούω που φεύγει κι ανακουφίζομαι. Επιτέλους λίγη ησυχία. Είμαι σίγουρη ότι επιτήδειες το έκανε για να μου σπάσει τα νεύρα. Το κατάφερε πάντως. Κλείνω τα μάτια μου. Μέτα απο λίγο ακούω την εξώπορτα να ανοίγει. Σκέφτομαι γύρισε η μητέρα μου απο την δουλειά της. Σταματάω να σκέφτομαι και μετά με παίρνει ο ύπνος.