AURORA

Kabanata 12: Avoiding

Avoiding.
━━━━━━◆❃◆━━━━━━◆

THIRD PERSON

Napanguso siya ng pagkagising niya ay ang bunganga ni Chanel ang bumungad sa kanya. Pagkatapos nitong magtanong kung maayos lang ba siya ay bigla na lang siyang pinagsasabihan nito. Nagmumukha itong Nanay niya... pinipigilan niyang matawa dahil sa hitsura nito halos lumaki ang butas ng ilong nito pero alam niyang nagalala lang ito sa kanya.

Prone ata siya ng aksidente.

"I'm fine now Chanel, don't worry sanay na akong maaksidente," makahilugang aniya niya. Napatigil naman ito at padabog na umupo sa kanyang tabi.

" Partner naman!" napatakip siya sa kanyang bibig hindi niya mapigilan ang matawa dito.

" Seryoso nga Kasi,"

" Okay, I'm serious," aniya.

" Haystt...aalis nga pala ako Aurora, bukas ang flight ko pabalik America...nagka emergency kasi sa company ni Dad,"mabigat itong bumuntong hininga. Napakunot ang kanyang noo at nagalala itong tinignan.

" Bakit? Anong nangyari?"

" May nanira sa company at inatake si Dad sa puso kaya kinakailangan kong..." napatigil ito.

" Shh don't worry magiging maayos din si Tito," pagpakalma niya dito at niyakap niya ito.

" I know pero kasi...paano ka? Ayoko sanang iwan kang muli baka ay may mangyayari na namang masama sa iyo," napangiti siya sa turan nito. Para itong batang nagsusumbong sa kanya habang nagpapahid ng luha.

" Wag mo akong aalahanin...kaya ko ang sarili ko at alam ko na ang gagawin ko," makahulugang saad niya. Hindi iyon napansin ng kaibigan.

Napatigil lamang sila ng bumukas ang pinto at mula doon ay pumasok ang lalaking kanina pa niya gustong makita.

" I'm glad you're awake...you made me worried," napatulala siya ng bigla siyang hapitin nito ng yakap. Pati si Chanel ay nabigla rin pero kalaunan ay nakabawi din sa inatsa ng lalaki. Mukhang may iba talaga sa doctor. Kaibigan pa talaga niya ang natipuhan nito o baka naman ay maalahanin lang talaga ito sa kanyang pasyente.

Napabaling siya sa Doctor. " Salamat" anas niya. " Thank you for saving me," she faintly smiled. Looking at his dark blue eyes.

" It's nothing princess, it's my duty to always take care of you," wika nito habang maiiging pinagkatitigan ang kanyang mukha. Bakas ang pagalala sa mga mata nito at tila ba ay may gusto pa itong sabihin. Naputol ang pagkatitig nila ng may kumatok sa pinto. Kaya agad siyang napabitaw sa yakap nito.

* * *

" Tawagan mo agad ako Chanel pag nakarating kana doon...tsyaka paki kamusta ako kina Tito at Tita," aniya at niyakap ang kaibigan.

" Oo naman,"

"Magiingat ka sa biyahe," ngayon na kasi ang flight nito. At hindi niya maihahatid ito sa airport dahil hindi siya pinayagan ng kanyang Ama.

Sinundan na lamang niya ng tingin ang papalayong sasakyan nito. She waved her hand until the car vanished on her sight.

She will surely miss her best friend. Konting araw lang sila nagsama pero agad din itong aalis at naiintindihan naman niya iyon.

Now that she's alone...she needs to take an action.

Mabilis siyang bumalik sa loob at pagpasok niya sa silid ay agad niyang binitawan ang tungkod. Hindi na niya kailangan iyon dahil maayos na siya...maayos na ang mga paa niya. Pero ni isa ay wala siyang sinabihan dahil may kailangan pa siyang malaman. Noong nakaraan lang siya tuwirang nakakapaglakad...at sinadya niyang apakan ang balat ng saging para magmukhang kahinahinala ang nangyari.