Wolvenkracht

~

POV Chloë

" Goed laten we beginnen"

Lana neemt het stuk ijs dat al deels is gesmolten vast met het pincetje en trekt het voorzichtig uit mijn wond. Ik knijp mijn ogen stevig dicht en zet mijn tanden op elkaar om het niet uit te schreeuwen van de pijn. Als het ijs eruit heeft gekregen neemt ze een flesje ontsmettingsmiddel, een verband en een paar watjes en verzorg de wond verder. Ze plat het verband vast en zegt dan. " Zo dit moet wel goed zijn. De wind is wel erg diep dus je moet er voorzichtig mee zijn. Ook heb je geluk dat het niet je schrijf arm is. Bekijk zeker elke dag de wond of het goed geneest als dag niet zo is zou je best naar de dokter gaan." Ik knik als teken dat ik het begrijp. " Dank je Lana. Ik weet niet wat ik zou moeten doen als je hier niet werkte." Ze lacht. " Dat is zeer graag gedaan. Maar zou je best niet naar de directeur gaan hiermee? Het is wel ernstiger dan de vorige keer dat je hier zat." Ik schud mijn hoofd. " Als ik dat doe word het alleen maar erger." Ze knikt begrijpend. " Wel ik zal voor jullie drie een briefje schrijven aangezien de lessen al terug begonnen zijn." We bedanken haar nog eens en verlaten haar kamertje.

We zijn nu het laatste lesuur gestart tot mijn naam word afgeroepen door de interkom. " Zou Chloë even naar het kantoor van de directeur kunnen komen?" Ik kijk even naar de leerkracht om toestemming. Hij knikt. " Wat heb je nu weer gedaan? Heb je iemand zijn been gebroken?" Dat kwam van Nina en mijn hoofd wou dat ik het waar kon maken maar ik loop gewoon door.

" Ga maar zitten. Wil je wat fruitsap?" Vraagt de directeur beleefd. " Als dat kan ja graag." Antwoord ik. Even later komt hij terug met een kop koffie en een glas fruitsap. " Maar waarom werd ik afgeroepen? Ik heb toch niets verkeert gedaan?" " Nee ik wou het hebben over dit." Hij draait zijn computer naar mij toe en dan zie ik de foto van mijn wond met ijs. Daarna gaat hij naar de volgende foto's van al mijn wonden die Nina ooit heeft gemaakt. Ik kijk naar mijn glas. " Ik zou willen weten wie dit gedaan heeft. Dit moet stoppen." Ik blijf stil. Na een paar minuten krijg ik de naam toch over mijn lippen. " Nina." De directeur kijkt even verbaasd. Maar knikt dan. Ik ben blij dat je eerlijk bent. Ik heb de camera beelden van de pauze plek beken en heb duidelijk gezien wat mijn dochter deed. Ik wil mijn excuses aanbieden. Ik snap nu ook waarom je haar arm gebroken hebt. Maar wat ik niet snap is waarom je het me niet bent komen melden?" " Ik was bang dat het erger werd. En ik kan tegen een stootje. Ik heb liever dat ze mij pijn doet dan Sam." " Je bent een goed meisje Chloë. Hou dat ook zo er zullen je veel mensen willen helpen als dank voor je vriendelijkheid." Ik knik bedank de directeur en verlaat zijn kantoor.

Op weg terug naar de les.
_______________________________________________