Yalan Hayatlar

6. Bölüm

*
*
*
*

Çabalarımın boşuna gitmesinin ardından Liya'yı bırakmamışlardı. Ben de Liya olduğu için hiçbir şey yapamadım. Şu an lacivert lüks arabada kucağımda Liya, karşımda şu hala beni neden kaçırdığını ve kim olduğunu bilmediğim adam. Camdan etrafı izliyordum.

"Ya bir şey soracağım, sen kimsin ve beni neden kaçırdın?"

"İki şey oldu yalnız." Ne tarafa nefret ediliyordu.

"Ha ha, çok güldük, bir daha olmasın!"

"Seni ben kaçırmadım. Ben sadece emir aldım."

"Ay ne kadar yazık. Kendi düşüncen yokmuş gibi başka biri ne derse yapıyorsun. Şey gibi... Köle!" Taktik bir, kışkırtma. Ona üstü kapalı hakaret et.

"Sen çok konuşuyorsun ama, ne yapsak ağzını falan mı bantlasak?" Yemedi. Takip iki, vicdan yaptır.

"Ya beni geçtim şu küçücük bebekten ne istediniz? Kalsaydı işte, ben isteyerek gelecektim. Yazık şuna bir bakar mısınız?" Liya biraz olsun halinden rahatsız görünemez misin?

"Küçük hanım halinden memnun görünüyor." Evet maalesef öyle. Karnı tok, altı temiz, gazı yok bir bebek daha ne ister ki?

Liya bana doğru dönünce ona yardımcı oldum. Kafasını göğsüme koyup gözlerini kapattı. Aynen Liya biz kaçırılalım sen uyu. Elimi sırtına götürüp sıvazlamaya başladım.

Bari uyusun da annesini istemesin. Ben burada nerden bulacağım ona anne?

Liya sonunda uyuduğunda yanıma kapıdan çıkarken aldığım hırkayla üzerini örttüm. Resmen abimin kızıyla kaçırıldım.

Oha! Şu an ilk kez kaçırılma deneyimi yaşıyorum. Kaçırılan insanlar nasıl davranır bilmiyorum ama ben.

Araba bir yerde durduğunda dışarıya baktım. E hani nerde ağaçlık alan içindeki depo, ev ne bileyim insanlar her nereye kaçırılıyorsa?

Gayet işlek bir caddedeki kozmetik salonunun önünde durmuştuk. Birini alacaktık sanırım yoksa beni kaçırdıktan sonra buraya getirmiş olamazlar.

Evet beni buraya getirmişler. Kozmetik salonunun altındaki bodrumda bir odada tutuluyorduk. Buradan kendim de çıkabilirdim. Yani çıkardım herhalde. Ama Liya'yı tehlikeye atamam. O yüzden abimlerin beni bulmasını bekleyeceğim.

Bizi tuttukları oda da tek kişilik yatak ve küçük komodinden başka bir şey yoktu. Bodrum katta olduğumuz için pencere de yoktu. Ama havalandırma vardı. Eğer işime yarayacak bir şey bulabilirsem ondan kaçabilirim.

Ya da bir telefon bulsam yer bildirimi falan yapsam da olur. Zaten abimler beni aramaya başlamıştır herhalde.

Liya bir terslik olduğunu hissetmesin diye geldiğimizde beri onu güldürmeye çalışıyordum. Zaten ne gelen vardı, ne de giden.

Kapı açılınca başımı kaldırdım. Hani nerde yakışıklı patron, cool korumalar? Hanzo gibi bir adam duruyordu karşımda. Arkasından gelen var mı diye kontrol ederken konuştu.

"Birine mi baktın?" Sesi de hanzo gibi bunun.

"Yakışıklı patronuna baktım. Hani nerde? Böyle kemikli yüzü olan, kaslı, dalyan gibi olur ya hani kitaplarda, filmlerde falan. Ona baktım." Kapıdaki korumalar seslendi.

"Siz ne verdiniz lan kıza?" Ne bağırıyorsun be!

"Abi vallahi biz bir şey vermedik. Kendi almıştır bir şey aldıysa." Ellerini önünde birleştirip kafasını eğdi. Ben ne dedim ki şimdi?