Yaşanmamışlıklar

44🧡🦋

"Odanı değiştirelim."

"Gerek yok anne."dedim. Her ne kadar o odada o yatakta yatmak benim için çok zor olsada hiçbir şeyden ödün vermedim.

"O zaman içini yenileyelim. Aklına o anların dolmasını istemiyorum güzelim."

Bir şey demedim.

Hep beraber yemek yiyorduk.

Önümdeki çorbayı midem kaldırmıyordu. İki kaşıktan sonrası gitmemişti.

"Ben doydum. Eline sağlık anne. Afiyet olsun."dedim masadan kalktım.

"Hiç bir şey yemedinki."dedi Bora.

"Doydum."dedim.

Hiç birine bakmadan abimle yattığımız odaya geçtim.

Elime telefonumu aldım.

Kurttan utanıyordum çünkü hem ona seni seviyorum demiştim hemde beni o halde görmüştü.

Yatağa girdim. Yorganı üzerime çektim.

Telefonumdan şarkı açtım.

Bir derdim var artık, tutamam içimde
Gitsem nereye kadar, kalsam neye yarar?
Hiç anlatamadım, hiç anlamadılar

Burdan sonra koptum. İçli içli ağlamaya başladım.

Herkes neden düşman, herkes neden düşman?
Unuttuk hepsini, Nuh'un nefesini
Gelme yanıma, sen başkasın, ben başka

Birilerinin beni anlaması için uğraştığım çok olmuştu. Tacize ilk uğradığımda anneme anlatmıştım. Bunu inkar edip bir de üstüne iftira attığımı söyleyip beni dövmüştü. Abim onun tek erkek çocuğuydu o onun için önemliydi.

Abim arkadaşlarını getirdiği gecenin sabahında Buse ye yani ablama anlatmıştı. Oda bunu inkar edip yine iftira attığımı söylemişti. Sonra bunu abime anlatmıştı. Abim o gece beni tembihlemişti kimseye söylemek yok diye. Buse ye de söyleyince yine dövmüştü.

Sekizinci sınıfta bir arkadaşıma anlatmıştım. Artık susamıştım. Oda benimle arkadaşlığını kesmişti.

Kısaca kime anlatsam inanmamış bir de üstüne iftiraya uğramıştım.

Odaya bildirim sesi doldu.

Alıp kim olduğuna baktım. Kurt'tu. Şuan cevap verecek gücüm yoktu. Dermanım kalmamıştı. Ama bunuda atlatacaktım.

Sonra bir daha bildirim sesi. Sonra bir daha, bir daha, bir daha...

Kurt: Güzelim.

Kurt: Napıyorsun?

Kurt: Melek neden cevap vermiyorsun.

Kurt: Bir şey mi oldu?

Kurt: Kendine bir şey yapmadın değil mi?

Siz: Hayır yapmadım

Siz: Sadece şarkı dinliyordum

Kurt: Emin misin güzelim?

Siz: Evet

Kurt: Melek ailene ve aileme bu hafta sonu söylemek istiyorum güzelim.

Kurt: Bu şekilde ilerleyemeyiz. Seninle sadece telefondan ilerlemek istemiyorum. Seninle yüz yüze konuşmak, buluşmak istiyorum.

Siz: Sevgiliyiz değil mi biz şimdi?

Kurt: Evet, güzelim. Benim bir tane sevgilimsin.

Uzun süre mesajla bakıştık. Erimiştim.

Kurt: Nereye gittin yine.

Siz: Geldim. Cuma günü için biraz erken mi?

Kurt: Değil güzelim. Eğer söylemezsek gizli saklı buluşmak zorunda kalacağız. Ve ben kötü bir şey yapmıyorum. Seni gizli tutmak istemiyorum.

Siz: Eridim...

Mesajlar kutusundan çıktım hemen.

ᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐᚈᚐ

Bugün günlerden Perşembeydi. Yarın için şimdiden heyecanlıydım. Kalbim yerinden çıkacak gibi hissediyordum.

Herkesle aram düzelmişti. Odamı annem yenilenmişti. Eskisi gibi değildi. Cıvıl cıvıldı. Bu güzel olmuştu. Modunu yükseltiyordu.

Her gün Kurtla konuşuyorduk.

Şimdi ise gece olmuştu odamda oturuyordum.

Kurt: Aç camı güzelim.

Hemen camı açıp bir kaç adım geri gittim.

Kurt içeri atladı.

"Güzelim..."dedi. Kollarımı sıkıca boynuna sardım.

O da çok büyük ve damarlı olan ellerini belime koydu.

"Seni çok özledim."dedi Kurt.

Nefesi boynuma çarpıyordu.

"Bende seni."dedim. Dahada sokuldum.

"Çok heyecanlıyım Kurt. Sana çok kızarlarsa. Ya vurarlarsa!"dedim panikle.

"Sevdiğim kızın abilerinden de dayak yemedim demem artık bende o zaman."dedi.

Yatağımda oturuyorduk.

"Yavrum..."dedi Kurt.

"Hım..."dedim kedi gibi.

"Nefes al güzelim."dedi Kurt. Sonra güldü.

"Ya Kurt."dedim omzuna vurdum.

"Acıttın Melek."dedi yine o sert sesini kullanarak.

Gözlerim doldu.

"Özür dilerim. Amacım acıtmak değildi."dedim sesim titrerken.

"Güzelim. Gel buraya."diyip göğsüne vurdu.

Yatağımda beraber uzandık. Göğsünde yatıyordum.

"Seni çok seviyorum güzelim."

Elini karnıma attı. Kahkaha attım. Gıdıklanıyordum. Kurtta attı kahkaha.

"Dur... Kurt... Dur... Biri duyacak... Dur."

Durdurmak için üstüne oturdum. Ellerini tutmaya çalıştım. Fakat güçlüydü.

Sonra aniden kapı sertçe açıldı.

İkimizin de kahkahaları durdu.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Bazı şeylerin farkına varalım. Kurttan sonra normlade planımda kitabı uzatmak yok. Yani finale yaklaşıyoruz 🤧😕😥 Ben çok değişik hissediyorum. Çünkü bu kitaba başlarken bitirmek hiç aklımda yoktu. Sizi bırakmak, Meleği bırakmak, karakterlerimin hepsini bırakmak benim için hiç kolay olmayacak. Bunun için ağladım bile. Fakat bazı şeyleri bilmem lazım, her şeyin bir sonu var. Ne kadar deneyimleyerek de öğrensemde alışamadım.

Görüşmek üzere 💞