İntizar

Kusura Bakma

---------VOTE VE YORUM BIRAKMAYI UNUTMAYIN <3------------

Benim de gözüm artık açıldı

Her yanıma kısmet saçıldı

İstemem ne aşk, ne karakter

Dünya para üstüne döner

Her şey mal mülk

Her şey para pul

Dostlukmuş, sevgiymiş

Ara bul

Yok deme bana

Sen de ben gibisin

İsteseler canını verirsin...

-

Dağhan,Mete'yi ilk önce çatıya çıkmış halde gördüğünde aklını yitireceğini düşünmüştü.

Kesinlikle Mete'yi sivri delici ve kesici alet edavatlardan uzak tutmaya kodlanan beyni,pencere ve çatı gerçeğini göz ardı etmişti. Lakin zaten evin iki katlı oluşundan ve müstakil evin bahçesinin toprakla kaplı oluşundan bu ihtimali tamamen silmişti işte zihninden.

Ve Mete'yi çatı katında gördüğü vakit tırnak ucu, saç dipleri dahil neresi varsa titremişti. Ürken kalbi ve puslanan zihniyle "Keşanlı!"diye bağırarak ilerledi arkası dönük olan oğlana.

Mete bandajlı yüzünde sadece belli olan yer ,gözleri ve dudakları ile birlikte ona ışıltılı bir bakış yolladı ve zar zor kıvrılan dudaklarıyla elini havalandırdı.

"K-keşanlı..."dedi Dağhan sakın çıkarmaya çalıştığı sesiyle birlikte.
"N-napıyosun?"

"Sürpriz..."dedi Mete lâcivertleri pırıldarken.

"Bak..."dedi Dağhan her an bir şey yapmasın diye temkinli bir ses tonu ve yavaş adımlarla ilerlemeye çalışırken.
Elleri titriyordu.
Korkuyordu.
Mete kendini atacak diye ödü kopuyordu.

"Mete..."diye fısıldadı Dağhan korkarak ilerlerken.

"Gamzeliiiii,dur gelme..."dedi Mete endişeyle.

"M-Mete... in..."diye fısıldadı Dağhan yutkunurken.
"Lütfen...İn..."

Mete gözlerini kapatıp açarken merakla süzdü Dağhan'ı.
"Doğma büyüme buralıyız be Gamzeli. O kadar da soğuk değil abartma...İstanbul havasından hallice..."

"Mete..."dedi Dağhan yüreği ağzında atarken.

"Offf!" diye gürledi Mete. "Gel gel. Kedi olalı bir fare tuttum,kırk yılda bir işe yaradım dedim.. yaramadık yine."

Dağhan telaşla Mete'ye adımlayıp çatıya adımlarken şaşkınca devirdi iri badem gözlerini.
"Ben...Ben...Korktum..."

Kendine yeniden bir şey yapmandan...
Söylememişti lakin Mete anlamıştı çoktan.
Buruk bir tebessümle sızlayan yüzüne rağmen gülümsedi Mete.

Yumuşak bir sesle fısıldadı.
"Seni...Bir daha üzmeyeceğim demiştim.. "dedi Mete burun çekip.
"Gerçi ben de olsam ha diyince güvenmezdim benim sözlerime..."

Dağhan alaylı bir tebessümle gamzelerini sergilerken sertce yutkundu Mete.
O gamzeler.
O çukurlarda gömülmek en şanlı ölüm olabilirdi.

Dağhan yorgan ve bataniye serilmiş çatıya bakarken dudak ısırdı.
"Gece gece...Bu soğukta buna mı uğraşıyordun sen?"

"Hı..."dedi Mete başını eğip kendi ayaklarına bakarken.
"Yaptık işte bir şeyler...."

"Eski günlerdeki gibi..."diye fısıldadı Dağhan hasretle burnunu çekerken.
"Ama hava eksilerde olmayınca..."