නිකමට වගේ වෙලාව බලද්දි 11:48 යි... ඔව් aquarium එක වහන්න එකොළහට... මම මේක ඇතුලේ හිර උනාට මට කිසිම දුකක් තිබ්බෙ නෑ... මොකද මගේ හිතේ ඊට වඩා දුකක් තිබුණා... නම් එහෙමම බිත්තියට රූටලා බිම වාඩි වුණා... මං ඇඬුවේ නෑ... මට අඬන්න තව කඳුළු තිබ්බෙ නෑ... විනාඩි ගානක් ඇතුලත මං ගාවට ආවේ පොඩි බලු පැටියෙක්... පේන විදියට එයත් මේකෙ ඇතුලෙ හිර වෙලා...
"ඔයාටත් කවුරුත් නැද්ද පැටියෝ?... ඔයත් මං වගේ තනි වෙලාද?... පාළු නිසානෙ එන්න ඇත්තෙ නේද..."
කියලා මම එයාව වඩා ගත්තා... එතකොටම වගේ ඇහුන කටහඬකින් මං ගැස්සිලා ගියා...
"ටෝබි..."
එයා පිරිමි කෙනෙක්... mask එකකුයි තොප්පියකුයි දාලා හිටියා...
"ඔහ්... ඔයත් හිර වුණාද?..."
