Wolvenkracht

hoofdstuk 5

POV Chloë

Het is al weer een paar maanden geleden dat ik voor het eerst ben gaan jagen. We zijn ondertussen winter en ik geniet er van om met mijn poten door de sneeuw te rennen. Ik en Jonathan hebben ook met Lola en Clara besproken dat we hulp gaan beginnen zoeken voor wat we gaan doen met die wetenschappers. Ik en Jonathan hebben Sam en haar ouders aanbevolen omdat ze gewonde wolven verzorgen en ons dus beter kunnen begrijpen. Even twijfelden ze maar ze hebben toch toe gestemd dus zijn we het van plan vandaag aan Sam te vertellen.

Maar eerst school overleven. Nina laat me nooit met rust waardoor ze me echt woedend maakt ik heb een keer per ongeluk uit woede haar arm gebroken. Ja zo veel kracht heb ik. Ik ben een week geschorst geweest en moest van Clara alleen de stallen d
Schoon maken. Maar goed ik loop de pauze plek op en Jonathan komt gelijk naar me toe gewandeld. " Hoe gaan we het Sam vertellen?" Vraagt hij. Dat is het gene waar ik heel de nacht heb over liggen denken en een manier heb gevonden. Nou ja denk ik. " We kunnen het haar eerst vertellen. We nemen haar mee naar het bos en als ze ons niet gelooft veranderen we. Ik heb gemerkt dat ik ook in de hoofden van mensen kan praten die geen wolf zijn. Dit heb ik geoefend met Clara." Leg ik hem uit. Hij denkt even na en knikt dan. " Dat is een goed idee."

" Hey jongens." Zegt Sam als ze bij ons is komen staan. " Hey Sam. Heb je zin om met mij en Jonathan te gaan wandelen vanmiddag in het bos?" Vraag ik. " Tuurlijk. Ik zou de roedel wolven even willen bekijken of alles oke gaat. Dan kunnen jullie Jean de Alpha leren kennen." Ik en Jonathan kijken elkaar aan. " Dat lijkt ons leuk." Zegt Jonathan. Oppeens roept er iemand mijn naam. " Hey Chloë. Hap wat ijs" ik draai me om in de richting van de stem maar dat was een grote fout want oppeens voel ik iets scherps in mijn arm. Ik kijk op en zie Nina grijnzen. " Chloë alles oke? Kom we gaan nu naar de schooldokter." Zeggen Jonathan en Sam op een bepaalde manier tegelijk.

Ze nemen me mee aan mijn gezonde arm en een paar minuten later zijn we bij de schooldokter. Ondertussen kent ze me al en weet ze hoe het komt dat ik telkens bij haar ben. Ze vraagt telkens of ik niet beter naar de directeur stap maar ik weiger. " OMG Chloë is alles wel goed? Hoe komt dat stuk ijs in je arm. Nee nee laat me raden... Nina heeft het naar je toe gegooid." Ik knik. " Mag ik een paar foto's nemen voor in je medisch dossier van school? Zo kan Clara het ook bekijken." Ik knik als goedkeuring. De reden dat ik niets zeg is omdat het verschrikkelijk veel pijn doet. De wind wilt genezen maar het stuk ijs zit in de weg. Lana, zo noemt ze, neem een paar foto's en neemt dan een tangetje. " Laten we maar beginnen.
_______________________________________________