POV Chloë
Timo blijft even verbaasd want waarschijnlijk is hij het niet gewoon dat mensen uit zijn greep kunnen ontsnappen. Ik zie mijn kans en ren naar de deur. Maar ik was te traag. Timo herstelde zich vlug en greep mijn arm. Hij neemt me mee naar de wasbak waar er een emmer in staat met water en ijsblokjes. * Hij zal toch niet* ik had er 'og maar aan gedacht of mijn hoofd werd het water ingeduwd. Dit doet hij vijf keer. Tot James roept dat het genoeg is. Ik zet mijn scherp gehoor aan en hoor een auto afkomen. O nee. Mam! Ik zet mijn gehoor uit.
Net als ze opnieuw iets willen proberen rijd de auto van mijn moeder de oprit op. Timo kijkt me woest aan. " Kon je ons niet waarschuwen!" Roept hij. Hij haalt tot mijn schrik een revolver uit zijn broekzak en plaatst het tegen mijn slaap. De voordeur gaat open en mijn moeder roept. " Chloë ik ben thuis. En van wie is die auto?" Ze komt de keuken in en verstijfd van het tafereel. " Meneer James wat doet u met mijn dochter? Laat haar onmiddelijk gaan!" * Man mijn moeder durft wel.* " Ik zou mijn mond houden als ik jou was." Zegt Timo.
" Dag mevrouw. Wij hebben uw dochter even nodig. En als u nu niet gaat zitten zullen we je pijn moeten doen." Zegt James. " We zeiden toch dat er gevolgen gingen komen." Fluisterde Timo in mijn oor. " Goed mijn spullen staan klaar." Zegt Timo plots. " We kunnen eindelijk verder zegt Timo." " We willen dat je verandert." Zegt James rustig. * Euh veranderen? Wat bedoelen ze met veranderen? Gewoon vragen dus.* " Wat bedoelen jullie met veranderen?" Vraag ik. " Ben je dom of ben je echt dom." Vraagt Timo boos. * Waarschijnlijk heeft hij last van woede aanvallen.* " Als je niet meewerkt zal je moeder ook moeten meedoen aan de proefjes maar dat zal ze niet overleven want het serum is alleen voor jouw bloedgroep bestemd." Zegt Timo op een enge manier. Ik zet vlug mijn gehoor weer aan om te kijken of Clara afkomt want ik had haar om hulp gevraagd en aan mijn stem te horen aan de telefoon klonk ik echt bang. Ik hoor een auto. In een paar minuten is ze hier dus.
" Doe wat ze zeggen liefje." Zegt mijn moeder. Ze is in paniek want anders zou ze zeggen dat ik moet wegrennen wat de gevolgen daar ook van zullen zijn. " Als ik niet weet waarover het gaat kan ik ook niet doen wat ze van me verwachten." zeg ik zo rustig mogelijk. " Goed Paul neem het serum dat haar helpt met de verandering. Chloë ik zal nog eens een sneetje maken in je arm maar voorzichtiger dan Timo." Ik voel het mesje voorzichtig lang me huid snijden maar het doet als nog pijn. Wat me wel verbaasd is dat het sneetje in een paar seconden genezen is. Ik kijk verwondert naar mijn arm. " Hoe kan dat?" Vraag ik verbaasd. " Dat komt door het serum dat je twee weken geleden gekregen hebt. Je zintuigen zou je ook al sterker moeten meemaken en je zou al moeten kunnen veranderen. Maar omdat dat niet het geval is zullen we een serum moeten geven die helpt bij het veranderen." * Wow dat hij dat allemaal uitlegt.*
Net als hij het serum wil toedienen word de deur open getrapt. " Ga rustig bij dat meisje en haar moeder weg of er gaan doden vallen." Zegt Clara serieus. Ze heeft het geweer op James gericht dus die doet zijn handen in de lucht en stapt naar achter als teken van overgave. Timo rent naar mijn moeder en haalt een spuit uit zijn zak. " Laat het geweer zakken of deze vrouw sterft." Zegt Timo. " Ik wil juist dat je die spuit laat vallen en me het meisje en de moeder laten meenemen." Zegt Clara op een toon die geen tegenspraak dulde. Timo greep me ook vast. Zo stevig dat ik waarschijnlijk een blauwe plek zal hebben. Ik nam een besluit. Ik trapte Timo tegen zijn knie en rende naar Clara. " Chloë kom terug of je moeder overleefd dit niet!" Roept Timo naar me. " Chloë, liefje luister goed meisje. Ga met Clara mee. Maak je maar geen zorgen om mij." Wacht wat zegt mijn moeder nu allemaal. " Ga Chloë." Zegt mijn moeder nog. Oppeens stak hij de naald in de nek van mijn moeder. "Nee!" Schreeuw ik. Ik wil op hem afspringen maar Clara houd me tegen. " Ga naar de auto! Nu!" Roept ze naar me. Ik wilde protesteren maar bedenk dat Clara een wapen heeft waarmee ze zichzelf kan verdedigen. Dus loop ik naar de auto en stap in. Ik deed mijn gordel om en wachten op Clara. Een paar seconden later stap Clara in en rijden we weg. Weg van mijn moeder en weg van mijn huis.
_______________________________________________Zoals gezegt een extra lang deel.

JE LEEST
Wolvenkracht
Kurt AdamChloë is een normaal meisje van 17. Maar ze maakt iets mee wat geen tiener ooit heeft meegemaakt. Of toch wel? Nadat ze ontvoerd is en er iets in haar bloed gespoten is staat Chloë haar leven op zijn kop. Ze moet vluchten en nieuwe bondgenoten zoeke...