Sır | Void Stiles

20

-Elimden tutup beni ayağa kaldırdı.

"Sıra sıra, geri kalanların hepsini benimle birlikte öldüreceksin." Bunu yapmamak gibi bir şansım olmadığı çok belliydi, ama yapamazdım.

"Yapacaksın." Dedi.-

Tekrardan aynı evdeydim. Void'in yanında. Ona tam güvenmeye başlamışken neden böyle yapıyordu ki? Bu düşüncelere dalmışken, bir anda Void omzuma dokununca kendimi hızla geriye doğru çektim.

"Uzan." Dedi, yavaşça koltuğa uzandım. Bana doğru yaklaşıp saçlarımı okşamaya başladı. Şu an bunu niye yaptığına anlam veremiyordum. Yapmasını da istemiyordum.

"Hayır, istiyorsun." Dediğinde uzanma pozisyonundan kalkıp normal bir şekilde oturdum.

"İstemiyorum." Dedim.

"Bunu yüzüme bakarak söyle." Dedi ve yüzüme doğru yaklaştı. Hafif eğik olan kafamı çenemden tutarak ona doğru bakmamı sağladı.

"Şimdi söyle." Dedi tekrardan. Hiçbir şey demedim.. Açıkçası ondan korkuyordum, artık yanında hissettiğim huzur bile yoktu.

"Gerçekten mi? Her hareketimden etkileniyorken aklından nasıl bunları geçirebilirsin?" Dedi.

"Her hareketinden etkilenen ben değilim. Aslında her hareketimden etkilenen sensin Void." Dediğimde yüzünde sanki memnun olmuş bir ifade vardı. Hafifçe sırıtarak bana baktı.

"Evet sevgilim, her hareketin beni delirtiyor. Bunun farkında olman beni sevindirdi, ama beni arzulamana rağmen etkilenmediğini söylemen hiç inandırıcı değil.."

Konuşurken daha fazla yaklaşınca kendimi geriye doğru çekmeye çalıştım. Çekilmeye çalışınca Void parmaklarını saçlarımın arasından geçirip, diğer eliyle de belimden tutup tekrardan kendine doğru çekti.

"Bazen bana karşı yaptığın ani hareketleri unutuyorsun güzelim. Mesela beni tuvalette öptüğün an? Bunu göze alman lazımdı. Ben sana söyledim, illaki tekrardan benim yanımda olacaksın diye ama sen beni ciddiye bile almadın. Sadece yanındaki o küçük alfaya güvendin. Aslında.. öldürmeyi düşünmüyordum ama gereğinden fazla yakın olmanız hiç hoşuma gitmemişti."

"Hemde hiç.. Senin yanında benden başka bir erkek görmek, benden başkasıyla yakın olman hiç güzel gözükmüyor sevgilim."

Şu durumdan hemen kurtulmak istiyordum. Hem çok tuhaf hissediyordum, hem de ne hissettiğimi bilmiyordum..

En sonunda koltuktan kalkıp kapıya doğru ilerlemeye başlamıştı.

"Biraz uyu, bir kaç saate gelirim."

"Nereye gideceksin ki?" Dediğimde gülerek bana baktı.

"Merak mı ettin?" Dedi.

"Yo, öylesine sordum."

"O zaman nereye gittiğimi de öğrenmene gerek yok." Dedi ve evden çıktı.

Arkasından salak gibi bakakalmıştım. Kapıyı kilitlemiş miydi acaba, tekrar mı kaçsaydım?

"Düşünmen bile saçma, hemen kapıdan çıkıp kaçmaya çalış bakalım bir anda nasıl karşında beni görürsün."

'En azından seni görüyorum, başkasını değil ya. Alıştım artık.' Dedim evin içinde kendi kendime.

"Beni görmeyi seviyorsun yani?"

Bu cümleden nasıl böyle bir şey çıkartabildi anlayamıyordum. Koltuktan kalkıp odaya gittim. Burası benim odamdan bile çok güzeldi ama yine de gitmek istiyordum.

Evde tek başıma sıkılıp odada ki banyoya doğru gittim. Kendime havlu hazırlayıp duşa girdim. Sıcak suyu açıp bir süre suyun altında durarak bekledim. Tekrardan üşüdüğümü hissedince suyun sıcaklığını sonuna kadar getirdim. Vücudumun yanmasını umursamadan suyu açık tuttum. Bir süre daha duşta durup çıkmıştım. Buharlaşmış aynayı silip kendime baktım. Vücudumun her yeri kıpkırmızı olmuştu. Dokunmaya çalıştığımda canımın çok acıdığını daha yeni fark etmiştim. Havluyu bastırmadan vücuduma sarıp banyodan çıktım. Banyodan çıktığımda yatakta oturan Void'i gördüğümde vücuduma hafif sarılı havluyu kendime bastırmıştım.

"Hani bir kaç saate gelirdin?" Dedim iç çekerek.

"Neredeyse bir buçuk saattir duştasın Mia." Dedi ve yataktan kalkıp bana doğru yaklaştı.

"Vücudun.." Dedi ve hafifçe koluma dokundu. Void'in hafif dokunuşuyla daha fazla acıdığını fark ettim. Kendimi hafifçe çektim.

"Acıyor, dokunma." Dedim ve gardroba doğru gittim.

"Suyu neden bu kadar sıcak açtın?" Dedi, ona dönüp imalı bir şekilde baktım.

"Duştayken beni mi izliyorsun?" Dedim.

"Aslında izleyebilirdim, ama izlemedim. Yine de vücudunun halinden çok belli sımsıcak suda yıkandığın."

Bir cevap vermeden kendime kıyafet ayarlamaya başladım. Arkamı dönüp tekrar Void'e baktım. Aslında ona bakmamıştım, üzerindeki tişörte bakmıştım.

"Bence şu an ne yaptığımı konuşmak yerine bana tişörtünü verebilirsin." Dediğimde yüzünde hafif bir sırıtışla bana bakıp tişörtünü çıkarttı. Ondan tişörtü alıp tekrardan gardırobun önüne geçtim.

Tam üstümü değiştirecekken hâlâ bana baktığını fark ettim.

"Arkanı dönsene?" Dedim.

"Gerçekten mi?" Dediği şeyle omuz silktim. O da arkasını dönünce hemen üstümü değiştirdim. Void'in tişörtü biraz (kesinlikle biraz değil.) büyük gelse de aynadan kendime baktığımda çok tatlı durduğunu gördüm.

Belime sarılan eller hissettiğimde irkilmiştim.

"Arkanı dönmemiş miydin?" Dedim.

"Dönmüştüm. Çok tatlısın." Dedi ve boynuma hafifçe bir öpücük kondurdu. Kendimi ondan çekip odadan çıktım. Merdivenlerdeyken bir anda duraksadım. Üstümdeki Void'in tişörtüne baktım. O benim en yakın arkadaşımı öldürmüştü ve daha Kira'yı öldürecekti. Ben ne yapıyordum?

"Emin ol ki doğru olanı yapıyorsun." Void'in arkamdan gelen sesiyle yerimden sıçradım ve ona bakmadan salona indim.

Cidden buradaki tek yaptığım salonda durup oturmaktı. Dışarı çıkamıyordum, yapabileceğim hiçbir aktivite yoktu.

"Aslında yapabileceğin çok iyi bir şey var ama sen istemiyorsun."

Void'in sesi geldiğinde etrafıma baktım. Daha az önce buradaydı hemen nereye gitmiş olabilirdi ki?

"Gözlerini kapat."

İç çekerek gözlerimi kapattım ve bekledim. Öylece bekledim, ama hiçbir şey olmadı veya bana olmamış gibi gelmişti..

En sonunda beklemekten sıkılıp gözlerimi açtım. Gözlerimi açtığımda, bulanık görmeme rağmen çok tanıdık gelen bir yerdeydim. Her şey netleştiğinde lisenin koridorundaydım. Void'i öldürdüğümüz yerdeydim.

"Önceden 'sözde' benim öldüğüm yerde bizim onları öldürecek olmamız çok eğlenceli değil mi sence hayatım?"

Abi bu sefer yazamadım ama finali daha ozenli bir sekilde yapmaya calisacagim cunku bu bolumden sonra final olacak ve bir 1000 kelimeye yakin veya geckin bir sekilde yazacagimmm