AURORA

Kabanata 14: Anyone

Not Edited!
______________________________________

ANYONE.

AURORA

Dalawang araw na ang nakalipas simula noong napanaginipan ko si Mom. At dahil dun ay palagi nalang mabigat ang pakiramdam ko na para bang pasan ko ang buong Mundo.

At hindi ko na rin nakita pa si Doc. Prince. Siguro ay naging busy na ito sa trabaho at sa girlfriend niya. Iyon ang huling balita ko na may karelasyon na ito. Masyado ginulo ang utok ko sa mga nangyari.

" What happened to my beautiful daughter? Bakit ang tamlay mo ha? May problema ba Aurora?" Napalingon ako kay Mama Almira. Lumapit ito at niyakap ako. Napanguso naman ako dito. Everyone in the house treat me like a baby. Palagi silang nakasubaybay sa bawat galaw ko Lalo na si Dad kaya nga andaming bodyguards sa labas na ini hire nito para sakin.

" Wala po ba kayong pasok ngayon Mama Almira?" I ask her when she sit beside me. Her red lips form into smile while her eyes gazed at my face.

" Nope, I will stay here, I need to take a break for a while it's been a tiring day for me..." Wika nito.

" Ahh..okay " iyon na lang ang tanging na iusal ko. Ibinaling ko na lang ang tingin sa TV kahit hindi ko naiintindihan ang palabas dahil nakatulala lang naman ako sa simula pa lang.

" Are you not bored staying her Aurora? You know we can hangout sometimes...like shopping," muling saad nito. Umiling ako, although I badly want to go out and enjoy the day but I don't have the guts. Sometimes I don't understand myself. May mga araw na parang gusto kong maging masaya na Hindi...minsan nagiging overacting at nag o-overthink. Haystt.

" Hindi ba sumasakit ang ulo mo? Wala ka bang nakikitang senaryo sa isip mo Aurora?" napabaling ang tingin ko dito nang muli itong magsalita. I don't if its just me, but I feel something on her question. Something that no one can recognize.

" Hindi naman po, hindi rin naman ako nagmamadaling makalala, konting alaala lang naman ang nawala sakin," tugon ko. Ngumiti ito sakin. Napatingin naman ako sa nang abutin nito ang kamay ko.

" Someday your memories will completely back, but always remember that I am here to help and support you no matter what," she sincerely said.

" Thank you Mama Almira.." I mumble while hugging her.

" Why are you here?" taas noong tanong ko sa kanya. Pinipilit Kong takpan ang malakas na tibok ng puso ko. I eyed him from head to toe.

He look miserable.

His dark hair are missy.

What happened to him? Nagka problema ba siya? Nag away ba sila ng girlfriend niya?

" I miss you..." His voice crooked. I don't know why his here. Tatlong araw na siyang hindi nagpakita kaya akala ko ay hindi na siya ang doctor ko at tapos na ang treatment niya sakin dahil ayos naman ang paa ko at nakakatayo na ako. And why he's saying he miss me...eh siya naman itong biglang nawala.

I stepped back. Nasa hamba kami ng pintuan. Bahagya akong lumayo sa kanya. I saw how his eyes soften.

Stop heart. You don't have the rights to beat for this man. He is just your doctor.

" I ask you again Dr. Calder, why are you here? I thought your duty with me is done already?" I gaze at him. Nabigla ako ng abutin nito ang kamay ko at hilahin ako nito palapit sa kanya. Hindi ako agad naka react at nakapalag dito.