Fake || Chanmin

sekiz

Oy ve yoruumm

"Seungmin'i ve Chan hyungu seçiyorum"

-----

"Han Jisung!" dedi Chan hafif sinirli görünen, oldukça ciddi bir tavırla.

Pembe saçlı genç biraz korksa da belli etmemeye çalışmış, omuzlarını silkmişti. "Alt tarafı bir oyun, öpüşün bitsin işte."

Seungmin'in kaşları duyduğu kelime ile havaya kalktı. "Öpüşün derken?"

Gergin bir gülüş bıraktı Jisung. "Şimdi, şöyle ki... Görevde dudaktan öpmeniz yazıyor." Kanıtlamak istercesine elindeki taşın yazılı tarafını onlara çevirdi. 

"Ne biçim bir görev bu?" diye çıkışsa da içten içe bir an önce yapmalarını istiyordu Jeongin. Başka bir nedenden değil ama oyunların kuralları vardı ve bunlara uyulması zorunluydu sonuçta.

Minho arkadaşlarının niyetini anladığında birinin aklı başında davranması gerektiğini düşünerek makul gördüğü bir çözüm önerdi. "İstemiyorsanız pas geçelim ya da Jisung başkalarını seçsin."

"Chan hyung yerine Felix'i seçebilirim." dedi pembeli çocuk meydan okurcasına.

Bang Chan kaşlarını çatmış, her şeyin onun başının altından çıktığını bildiği küçüğünün yanıtıyla hızla reddetmişti bunu. "Olmaz!"

"Başka birini mi seçeyim?" Jisung kaşındığının kesinlikle farkındaydı, hyungunun daha sonra ona ne kadar kızabileceğini biliyordu ancak artık durumuna bir el atması gerekiyormuş gibi hissediyordu.

"Sadece pas geçelim." dedi Chan sınanan sabrıyla. Seungmin'i öpmeyi şu dünyada yapacağı her şeyden milyonlarca kat daha fazla istediğini defalarca kez dile getirebilirdi ancak bunun böyle bir dayatmayla olmasını istemiyordu.

Seungmin'den ise bazılarını şaşırtan, bazılarını gülümseten bir cevap geldi. "Benim için sorun değil. Küçük bir Baby Kiss zaten, hemen yapıp oyuna devam edelim."

İtiraf etmek gerekirse, Jisung görev için ikisini seçtiğini söylediği ilk an Chan'ın dudaklarının tadını merak etmiş, içindeki kirli duygular hoşnutlukla kabul etmişti bunu.

"Emin misin? İstemiyorsan bir oyun seni buna zorlayamaz." dedi Chan tek kaşını kaldırmış, küçüğünün yüzündeki duyguları çözmeye çalışırken.

Yana kayıp dizlerinin arasındaki mesafeyi sıfırladı Seungmin. "Eminim, kural kuraldır."

Bang Chan hâlâ devam eden kararsızlığıyla mırıldandı. "Peki öyleyse." Zaten dibinde olduğu gencin yüzüne yaklaştırdı yüzünü.

Jeongin onları nefesini tutarak izlerken bir elini Jisung'un bacağına koydu, sabırsız hareketlerle tuttuğu bacağı sallarken kulağına fısıldadı. "Shipim artık gerçekten gerçek oluyor."

Jisung işaret parmağını dudaklarının önüne koyup susmasını işaret etti. Jeongin mesajı alıp önüne döndüğünde bu sefer de bakışları tam karşısındaki Changbin ile kesişti. Hiçbir şey dememiş gibi gülümsese de hyungunun gözlerinden kendisinin de azardan nasibini alacağını anladı.

Bu sırada Chan hâlâ izin istercesine bakıyordu Seungmin'e. Bir kaç santim ötesindeki dudaklar tüm algılarını işgal etse de tereddütlerini asla aşamayacak gibiydi bu yüzden sadece tüm kusursuzluğuyla önünde duran yüzün güzelliğine odaklanmaya çalışıyordu.

Chan'ın bakışlarındaki naiflik içini titretirken onun hareket etmeyeceğini anlayan Seungmin dudaklarının arasındaki küçücük mesafeyi yavaşça sıfıra indirdi.