Melek, hayatın bütün zorluklarını görmüş üzerinden gelmeye çalışırken altında kalmış kız...
Nefesim arada kesiliyordu. Bileğimi çok sıkmışlardı. Canımı yakıyordu. Hiç bir şey yapmadım.
Bitkinim, yorgunum, kırgınım.
Uyumak istiyordum. Yine ve yenide...
Kabuslar ile dolu bir gece geçirmiştim. Şuan yatakta yatmış. Tavanı izleyerek hayatımı sorguluyordum (Kim yapmıyor şu saçma şeyi).
Ben bu evde nasıl yaşıcaktım ki. Beni istemeyen abilere kardeşe sahibim. Belki diğerleri de istemiyordu sonradan fark ettircekti. Yada onlarda bana bir yerden sonra öyle davranırsa. Kafamdaki düşünceleri atarak hızlıca ayağa kalktım. Basım dönmüştü ama umursamadım. Hızlıca lavaboya girip işlerimi hallettim. Sonrada giyinme odasına girdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kafayı yicem ya Yok kıyafet yok ya)
Hızlıca giyinip odaya girdim. Gömleğin bir kaç tane düğmesini ilikledim. Kapı tıklandı ses vermedim. Kapı açılıp içeri Almina Hanım girdi."Uyandın mı canım. Bende seni çağırmaya geliyordum."diyip gülümsedi. Bu kadın ne kadar çok gülümsüyordu ya. Bende kafa salladım. Peşinden gitmeye başladım. Kadın benden uzundu ya. Boyum 1.52 olursa(Boyu şu boy olan canım okuyucularım üzülmeyin. Ben sizden uzunum nihahahha) evet boyum 1.52 di. Asansörü eş geçip merdivenlerin oraya yöneldi. Bende peşinden minik adımlarla ilerliyordum.
Neredeyse 3 kat inmiştik. Yorulmuştum, bedenim çok çabuk yoruluyordu. Yemek odasına geldik. O içeri geçtik. Dünkü oturduğumuz o iki yer boştu. Gene aynı yerlerimizde oturduk."Afiyet olsun."dedi Tarık Bey otoriter bir ses ile. Utanmıştım. Dünkü olaydan sonra hiç birinin yüzüne bakamazdım.
Almina Hanım tabağımı alıp içine masada olan herşeyden koydu. Tabağı önüme koyup, gülümsedi. Yanımdan ses geldi"Yaa ama anne bana yok mu?" dedi üzgün bir sesle. Kafamı kaldırıp ona baktım. Dün bana gülümseyen adamdı. Üzgün görünüyordu. Kendi tabağımı ona versem bir şey olur muydu. Tabağımı alıp onun önüne koydum. Onun önündeki boş tabağı kendi önüme aldım. Hem ben zaten aç da değildimki canım yemek istemiyordu. Önümdeki tabağı alıp kendi önüne koydu yani gene değiştirmişti tabakların yerlerini. Kafamı kaldırıp ona baktım. Boyu çok uzundu."Ben şaka yapmıştım. Bu tabak senin ve bitecek." dedi. Mecburen kafa salladım.
Tabağın daha yarını bile bitirememiştim ve herkesin tabakları bitmişti. Zaten biraz daha yersem patlardım."Melek ne kadar az yemişsin. Sana diğer evde yemek vermiyorlarmıydı yoksa."dedi Almina Hanım. Evet vermiyorları diyemedim ya da beni o evde görmüyorlardı diyemedim."Karnım doydu Almina Hanım."dedim gene kısık çıkan sesimle. Bir sandalye sesi geldi. Kafamı gene önüme eğdiğim için kim olduğunu görmedim."Küçük hanım kafanı eğme."dedi Tarık Bey o sert sesi ile. Kafamı hemen kaldırdım. Ona baktım. Çok korkunçtu. Oda bana bakıp arkasını dönüp odadan çıktı. Bugün pazar günüydü. Herkes evdeydi sanırım. Almina Hanım ayağa kalkınca bende onunla kalktım. O nereye giderse oraya gidecektim sanırım.
Şuan herkes salonda oturmuş birbirine bakıyordu. Bense halıyı inceliyordum."Ben sizi tanıştırmadım. Melek bu en büyük abin, Alp. Ondan sonra olan ikizler, Karan ve Kağan. Ortanca olan abin,Asaf. En küçük abinlerin onlarda ikizler, Barış ve Umut. Bu da ikizin, Bora. Küçük kardeşin, Arslan. Beni biliyorsun. Baban Tarık canım."dedi. Hepsinin yüzüne tek tek baktım."Memnun oldum"dedim."Biz hiç memnun olmadık."dedi Bora. Yani ikizim olan çocuk. Kafa salladım. Üzülmüştüm. Hiç bir yerde istenmiyordum."Bora seninle konuşmuştuk. O senin ikizin."dedi sert sesiyle Tarık Bey. Bu adamdan korktuğumu söylemişmiydim."Baba bende sana söylemiştim."dedi Bora da onunda sesi sertti."Bora seninle tartışmak istemiyorum. Kendine gel. Seninle bir daha bu konu hakkında konuşmayacağım."dedi Tarık Bey. Bora ayağa kalkıp, önüme yürüdü. Önüne geldiği gibi kolumdan sertçe asılıp ayağı kaldırdı beni. Çok uzundu."Bak geldin babamla aramı bozdun. Senin yüzünden babamla aram bozuldu. Annemler öyle. istenmiyorsun kızım anlasana. Annem bile seni sadece acıdığı için istiyor."diyip beni sertçe sarstı. Kolumu tuttuğu yer acıyordu çok sert sıkıyordu ve yara olan yerlerdendi. Ama kalbim daha çok acıyordu. Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. Neden hiç bir yerde istenmiyordumki. Kafa salladım. Demek ki Almina Hanım da bana acıdığı için almıştı beni evine.
Kolumu daha sert sıkıyordu artık."SENİ NE BEN NEDE ABİLERİM İSTİYOR ANLADIN MI BENİ."artık bağırıyordu. Daha çok ağlamaya başladım. Haklıydı. Kimin olduğunu görmedim bir el Boranın elinin üzerine koydu elini."Bora çek elini yoksa ben indiricem elini" Tarık Beydi. Bora elini indirdi. Kafasını öne doğru eyip saçlarını yoldu(Allah'ım anlamış olun lütfen). En büyük abi Alp Boranın önüne gidip kafasını kaldırdı"Gel koçum biz seninle bir konuşalım." dedi. İkisi beraber odadan çıktı. Olduğum yerde kalmıştım. Ağlıyordum artık. Ben sevilmiyordum. Bu gerçekle vücudum titredi. Tarık Bey beni kendine doğru döndürdü."Aklındaki o düşünceleri at. Seni isteyerek aldık biz sana acımıyoruz seni seviyoruz." dedi Tarık Bey kafa salladım. Arkamı dönüp salondan çıktım. Odama doğru yol aldım. Ben napacaktım. | | | | | | | | | | Merhabaaa
Bölüm çok geç geldi. Kusura bakmayın lütfen.
Annem telefonumu yasakladı şu bölümü yazabilmek için kırk takla attım.
Ne çabuk verdiğim sınırı geçmişiniz siz öyle. Beklemiyordum bu kadar çabuk.
Fikir yeri bekliyorum. Hatalarım için kusura bakmayın.
