Sır | Void Stiles

17

-Dudağıma küçük bir buse kondurduktan sonra gözlerimi kapatıp açmamla ortadan kayboldu.-

Yaşadığım şeyin şaşkınlığını üzerimden atıp hemen çantamla birlikte odamdan çıkmıştım. Kira söylediği gibi aşağıda bekliyordu. Kirayla birlikte arabaya binmiştik. Ardından Lydia konuştu.

"Scott, bence Mia ile birlikte kalman doğru olmaz." Dedi Lydia. Cidden çok sinir olmaya başlamıştım. Bir de imalı bir şekilde konuşuyordu.

"Neden?"

"Ya sana bir şey yaparsa, aynı Derek ve Stiles'a yaptığı gibi." Dedi

"Ne? Ben Stiles ve Derek'e hiçbir şey yapmadım. Yapmacık sözlerinle benim üstüme suç atmaya çalışma Lydia!" Diye bağırdım, ağlayacak duruma gelmiştim. Void'in yaptıkları benim üzerimden biliniyordu.

"Mia'nın öyle bir şey yapacağını zannetmiyorum Lydia, konu kapansın." Dedi.

Scott'ların evine geldiğimizde Scott arabayı durdurdu.

"Mia, annem evde onunla konuşursun. Ben Lydia ile Kirayı birakayım. Bir şey olursa anında arayın." Dedi kafamı sallayıp arabadan indim ve kapıyı çaldım. Melissa beni görür görmez sıcak bir sarılmayla karşıladı. İçeri geçtiğimde beni üst kata çıkarttı.

"Burada kalacaksın, sen eşyalarını yerleştirmeye başla. Bir şey olursa seslenmen yeterli canım." Dedi ve samimi, iç ısıtan bir gülümsemeyle odadan çıktı. Gerçekten görmediğim anne sevgisini Melissa'dan gördüğüm için çok mutluydum ama aynı zamanda da alıştığım için biraz üzgündüm.

Kıyafetlerimi yerleştirirken belime sarılan eller hissettiğimde irkilmiştim. Void olduğu kesindi zaten. Hiçbir şey demeden boynumdan omzuma doğru ufak ufak öpücükler kondurmaya başladı. Hoşuma gitse de bunu yapamazdım, hemen geri çekilmiştim.

"Void, gitmen lazım. Scott birazdan evde olur. Kalp atış sesini duyabilir." Dedim.

"Benim kalp atış sesimi sen duyuyor musun peki?" Dedi, duymuyordum, sanki kalbi atmıyordu.

"Hayır.." Dedim.

"O zaman o da duyamaz." Dedi ve elimdeki kıyafeti alıp yere attı.

"Void ne yapıyorsun-" Der demez beni yatağa doğru itmişti.

"Sadece sus." Dedi ve yavaşça ilk çenemi öpüp boynuma doğru gitmeye başladı. İstesem bile Void ile bir temas kurmamam gerekiyordu. Onu yavaşça ittim ve üzerimden çekildi, sadece bana bakıyordu.

"Mia, ne yapmaya çalışıyorsun?" Dedi.

"Void, hiçbir şey yapmıyorum. Artık şu soruyu sorup sorup durma." Dedim ve yataktan kalktım.

"Ciddi misin sen? "Senden nefret ediyorum" diyerek evden çıkar gidersin sonra Scott'ın arabasına binip buraya gelirsin. En azından bu sakin halim, bence oturup buna sevinmelisin." Dedi ve bana doğru yaklaşmaya başladı.

"Seninle evli çiftler gibi kavga etmeyeceğim." Dedim.

"Etsene." Dedi ve dudaklarıma bakmaya başladı. İstiyordum ama bir daha yapamazdım, Void ile olmazdı.

"Bence gayette güzel olur." Dedi ve yüzümü iki elinin arasına alıp beni öpmeye başladı. Dayanamadığım için karşılık veriyordum ama durmam gerektiğini biliyordum. Beni belimden yavaşça yönlendirerek yatağa doğru tekrardan götürdü.

"Sadece kendini bana sal, yemin ederim ki çok hoşuna gidecek." Dediği şeye anlam vermeye çalışırken bir anda boynumu çok sert bir şekilde emmeye başlayınca dona kalmıştım. Ellerimi ensesindeki saçlarına doğru tam götürdüğümde kapı çalmıştı.

"Mia, girebilir miyim?" Scott'ın sesiydi.

"Bir dakika, üstümü giyiniyorum." Dedim, hemen Void'e baktım.

"Bu yarım kalan işimizi sonra tamamlayacağız." Hafif yükseltici bir sırıtışla bunu söylemişti. Ardından gözümü kapatıp açmamla tekrardan kayboldu.

Okulda bolum yaziyorum nasi amaa
Olayi smut'a cekmemek icin gosterdigim cabaya hayranim😿