AURORA

Kabanata 1: Sleeping Beauty

Not edited!

MAINGAT na isinarado niya ang pinto matapos makapasok sa loob. Araw Araw niyang ginagawa ito upang e check ang nakaratay na pasyente.

Tinignan niya muna ang kalagayan ng oxygen nito bago siya nag nag hila ng bangko at umupo sa gilid ng hospital bed nito.

It's been Five years pero tulog parin ito. Pinagkatitigan niya ang mukha ng dalaga, walang pinag bago maganda parin ito. Mula sa mala mansanas nitong pulang labi, ang maliit at matangos nitong ilong, ang makakapal nitong pilik mata at kurbadong kilay. Makinis ang mukha nito at sing puti ng snow ang kotis nito. At napakaitimi ng mahaba nitong buhok, dahil sa taglay nitong ganda at pagka comatose nito ay tinawag itong the real "Sleeping beauty" Ng lahat. Laman rin ito sa balita ng bayan. Hindi yata siya magsasawang pagkatitigan ang mala anghel nitong mukha.

Parang gusto niya paggising nito siya ang unang masisilayan nito. Ngayon pa lang ay babakuran na niya ito. Alam niyang magigising din ito dahil ilang ulit na itong nagpakita ng senyales. Kahapon ay gumalaw ang Isang daliri nito habang kinakausap niya ito. Isa iyon sa gawain niya dahil doon ay maaring magkamalay ito at maririnig siya.

When will you wake up princess?

Napabuntong hininga siya, nilalaro niya ang kamay nito. Naghihintay kung kailan ulit iyon gagalaw.

" Hi, my princess how are you? I know that you will going to wake up soon," pagsisimula niya.

" I'm so tired my princess, but whenever I see you face it gives me light and comfort," napangiti siya. Kung may makakakita lang sa kanya siguro pagsasabihan siyang baliw kinakausap niya ang taong tulog.

Dahil sa pagod ay hindi niya mapigilang mapaidlip, nanatili ang kanyang ulo sa higaan nito habang nakahawak parin siya sa kamay nito.
Nagising na lamang siya ng may tumawag sa kanyang pangalan sa labas ng silid. Siya lang at ang pamilya ng dalaga ang tanging nakakapasok sa loob ng silid, ipinagbabawal ng Gobernador nito na magambala ang pagtulog ng kanyang anak.

Ilang taon ang lumipas ay hindi ito bumaba bilang Isang Gobernador ng lugar kahit na inatake ito noong Araw ng insidente, gayon pa man ay Araw Araw nitong binibisita so Aurora at hinabilin pa ito sa kanya.

Bago lumabas ng pinto ay hinalikan niya muna ang noo nito. "Bye for now my princess, sleep tight,"

AURORA

NAGISING ako ng mabigat ang pakiramdam, feeling ko na statwa ang buong katawan ko para akong simentado. Gising nga ang diwa ko ngunit hindi ko maigalaw ang katawan ko. Ni hindi ko rin maibuka ang mga mata ko, ano bang nangyayari sakin? Nanaginip lang ba ako?

" My princess,"

Muli ay narinig ko na naman ang boses na iyon, ang boses na palaging bumubulong at nagpalagising ng diwa ko sa bawat Araw. Sino Siya?

Maraming katanungan ang namumuo saking isipan pero sa tuwing humahalukay ako ng kasagutan ay bigla na lamang itong sasakit at mawawala na naman ako sa dilim.

Muli ay nasa kalagitnaan na naman ako ng dilim. Walang kahit anong makapa, nakakatakot at hindi ko na naririnig pa ang malamyos na boses na iyon. Napatayo ako ngunit wala talaga akong Makita. Patay na ba ako? Ngunit paano? Wala akong maalalang namatay ako.

"Anak,"

Napabaling ako sa kabila ng marinig ko ang boses na iyon. Hindi nagkakamali si Mommy iyon!

"Mom!,"

Gumanti ako ng sigaw ngunit nag echo lang ito sa buong kadiliman. Muli ay narinig ko ang boses nito, unit unti ay may lumabas na liwanag di kalayuan sakin. Napapikit ako sa silaw nito, doon ay lumabas ang isang babaeng nakaputi napakaganda nito.

"Mom?"

My mom died when I was just five years old, sa pagkakaalam ko I am fifteen now kaya paanong...

"Aurora, masaya akong muli kitang nasilayan," Wala akong nagawa kundi gantihan ito ng yakap. Miss na miss ko na siya ilang taon akong nangulila pati si Daddy.

"Mom, paanong narito kayo? Am I also dead?," tumingin ito sakin at ngumiti ng matamis. I miss her smile, she's the most beautiful and loving mother I ever know.

"No, you are not Aurora," aniya.

"But, why I am here? Wala po akong maalalang nangyari sakin Mom," naguguluhang lintaya ko.

"Sshhh your okay sweety, you are not dead mommy here hmm," pagaalo nito, humigpit ang yakap ko sa kanya ayokong mawala at iwan niya ulit ako.

"Mom, you don't leave me again right? You will stay here with me,"

"I will not leave you sweety, but you need to go back. Your dad needs you, they are waiting for you," aniya nito habang hinihimas ang buhok ko. Napakunot ang noo ko at mas Lalo akong naguluhan.

"What do you mean mom?,"

"You are in a dream land sweety, you are in the darkest dream, you sleep to much and it's time for you to wake up,"  dahil doon ay Unti-unti kong napagtanto ang lahat. Panaginip lang pala ito, binisita lang niya ako. Tumulo ang luha kong kanina ko pa pinipigilan. No, ayokong malayo sa kanya!

"I won't go back Mom, I'm staying here with you!," protesta ko.

Pinahid nito ang luha ko, "Hindi Kita iiwan Aurora nasa tabi mo lang ako parati, always remember that na Mahal na Mahal kita kayo ng Daddy mo," bigla ay humina ang boses nito nahiwalay ako dito. Sumigaw ako at pilit itong inaabot.

"Mom please, don't go!"

"Mom sasama ako sayo!,"

"I love you sweety,"

Iyon ang tanging narinig ko pagkatapos nun ay naramdaman kung para akong nahuhulug sa karimlan. Hinihigop ang ang katawan ko pababa at habang nangyayari iyon ay marami akong narinig na mga boses umi echo iyon saking pandinig.

Sumasakit ang ulo ko at bumibilis ang tibok ng aking puso. Gusto kong sumigaw ngunit wala boses na lumalabas saking bibig. Umiiyak ngunit walang luhang dumadaloy saking mga mata.

Patuloy parin ang pagkahulog ng aking katawan hanggang sa Isang nakakasilaw na liwanag ang sumakop sa buong paligid. Naging kulay puti ang lugar habang ako'y nakalutang.

Ipinikit ko ang aking mga mata. Ilang Segundo ay may kung anong humila saking katawan.

Dahan dahan akong nagmulat, parang binugbog ang aking katawan sa pagod. Hindi ako makagalaw at ang tanging nakikita ko lang ay ang Isang kulay asul na pares ng mata ang nakadungaw sakin.

Bumubuka ang bibig nito ngunit hindi ko iyon maintindihan, hindi ko masyadong maaninag ang mukha nito dahil malabo ang paningin ko.

Hindi ako makapagsalita dahil tila may kung anong bagay ang nakabara sa lalamunan ko.

Kalaunan ay sumuko ang aking katawan at muli na naman akong sinakop ng kadiliman.

"My Princess,"