Wolvenkracht

~

POV Chloë

Als school gedaan is lopen ik, Jonathan en Sam naar het bos. Als we het diepste deel hebben bereikt gaan we op de grond zitten.

"Ik en Jonathan hebben je hulp nodig." Ze kijkt ons niet begrijpend aan. Ik ga verder. " Misschien ga je ons niet geloven maar door wetenschappers kunnen ik en Jonathan in wolven veranderen." Ze kijkt ons met grote ogen aan en begint dan te lachen. " Goede grap. Maar wat wou je me vertellen?" Ik kijk Jonathan aan en link hem dan. " Ik denk dat we het zullen moeten tonen." " Ik denk het ook. Anders zal ik wel veranderen en kom dan naast je liggen om te tonen dat ik niets doe?" " Lijkt me een goed plan."

We sluiten de link en Jonathan staat recht en loopt naar een bosje. " Wacht waar gaat hij heen? Hij laat ons hier niet achter toch." Ik schud mijn hoofd van niet. " Hij gaat in zijn wolf veranderen om jou te bewijzen dat we geen grap maken. Dus niet schrikken als er hier oppeens een zwarte wolf loopt." Ze knikt twijfelend. Dan krijg ik een link binnen. " Kan ik komen?" " Ja kom maar. Maar wel rustig." Dan komt Jonathan uit de bosjes. Sam kijkt hem met grote ogen aan als hij rustig naast me komt liggen.

" Chloë er ligt een wolf naast je?" " Weet ik maar wees niet bang het is Jonathan maar. Je kan het hem vragen. Hij zal een keer blaffen voor ja en twee keer voor nee." " Oke dan. Kun je me verstaan?" Hij blaft een keer. " Ben jij het Jonathan?" Weer blaft hij een keer. "Wow dit is ongelooflijk. Maar hoe?" " Zoals ik je vertelde zijn we aangepast door wetenschappers die experimenten op ons gedaan. Blijkbaar kunnen ze die ook doen op mensen met een speciale bloedgroep." Ze knikt. " Mag ik hem aaien?" Vraagt ze dan. Jonathan staat voorzichtig recht en gaat rustig voor haar liggen zodat Sam hem kan aaien. " Je bent zo zacht." Zegt ze dan tegen hem. Hij staat weer recht en loopt naar de struiken terug.

Als we weer allemaal bij elkaar zijn vraagt ze. " Oke ik geloof jullie nu maar hoe kan ik jullie helpen?" " Wel jij en je ouders werken met wolven. Dus we dachten dat we het jullie eerst kunnen vertellen en dan naar de politie stappen om ze de wetenschappers te laten oppakken." Ze knikt. " Laten we dan maar naar mijn ouders gaan. Ik denk dat ze jullie wel willen helpen." We staan op en vertrekken naar haar thuis.