İntizar

Çocuktuk Bir Zamanlar

---Vote ve Yorum Bırakmayı Unutmayınnn <3-

Döndüm şehrimin eski püskü sokaklarına

Kendimden izler bulmak için

Yıkılmış doğduğum balkonlu ev

ve içinde büyüdüğüm hayalleri

Benimdi bu yollar

Benimdi ışıklar

Benimdi rüzgarda dans eden ağaçlar

Benimdi denizler

Benimdi çocuklar

Çocuktuk bir zamanlar hepsini aldı geçen yllar

Dolaştım çarşıda eskisi gibi

Ne severdim çocukken vitrinleri

Silinmiş lisenin taş duvarlarına

Gizlice kazıdığımız aşk sözleri

-

Uykusunda huzurlu ve sıcaktı sırtı. Derin bir kokuyla sarmalanmış olan bedeninin huzuruyla gözleri rahat bir uyku görmüştü Mete'nin. Sahi ne zamandır alkolden sızmadan,kusmadan veya baygınlık geçirmeden sabahlıyordu ki derin bir uykuda zihni?

Ayçiçeği tarlalarında gezinir gibi sırtını okşayan ellerle birlikte gözleri aralanırken gece karanlığında ay ışıklı mehtap dansı yapan odada tebessüm etti.  Ensesini, sırtını keşfe çıkan parmaklar hayatı boyunca almadığı keyfi neden almasına neden oluyordu.

Kimseyle sarılıp uyumamıştı.

Kimsenin kokusuyla huzurla gözlerini yumamıştı.

Ve bu eziyeti kendine kendisi yapmıştı.

Aşk gençken göze pek ihtiyar işi gelmişti Mete için. Denizde o kadar balık varken Mete'ye göre oltasının kancasını bir yere sabitlemek pek manasız bir eylemdi.Aynı Mete derin bir "D" harfi kazıp oğlanın ismini jiletle kollarını kazdığını inkar etmek üzere "D" harfli isimlerden bir liste oluşturmamıştı sanki. Zihninde öyle ötelemeye çabalıyordu ki Dağhan'ı.

Ne zaman çocuksu bir tebessüm görse bir oğlan çocuğunun simasında, aklına gelirdi.

Ne zaman "kahramanımsın sensin" cümlesini duysa birilerinden...

Dağhan hep oradaydı lakin "rutin" için kaçan Mete sanki o yokmuş gibi yedi kat dibe gömerek sesini kurtulurdum sanıyordu. Sanki her gece yıldızlara bakarken içinde o eksiklik yokmuş gibi. Sanki..

Bir insan aşkı gençliğin en kavurucu ateşinde bulmamalıydı. Bir insan o kavurucu gençlik ateşinde buram buram aşık olduğunun hissiyatıyla bocalamamalıydı Mete'ye göre. Her şeye sahip olmak için fazla genç olduğunu düşünenen Mete liman bilmeyen bir deniz olmayı sevmişti. Ama limanını kendi içinde taşıdığını bile bilmeden kendine masallar anlatarak yapmıştı bunu.

"Seni üzdüğüm için özür dilerim.."diye fısıldadı Mete hıçkırırken.

"Uyandırdım mı seni güzelim ?"diye doğruldu Dağhan endişeyle.

"H-Hayır..Uyandım zaten.."dedi Mete dudak büzüp. "Sadece...Okşamayı bırakırsın diye...Uyuyor gibi.."

Dağhan çektiği ellerini yeniden Mete'nin boynuyla buluştururken huzurla yumdu gözlerini Mete.

"Keşke.."dedi Mete. "En başından beri bilebilseydim ama.."

"Uykunu bölme güzelim."diye mırıldandı Dağhan elleri ince belin kavisinde gezerken. "Uyu dinlen sen.."