Fake || Chanmin

on dört

Sonunda yb geldi✊🏼
Fici unutmamışsınızdır umarım khkdhkd

Bang Chan "Nereye?" diye sordu siyah güneş gözlüğünü takan gence.

"Bir arkadaşın yanına, geç olmadan dönerim." dedi Seungmin. Küçük yakınlaşmalarının ardından geçen normal iki günden sonra şirketten erken ayrılıyordu.

Büyük olan bir türlü üstünden atamadığı huzursuzluk hissini ona yansıtmamaya çalışarak konuştu. "Uzak mı? Bırakmamı ister misin?"

Maskesini indirip gülümsedi ve sevgilisinin dudaklarından bir öpücük çaldı mor saçlı genç. "Gerek yok yakışıklım. Görüşürüz!"

Siyahlar içindeki gencin el sallayarak uzaklaşmasını izlerken Chan da zoraki bir gülümseme kondurmuştu yüzüne. 

Anajorlüğünü yaptığı şarkıya devam etmek için stüdyosuna döndüğüne suratının halini fark eden Changbin elindeki telefonu bırakıp tamamen ona çevirdi bakışlarını. "Bir şey mi oldu?"

Sorusuyla takmak üzere olduğu kulaklığı boynuna bıraktı ve ona döndü Chan. "Ha? Hayır, yok bir şey."

"Düzgünce soruyorken uğraştırmadan anlatamaz mısın?" 

Changbin'in sitem dolu sesine karşın göz devirerek döner sandalyesini geriye itti, kendini ona yanaştırdı büyük olan. "Gerçekten bir şey yok ama kendimi kötü hissediyorum. Hani bazı zamanlar olur ya kötü bir şey olmamasına rağmen böyle göğsün sıkışır, nefes alamıyormuş gibi hissedersin, öyleyim işte."

Elini Chan'ın bacağına koyup hafifçe sıktı Changbin. "Seungmin ile mi ilgili?"

Onu böyle iyi tanımasının verdiği hoş hisle hafifçe gülümsedi diğeri. Cevabını alan Changbin "Sorun ne peki?" diye sordu bu sefer de.

Aklından çıkmayan mesajlardan ona bahsetmemeyi seçti. "Gerçekten bir sorun yok aslında. Sadece kendi kendime kuruntu yapıyorum sanırım."

Changbin daha fazla bir şey anlatması için diretmedi, Chan da işine geri döndü. Şirketten çıkış saatine kadar yeni yazdığı şarkılarla kendini oyalamış, ara ara Seungmin'den bir mesaj ya da arama var mı diye telefonunu kontrol etmişti.

Minho, Hyunjin ve Changbin ile yurda dönerken de hyunglarının her zamankinden sessiz olduğunu fark eden üçlünün arasında birbirlerini sorgularcasına garip bir bakışma geçti ancak kimse sözlü olarak bir şey söylemedi.

Yeni yurtlarına geldiklerinde odasında duran kolilere hiç bakmadan kendini duşa attı Chan. Eşyalar öğlen, onlar şirketteyken taşınmış ve yurt hazırlanmıştı yani onlara sadece odalarını yerleştirmek kalıyordu. Kısa bir duşun ardından beline bir havlu sarmış, başka bir el havlusunu da saçlarında gezdirirken çıktı banyodan. Yatağa oturup telefonunu eline aldı, Seungmin'den hâlâ ses yoktu. Oflayarak kendini yumuşak pikenin üzerine bıraktı ve gözlerini kapattı. Küçüğü ile yakınlaştıkları gece gelmişti aklına. Seungmin odadan çıktıktan sonra da bir kaç mesaj sesi geldiğinde her ne kadar bunun doğru olmadığını bilse de içindeki meraka engel olamayarak ayağa kalkmış, telefona dokunmadan bildirimlerle aydınlanan ekrana bakmıştı sadece.

Şimdi de onun yanında mısın?
Sadece bir geceliğine de olsa
Ondan daha iyi olabilirdim

Anlamlandıramadığı, daha doğrusu anlamlandırmaktan korktuğu bu üç mesajdan sonra Seungmin dönene kadar uyuyamamış, düşüncelerle dolu zihniyle onu beklemişti. Şimdi de aynı durumda sayılırdı. Sıkıntılı bir nefes aldıktan sonra kıyafetlerini giymek için doğruldu.

"Hyung yemek yiyeceğiz birazdan!"

"Geliyorum!" Kendisine seslenen Hyunjin'e cevap verdikten sonra yerde duran valizden eline geçen ilk kıyafetleri üzerine geçirip mutfağın yolunu tuttu.

Sohbet ederek yemek yiyen üçlüden Minho Chan'ın bir elini yanağına dayamış, anlamsız bakan gözlerini tabağına dikmiş bir şekilde yemeğiyle oynadığını fark ettiğinde daha fazla dayanamayıp "Hyung, iyi misin?" diye sordu.

Chan uyuşuk bir hareketle başını kaldırmış onaylayan bir mırıltı çıkarmıştı. Sıkıntılı hâli insomniasını daha da çok tetiklediği için son günlerde uykusunu iyi alamıyordu bu yüzden her an yorgun hissediyordu.

"Seungmin hâlâ yurda dönmemiş, ne işi olduğunu biliyor musun?" dedi Hyunjin de ağzından laf almaya çalışarak.

"Hayır." Kısa cevabından sonra masaya koyduğu telefonun ekranından saate baktı: 9.17... Çoktan dönmüş olması gerekiyordu.

Tekrar mesajları hatırladığında sabahtan beri aklında dönüp duran ihtimal düşünceleri arasında ilk sıraya yerleşti yine, o kişiyle buluşmuş olabilir miydi?

Hyungunun hareketlerini izlerken "Ciddi bir şey olmuş olmalı." diye mırıldandı Changbin. Artık herkes yemeyi bırakmış, Chan'a ne olduğunu çözmeye çalışıyordu.

"Seungmin daha önce görüştüğü biri olduğunu söylemiş miydi size?" Büyük olanın aniden sorduğu soruyla bakışlarını kaçırarak yanağının içini dişlemeye başladı Hyunjin. Çok büyük bir ikilemde kalmıştı.

Chan ise hepsinde tek tek göz gezdirirken onun bu halini fark ettiğinde kaşlarını çattı. Sert çıkmasına engel olamadığı sesiyle "Hyunjin?" dedi sorarcasına.

Tedirgin bir gülümsemeyle bakışlarını hyunguna çevirdi Hyunjin. Söylerse, Seungmin ona kızabilirdi ama söylemezse Chan onu öldürebilirdi. Hem ikinci ihtimal çok daha ağır bastığı hem de zaten üzerinden aylar geçtiği için büyük bir sorun olmayacağını düşündüğünden söyleme kararı aldı.

"Biri vardı aslında."

Süt dökmüş kedi gibi mırıldandığında şaşkınlıkla ona baktı Changbin ve Minho. Alınganlıkla "Bizim neden haberimiz yoktu?" diye sordu kısa olan.

"00 line ve Jeongin dışında kimse bilmiyordu."

Chan sandalyesinde geriye yaslanmış ve içindeki sıkıntının büyümesiyle önündeki sudan bir kaç yudum almıştı. Seungmin hakkında her şeyi bildiğini sanırdı ancak gerçekten böyle bir şeyi ondan saklamış olmasına inanamıyordu. "Ne biliyorsan anlat çabuk Hyunjin."

"Dört-beş ay önceydi sanırım. Hayran buluşmasında ondan bir yaş büyük bir adamla tanışmış, nasıl oldu bilmiyorum ama görüşmeye devam etmişler. Bir süre sonra, samimiyetlerini ilerlettiklerinde adam Seungmin'e ondan hoşlandığını söyleyip çıkma teklifi etmiş. Seungmin başta reddetmeyi düşünmüş ama sonra kabul etmiş. Zaten ilişkileri fazla uzun sürmedi, bir ay sonra ayrıldılar. Size söylememesinin nedeni de üçünüzün ona ayrılması için baskı yapacağını adı gibi bilmesi."

"Neden ayrılmışlar?" diye sordu Minho.

Omuz silkti küçük olan. "Bilmiyorum, onu hiç anlatmadı."

Mesajlar tekrar gözünün önüne geldiğinde sıkıntılı bir nefes aldı ve ayağa kalktı Chan. Ortada neler dönüyordu böyle?