MiMi "İyi Kızlar Ölür"

18. MiMi "İyi Kızlar Ölür" ☠️

  "Fark ettim ki; vazgeçtiğim onlarca şeyin arasında sen bir 'hiç'mişsin."

   Gözlerimi aksimden çekemedim. Dumanlar gökyüzünü siyaha boyarken biri yaralı elimi tuttu.

   "İzin ver." dediğinde Selim aklım sanki bir anda başıma başıma geldi. Öyle ki hızla dönüp elimi kabaca geriye çekmiştim.

   "Gerek yok." diyerek otobüsün içerisindekilere baktığımda Yağız ile göz göze geldim. Ela gözlerinde garip bir dargınlık var gibiydi. Burada olan zaten ona olmuştu. Beni böyle tanımamıştı, beni böyle sevmemişti. Arkadaş olduğu bu kız artık tanıdığı kişi değildi.

  "İzin ver de baksın." dediğinde dilimi yanağıma dayadım. Ne yapacağımı bilemeden yere baktım. Onun yardımını kabul etmek tükürdüğümü yalamak gibiydi. Yediremezdim ki kendime. Alt dudağımı ısırdığım sıra Yağız elindeki boş çantayı kenara fırlatıp attığında dilimi ısırdım. 

  "Tamam." diyerek arkamı döndüm ve beşlilerden birine oturdum. Selim, Yağız'a kısa bir bakış attıktan sonrasından sessizce yanıma gelmişti. Elindeki bir fular ile önüme geçti.

  Yüzüne bakmadan elimi uzattığımda gergince elime bakmıştı. Ufak bir çiziğin çıkarttığı mevzuya yüzümü astım. Uzanıp sıcak parmaklarını parmaklarımın üzerinde gezdirdi. Nereden bulduğunu bile bilmediğim su şişesini elime döktü ve temizledi.

   İçimde garip bir sıkıntı vardı. Hayır, şu anda hissettiğim hiçbir sıkıntı garip karşılanamazdı. Lanet bir durumdayım. Saçlarım gibi bedenim de ruhumda darmadağın. Gözlerimi ayakkabılarıma çevirdiğimde Selim düşük bir mod ile mırıldandı.

   "Yaptıklarım şahsına özel bir tavır değildi." dediğinde başımı kaldırıp gözlerine baktım.  Pişman gibi gözüküyordu. Peki, neden şimdi? İş işten geçtikten sonra, olan olmuşken , ölen ölmüşken neden şimdi?

  "Kan tuttuğu için." diyerek elimdeki kana baktığında elime baktım. "Tıp kazansam bile ilerleyeceğimden ya da beni yavaşlatacağından korktum." dediğinde dişlerimi birbirine sürttüm.

   Artık başkaları için üzülmek mümkün müydü? Eğer onun söylediklerine üzülürsem iyi bir kız mı olurdum?

   "Bunu bana neden anlatıyorsun?" dediğimde elindeki fuları özenle elime sardığı sıra mırıldandı.

  "Bil istiyorum. Bunun için özür dilerim." elimi güzelce sarıp son düğümü attığında göz devirerek yüzümü başka bir tarafa çevirmiştim ki Yağız ile göz göze geldik.

   Kötü kısım, bana eskisi gibi bakmıyordu sanki. Samimiyetini geri plana çekmiş gibiydi. Tereddütlüydü. Ve bu hiç olmadığı kadar canımı yakmıştı.

   Başımı eğip sırf Yağız'ı kandırabilmek için gülümsedim. Selim yüzümdeki gülümsemeye anlamsızca bakarken, dışarıdan hoş görünen, öfke dolu sözlerimi ise yüzüne vurdum.

  "Benden özür dileme Selim. Bu yaptığının özrünü dileyerek vicdanını rahatlatamazsın." dediğimde bir şey demek için ağzını açmıştı ki daha büyük bir şekilde gülümsedim.  "En az benim kadar kan akıtmalısın." diyerek gözlerinin içine baktım. "Çünkü şimdi çok çirkin bir insan olmak için heveslenmeme sebep oldunuz. Sebebi ben değildim, sadece sen de değildin, herkes beni böyle sevmedi. Madem sevilmiyorum o zaman ben de saygı denilen illeti ellerime alırım."