AURORA

Kabanata 19: Move Forward

Not edited.

Aurora

Marahan kong inayos ang aking suot na damit before I step out from the car full of confidence. Wearing a black cutted pencil skirt, white silk tank top with a black corporate office blazer. Maingay na tumutunog ang takong ng aking sandal sa bawat yapak na aking ginagawa. Nang makapasok ako sa entrance ng kompanya ay sinalubong ako ng aking mga empleyado. After we live years in Italy Dad decided to built a business which is not bad dahil maraming nag invest at dahil na rin maraming kakilala si Dad kaya ay pumatok agad ito. The company holds a cosmetics and fabrics and we also hold a wines. Isa sa rason kong bakit ito ang pinili ni Dad na gawing negosyo dahil noon pa man ay matagal na nilang plano ito ni Mom and I'm so proud of Dad, he made it even though Mom is not here anymore.

"Buongiorno signora," bati ng aking secretary nang papasok na ako sa elevator. I smiled and glance at her.

"Buongiorno Cindy," balik na bati ko. Sumabay na ito sakin paakyat sa floor kung saan na roon ang aking opisina.

It's been three years, at sa tatlong taon na iyon ay marami akong natutunan. I already hold a degree in college, I can proudly said that I'm a license Doctor. Mahirap sa una ngunit kinaya ko lahat para sa sarili ko at dumaan din ako sa pag training kung paano mag handle ng business kaya ay narito ako ngayon. I am now a Doctor and a CEO of A.A corporation. It's stands for Anastasia and Aurora, her and her mother's name.

Minsan ay pumapasok din naman ako sa hospital na pinagtatrabahuan ko. At isa ako sa mga investors doon dahil ang hospital ay tumutulong din sa mga orphans at mga batang may kapansanan. Naging routine ko na rin ang pagtulong sa mga nangangailangan. Noon pa man ay gusto na talagang matulungan ang mga bata kaya ay buwan buwan akong bumibisita sa orphanage na sinusupurtahan upang mamigay at pasiyahin ang mga bata. Kahit sa Pilipinas ay may orphanage akong sinusupurtahan pero ni minsan ay hindi pa ako umuuwi, pinagiisipan ko pa kung magbabakasyon ba ako roon.

"Qual è il mio programma per oggi, Cindy?" What is my schedule for today, Cindy? tanong ko nang makaupo saking swivel chair.

" Ah, yes ma'am. You have a meeting today at 8am with new investors and also a lunch meeting of our new partnership." wika nito habang tinitignan ang kanyang planner book.

"È tutto?" that's all?

"Si Signora." yes ma'am.

"Right, grazie...and oh can you make me a coffee please?" I asked her. Ngumiti naman ito at tumango. Cindy have been my secretary for three years and she's a half Pilipina kaya ay wala akong naging problema sa kanya nagkakaintindihan kaming dalawa. She also knows my story, ang sabi pa niya ay mala teleserye daw ang nangyari sakin na tinawanan ko na lang. We also hangout every weekends if we have time, shopping or going into bars. Kasa-kasama ko din ito sa bawat Charity event na pinupuntahan ko. She's my friend now but we act formal in times of work.

"Here's your coffee ma'am!" lintaya nito at inilapag ang tasa ng kape, nagpasalamat ako at pagkatapos ay pinagpatuloy ang pagpirma sa mga papeles na nasa aking harap.

Mga seven fourty ay lumabas ako ng opisina upang ma meet ang mga bagong investors. Lahat sila ay may mga magagandang idea at pursyento e invest sa kompanya. Naging maganda din naman ang daloy ng usapan.

"Finalmente è un piacere conoscerla, signora De Garcia. È un piacere parlare con te." Its finally nice to meet you Ms. De Garcia. Its a pleasure to talk with you. Napangiti ako at tinanggap ang kamay nito.

" Thank you, Mrs. De Luca." pasalamat ko dito. Isa isang lumapit sakin ang limang investors at nagpasalamat. May ngiting tagumapay akong bumalik saking opisina. Hindi naman kasi lahat ng mga investors o mga business man ay mababait ang iba ay kasing pait ng ampalaya ang ugali, marami na akong nakakasalamuha na ganun. Sa larangan ng business ay kailangan talaga may alam ka and you should think wisely.

Napahilot ako saking sentido matapos ang lunch meeting na pinuntahan ko. Iinom lang ako ng tubig ay mawawala ma ang pagsakit ng ulo ko. Pinagpatuloy ko ang ginagawa saking opisina, sobrang daming papeles na kailangan kong e check pero sanay na ako dahil sa bawat araw ito ang sumasalubong sakin.

Gabi na nang makauwi ako, si Nanay Cecilia ang naabutan kong nakaupo sa isang sofa sa sala habang kinakalikot nito ang kanyang cellphone na sinadya kong bilhin para sa kanya.

" Oh, anak andyan kana pala. Nakapaghanda na ako ng pagkain, kamusta naman ang araw mo?" bungad nito. I chuckled when she tried to get my bag and blazer in my hand. She always do this everytime I went home from work.

" Okay naman ang araw ko Nay, tyaka ano hong ulam natin ngayon?" tanong ko habang inaalis ang heels saking paa at marahang hinilot ang paa.

" Nagluto ako ng adobo at lasagna dahil iyon ang gusto mo. Nasa kusina narin ang Dad mo." wika nito at saktong lumabas si Dad mula sa kusina.

" Princess, come here sabayan niyo na akong kumain," aya nito sa amin. Nagmano ako dito bago maupo sa hapag kainan. Natagalan din ang pagkain ko dahil nag kwentuhan pa kaming tatlo na kadalasang ginagawa namin minsan ay napapakamot noo si Nay Cecilia dahil wala siyang maintindihan kapag business ang pinaguusapan namin ni Dad.

Busy ako sa paggawa ng presentation ko saking laptop nang pumasok si Nay Cecilia bitbit ang isang baso ng gatas. Hinilot ko ang braso nang makaramdam ako nang pangangawit.

" Oh, anak pinagtimpla kita ng gatas alam kong marami kang ginagawa." aniya at inabot ito sakin na tinggap ko agad. Hindi naman ito nagtagal sa silid ko at lumabas din dahil inaantok na ito. Tumayo naman ako at tumambay sa balkonahe ng silid habang pa unti-unting hinigop ang gatas.

Ang malamig na simoy ng hangin ay nagbibigay gaan saking pakiramdam. Tunog ng kuliglig at ang liwanag ng buwan nakabibigay pansin sa gabi.

Parang kahapon lang ang lahat.

Kahit pala panaginip lang ay mamimiss mo rin pala ito. Those dreams feel so real that I couldn't imagine it's just a fantasy. I could not forget the Sleeping Beauty thingy. My life is not so a fairytale. I'm not the Princess Aurora, I'm not poisoned by the apple, I did not sleep for a hundreds years nor having a prince with a little twist of tru love kiss. I am the Aurora who once a victim of an evil people.

I am old enough to live with those theory. Sleeping Beauty doesn't exist in real life, I'm not her. And maybe I should move forward to live my life. Sometimes we need to let go things we're holding back to makes us feel better and live a life you want to be.

Maybe Dr. Prince is just part of my fantasy. He never exist.

But in my heart I'm hoping to find a man like him, the time I've been with him is not enough. I regret not telling what I felt towards him. Kahit alam kong hindi totoo siya pero may parte sakin na nagungulila at nanghinayang.

Maybe I should look for the reality.
Maybe someday I could find a better man like him.

"Nay, sa office na lang po ako kakain dahil may hahabulin pa akong meeting!" paalam ko dito. Mabilis kong sinuklay ang aking buhok at inayos ang aking damit. Binuksan ko ang walk-in closet upang kumuha ng blazer pero sa pagkuha ko nito ay nasagi ko ang isang bag na nasa gilid at bumukas iyon. Isang pamilyar na libro ang nakita ko sa loob. Hindi ako nagkakamali ito ay kapareha ng librong ibinigay sakin noon. Kinuha ko ito at pinagkatitigan. Imposibleng mapunta ito dito dahil wala naman akong ganitong libro.

Hindi kaya...

Sleeping Beauty.

____________
malapit na!

Fb: Deamsolis WP
IG: its_deamsolis
TikTok: deam_solis