Yalan Hayatlar

12. Bölüm

*
*
*
*
*
*
*

Birkaç saat sonra uzandığım yataktan kalktım. Uyuma çabam boşuna gitmiş ve boş boş yatarak zaman kaybetmiştim. Oflayarak ayağa kalktım. Boy aynamdan kendime baktım ve gördüğüm şeyle aynaya yaklaştım.

Harika bir sivilcem eksikti! Makyaj masamın yanına gidip sivilce bantlarından birini alıp yapıştırdım. Odamdan çıkıp Alparslan abimin odasının önüne geldim. Kapıyı çaldım.

"Gel."

"Abiciğim."

"Gel meleğim. Ne oldu, bir sorun mu var?"

"Yok abim ne sorunu seni merak ettim. Baranlar gittiğinden beri biraz gerginsiniz hepiniz. Bana da anlatmadınız. Merak ediyorum sormak istiyorum ama sizin anlatmanızı bekliyorum."

"Anlayışlı meleğim benim." Gülümsedim. "Bugün benimle uyumak ister misin? Değişiklik olur." Kafamı salladım. Sanki uzun zamandır uyumamışız gibi.

"Olur abi, çok isterim. Ama önce Demir abimlere de bir bakayım onlar da sinirliydi." Kafasını salladı. Onun odasından çıkıp bahçeye indim.

Demir abimi tanıyordum. Sinirliyken asla kapalı alanda durmazdı, duvarlar üstüne üstüne geliyormuş öyle diyordu. Demir abimi görünce haklı olduğumu anladım. Çimenlerin üzerine oturmuş yıldızlara bakıyordu. Bahçe kapısında durup bir süre onu izledim.

Yavaşça yanına gidip oturdum. Kafamı kaldırıp yıldızlara bakmaya başladım. İkimizde konuşmuyor sadece oturmuş gökyüzüne bakıyorduk.

"Çok güzel değiller mi?" Sessizliği ilk bozan ben oldum. Kafasını eğip yandan bana baktı. "Evet çok güzeller." Bedenimi tamamen ona döndürdüm. "Hepiniz neye bu kadar sinirlendiniz bilmiyorum." Gözlerindeki sinir tekrar yerini aldı. "Ve siz anlatana kadar sormayacağım."

Kafasını çevirdi. "Demir, bu kadar sinirlenme nedeniniz Barangil değil mi?" Ona Demir demem dikkatini sonunda bana çekebilmişti. "Demir?"

"Evet Demir, sen her sinirlendiğinde, yıkıldığında, pes ettiğinde bu sebeplerden benden uzaklaştığında Demir olacaksın. Şu an sinirlisin ve bu yüzden benden uzaksın."

"Bana bak küçük hanım-"

"Baktım Demir söyle." Ayağa kalkıp birden beni kucağına aldı. Ufak bir çığlık atarak boynuna sarıldım. "Kimim ben?"

"Demir."

Havuza doğru adımladı. Hayır! Yeniden olmaz! Boynuna daha sıkı sarıldım.

"Kimim ben?"

"Demir."

"Güzelim son kez soruyorum, Kimim ben?" Aleda havuz mu yoksa bir kelime mi? Kaç kızım kaç affetmez bak bu.

"Demir abimsin." Beni yavaşça yere bıraktı. Yüzümü elleri arasına aldı ve konuşmaya başladı.

"Evet bizi Baranlar sinirlendirdi ama sen sakinleştirdin şimdi bu konuyu kapatıp içeriye girelim hava soğuk, hasta olmanı istemeyiz." Beni sırtımdan yavaşça iterek içeriye yönlendirdi. "Sakın hasta olma Aleda kendine dikkat et!" Peeki

"Tamam Demir abi, sen kendine ne kadar dikkat edersen ben de o kadar dikkat ederim." Hızla yanından uzaklaşıp Kutay abimin odasına gittim. Gitmeden önce sabır çektiğini duymuştum, çok ihtiyacı olacağı kesin.

Kutay abimin odasına kapıyı çalmadan pat diye daldım. Yattığı yataktan hızla doğrulup kapıya baktı. Beni görünce rahatlayıp kendini yatağa bıraktı. Kolunu yanına uzatınca gidip kolunun üzerine yattım.