Wolvenkracht

- hoofdstuk 2 -

POV Chloë

Ik werd wakker op een onbekende plek. Ik kon me niet herinneren hoe ik hier ben gekomen. Waarschijnlijk omdat ik in slaap ben gevallen tijdens de rit van mijn huis tot ik weet niet waar. Oppeens word er op de deur van de kamer geklopt. " Chloë ben je al wakker?", Vroeg de stem van Clara. Wat best logisch is als Clara op de deur klopt. Clara heeft me gisteren avond gered uit de klauwen van James, Timo en Paul. Ik ben echt blij dat ze me is komen halen. Oppeens valt er een traan op mijn broek die ik aan heb. Vast omdat ik aan mijn moeder denk. " Als je wil kan je je opfrissen. Er is een badkamer die grenst aan je slaapkamer." Zegt ze " en voor ik het vergeet. Vanaf volgende week ga je naar een nieuwe school." Zegt Clara en ze loopt weg. *Misschien is dat geen slecht idee van dat douchen natuurlijk. Maar om naar een nieuwe school te gaan terwijl er mensen achter me aan zitten? Nee geen goed idee.*Ik liep naar de badkamer en genoot van het warme water. Ik trok kleren aan die er lagen en mijn maat waren.

Ik ging mijn kamer uit en ging de trap af naar beneden. Het eerste wat ik zag aan mijn linkerkant was een gezellige woonkamer met open haard en knusse zetels. Ik liep verder de hal in en vond de keuken waar Clara al zat te eten. “ Goede morgen Clara”, zei ik. “ Ik moet eigenlijk eerlijk zijn. Het is al middag. Je hebt meer dan acht uur geslapen”, zei ze. Wacht was het al middag. Nu snap ik waarom ik zo’n honger heb. Ik loop naar de koelkast en kijk wat ze heeft. Hmmm… Raar ik heb zin in rood vlees. Ik pak uiteindelijk een potje. Loop naar de tafel en eet zo het potje leeg. “ Euh… kan je daar geen brood bij eten?”, vraagt ze. Ik kijk naar het potje dat al leeg was. Hoezo heb ik het zo opgegeten. Ik had zelf niet door dat ik het zo op heb gegeten. Ik liep naar de vuilbak en mompelde een sorry. “ Nu je kan het goed maken door me te helpen met de stallen”, zei ze. “ Is goed. Ik heb anders toch niets te doen”, antwoordde ik. Ik ruimde de tafel af deed de afwas en ging naar buiten. Ik zag twee mooie paarden buiten grazen. Maar toen ik dichter in hun buurt wilde komen liepen ze gewoon weg. “ Vreemd normaal zijn ze niet zo bang. De zwarte hengst heet Cooper en de witte merrie heet Marie”, zei clara. We liepen verder naar de stallen en ja wat moet ik van zeggen. Ik zag heel veel hooi en mest. “Goed doe jij de stal van Marie dan doe ik die van Cooper wel”, zei ze. Ik pakte een hooivork en begon. De rest van het weekend ging zo een beetje het zelfde. Eten, stallen, eten, naar de stad, eten en naar bed.

En toen had je maandag. De dag van een nieuwe start op school. Zullen ze vriendelijk zijn. Zou ik nieuwe vrienden krijgen of zou ik alleen achter blijven. Zenuwachtig stapte ik de auto uit. “ Ik kom je als de school gedaan is ophalen want ik denk niet dat je nu al uitgenodigd word om iets leuks te gaan doen”, zei Clara. En weg was ze. Ik liep verder tot aan het onthaal en opeens heb ik een rilling in mijn nek. Alsof ik iets herken. Voor me staan een jongen en een meisje te wachten. Opeens ziet het eruit alsof die jongen een rilling krijgt en draait zich naar me om. We kijken elkaar even aan maar de jongen krijgt een licht tikje en hij draaidde zich om, raar het leek echt alsof ik hem kende. Toen ze klaar waren liepen ze langs me en ik voelde dat hij naar me keek.
_______________________________________________

Hye lezers

Hier is weer een nieuw deel. Hopelijk hebben jullie er van genoten.