Kaşlarım şaşkınlıkla havaya kalkarken "Abla bu ne?" diyebildim sadece. Meryem abla ise yüzünde küçük bir tebessümle "Aç içini anlarsın. Ömer "Evlenme teklifi ettim ama yüzük alamadım içimde kaldı, bunu bari son anda yetiştir." dedi. Ben de getirdim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🤍
Gözlerimi zorlukla ayırmaya çalıştım. İlk saniyelerde nerde olduğumu kavrayamasam da üç saniye sonra gelen şuur açılmasıyla hızlıca doğuldum. Resmen haşatım çıkmıştı. Ömer herkesin iki ayağını bir papuca sokmuştu. Beklemeye gerek yok derken koştur koştur evlenelim de dememiştim. Ama Ömer bey bunu anlamamakta ısrar ediyordu. Kaç gündür evden sabahın nuruyla çıkıyor, akşam namazıyla anca eve girebiliyorduk.
Çeyiz namına hiçbir şeyim olmadığı için nişanın ardından annem zaten yana yakıla çeyiz alışverişine başlamıştı. Tabi ki ben de onunla beraber bir oraya bir buraya savrulup duruyordum. Geçen hafta dağ evinde yaptığımız konuşmanın ardından Ömer'in ailesinin yaşadığı eve misafirliğe gitmiştik. O gece alışveriştir, kınadır, düğündür her şeyi netleştirmiştik. Dolayısıyla herkes hummalı bir çalışma ile kendine dağıtılan görevleri yerine getiriyordu.
Ömer ısrarla her şeye muhalefet ederek her şeyi yapabildiği en erken tarihe çekmeye çalışmıştı. Onun bu tavrı herkesi eğlendirse de ben resmen yerin dibine girmiştim. Üç haftadır çeyiz alışverişi, resmi nikah işlemleri, elbise alışverişleri, gelinlik provaları derken yorgunluktan ölmek üzereydim. Ömer Bey için hava hoştu tabi. Kendisi sadece bostan korkuluğu gibi yanımızda bulunuyor fikri sorulunca olumlu olumsuz cevap verip bizi savuşturuyordu. Yani en azından öyle gözüküyordu.
Hatta bir ara gittiğimiz mağazalardan birinde uyuyakalmıştı. Onu o halde görünce içimden kafasını kırmak gelse bile hala nikahımız kıyılmadığı için sadece Meryem ablaya şikayet etmekle yetinmiştim. Sağ olsun o benim yerime bu işi halletmişti. Ben sadece uzaktan sinsice izleyip o anın tadını çıkarmıştım.
Meryem ablayla iyice kaynaşmıştık. Hacer teyzeden ne kadar çekiniyorsam, Meryem abladan o kadar çekinmiyordum. Neredeyse abla kardeş olmuştuk. Tabi bunda bana verdiği nasihatler çok katkı sağlamıştı. Kendisi uzun zamandır evli olduğu için bana çeyizim için işime yarayacak şeyleri çok güzel şekilde anlatıyordu.
Bugün ise nasip olursa Ömer ile yaşayacağımız eve gidip bir bakacaktık. Tadilata girmeden önce eve bakmamı ve istediğim bir şey olursa çekinmeden dile getirebileceğimi söylemişti. Ayrıca mobilyaları daha seçmediğimiz için nereye ne alınır onu da kararlaştıracaktık. Bu yüzden Meryem abla da yanımızda olsun istemiştim.
İşlerimi hızlıca halledip kahvaltı bile yapamadan hazırlanmaya başladım. Meryem abla az önce on dakikaya kapıda olacaklarına dair bir mesaj atmıştı. Uyuyakaldığım için yapabildiğim en mantıklı şeyi yaparak önce bir güzel abdest aldım ardından vakit kaybetmeden göğüsten robalı olan bol feracemi giydim. Uzun başörtümü de yapabildiğim en iyi şekilde yapmaya çalışıp koştur koştur evin önüne çıktım.
