Sır | Void Stiles

4

"Selam bebeğim, hadi ama daha hazırlanmadınmı? Okula gideceğiz daha."

Ona sabit durmuş bir şekilde bakıyordum.

Evin içine girdi ve bana yaklaştı, burunlarımız değiyordu. Konuşsa dudaklarımız birbirine değecekti.

"Böyle aptal gibi durup dikilecekmisin yoksa, odana çıkıp 5 dakika içinde hazırlanıp gelicek misin?" Dedi.

Bir adım geriye doğru gittim ve bakışlarımı ondan çektim oda çekildi.

"Güzel." Dedi.

Ben hızlıca odama çıktım ve hemen hazırlanmaya başladım. Cidden okula onunla mı gidicektim? Bugün okula gitmeyi düşünmüyordum bile.

Tam çantama eşyalarımı koyarken kapı açıldı.

"5 dakika geçti." Dedi Void.

"Okula daha neredeyse 3 saat filan var ve ben normalde 8 de kalkıyorum niye bu kadar çok acele ediyoruz?" Dedim.

"Bir işimiz var." Dedi sakin bir sesle.

Çantamı sırtıma alıp Void' in yanına doğru ilerledim. Bana baktı ve eliyle yanağımı okşamaya başlayınca hemen bir adım geriye gittim.

"O tuvalette attığın yumruğun da intikamını alacağım, unuttum sanma." Dedi sırıtarak.

"Sen bir Nogitsunesin ve tuvalette benim attığım basit bir yumruğun intikamını alıcaksın? Peki." Dedim.

Ardından tekrar konuştum.

"Hani işimiz vardı-" Dediğim anda Void beni belimden kavrayıp kendine çekti.

Bir anda başım dönmeye başladı ve göz açıp kapayana kadar odamdan başka bir yere gelmiştim.

Depodaydım.

"Neden buradayız?" Diye sordum Void' e doğru bakarak.

"Sadece sana bir süprizim var." Dedi ve beni bir anda omuzlarımdan tutup başka bir yöne bakmamı sağladı. Baktığımda ise hiç görmek istemeyeceğim bir görüntü vardı ortada.

Stiles sandalyeye bağlıydı ve üstü kan içindeydi. Buraya geldiğimde kan kokusunu nasıl alamamıştım?

Void' den kurtulup Stiles' in yanına koştum.

Kalbi atmıyordu.

"Boşu boşuna bir şey yapma çünkü çoktan öldü bile." Dedi sakince bana bakarak.

"Ne- niye böyle bir şey yaptın?!" Diye sordum bağırarak.

"Mia bir bedene ait herşeye sadece tek bir kişi sahip olur ve o beden onundur, sadece bir kişinin." Dedi.

Bana baktı ve ardından tekrar konuştu.

"Zaten Stiles' in bana karşı bir şansı bile yoktu. Yani illaki ölecekti." Dedi.

Dizlerimin üzerine çökmüştüm ve Void yanıma gelip bana doğru yaklaştı.

"Ah, yoksa bir aptal gibi ölü birisine aşık olup onun için ağlayacak mısın?" Dedi ve yanağımı baş parmağı ile okşamaya başladı.

Gözümden yaşların akmasına izin vermiştim. Void bir anda kolumu tuttu ve beni kendine çekti.

Yine aynı baş dönmesini yaşadım ve sonra hemen hızlıca gözlerim kapandı.

Pek olmadı, uzun zamandır aklıma fikir gelmiyordu ama bolum atmamaktan iyidir diye düşündüm.