Wolvenkracht

~

POV Chloë

Ik ben nu bij Jonathan thuis. Zoals Clara gezegt had moest ik mee met Lola zodat ze nog naar de bibliotheek kon achter een boek over wolven. Ondertussen vertellen ik en Jonathan aan Lola hoe mijn eerste verandering was. " En wat vond je er zelf van?" Vraagt Lola. " Geweldig. Ik voelde me echt vrij. En het voelde als vliegen toen we over boomstammen sprongen." " En ben je al gaan jagen?" Ik kijk Jonathan niet begrijpend aan. "Wat bedoelt ze met jagen?" " He je hebt het onder de knie." " Nu niet over iets anders beginnen." " Euh, gaat er nog iemand antwoorden?" Vraagt Lola. Oeps vergeten dat we niet naar haar kunnen linken zoals Jonathan dat zo mooi noemt. " Euh sorry. Nee. Maar wat bedoel je daar precies mee?"

POV Jonathan
" Euh sorry. Nee. Maar wat bedoel je daar precies mee?"

Oh ow. Lola kijkt me eerst verbaasd aan en dan zegt ze. " Jonathan, jongen. Kan ik je even spreken onder 4 ogen." Jup nu ben ik de pineut. Ik volg Lola naar de gang. " Chloë als je wilt weten wat jagen is. Zet dan je gehoor aan." " Oke geen probleem" na een paar minuten begint Lola te praten. " Waarom heb je het haar niet verteld? Wil je dat ze er zelf achter komt misschien zoals jij?!" " Wat moest ik dan doen. Ze was nog maar net verandert en ik zal al moeten vertellen dat ze op dieren moet jagen om haar eetlust te verminderen. Ik kon het niet maar ik ging het haar nog vertellen." " Maar je had al gelijk kunnen gaan jagen met haar dan kon ze het al leren." " Dat kon ik dus niet want waren vallen geplaatst." Lola is even stil na dit nieuws. Ze zucht. " Oke maar leer het haar snel voordat ze een hele koelkast met vlees op eet bij Clara." Ik knik en we lopen weer terug.

Chloë zit met haar neus in een boek. Oppeens schiet ze in lachen uit. Ze draait het boek zodat ik kan zien wat ze leest en besef dat het mijn kinderfoto's zijn. " Wat was jij grappig als kleutertje." Zegt ze. Op de foto zit ik helemaal onder de verf en kijk ik als of ik niets misdaan heb. Lola begint oppeens ook te lachen. Ik kijk een beetje geïrriteerd. Ik neem het boek van haar af leg het op tafel uit haar buurt en ga naast haar zitten. "Moest dat nu serieus?" Vraag ik haar. Ze moet grinnikken." Ik moest toch doen alsof ik met iets anders bezig was dan met afluisteren. En dit vond ik een goed idee. En trouwens ik snap waarom je het niet verteld hebt." Ik kijk even naar beneden. " En toch had ik het je moeten laten weten." Ze kijkt me glimlachend aan waardoor ik ook een glimlach op mijn gezicht krijg.
_______________________________________________