Yaşanmamışlıklar

16💛🐱

90_60_90zekamvar ithaf ediyorum bu bölümü.

Sizde fikirlerinizi söyleyin bende bölümlerimde yer vereyim. Sizi seviyorum 🖤🐄

05** *** ** **: Naber küçük kız. Ben Demir bu sabahki çocuk.

Gördüğüm mesaj ile olduğum yerde kaldım. Bu oydu. Nasıl bulmuştu numaramı. Cevap vermedim.

Melek:Sen benim numaramı nasıl buldun.

Diye cevap verdim. Biraz sonra cevap geldi.

05** *** ** **:Ben bulurum;)

Cevap vermedim. Telefonu yağsın üstüne bırakıp odadan çıktım. Hızlıca aşağı indim. Yemek odasına geçtim.

Yerime oturdum. Etrafa göz gezdirdim. Dora yoktu. Biraz sonra o da geldi. Tarık Beyin afiyet olsun demesiyle herkes yemeye başladı.

Geriye yaslandım. Çok yemiştim."Baba benim biraz yukarıda işim var. Çıkabilir miyim?"diye sordu Dora. Kafa salladı Tarık Bey. Gülümseyerek ayağa kalktı Dora. Almina Hanım eline tabak alarak kalkınca bende kalktım. Bir kaç tabak alarak mutfağa ilerledim.

Geri dönerken elinde tabakla bütün abileri sırasıyla geldiğini gördüm. Bora ile Arslan da vardı. En arkalarından Tarık Bey de takip ediyordu. Eski evde abime kimse bir şey dokundurtmazdı. Çünkü o erkekti. Çok saçmaydı. Benim yaptığım işi erkek yapınca eline mi yapışıyordu. Benim ile onun arasında fark mı vardı da ben bilmiyordum. Erkek ile kadın eşitti. Ve onların bu şekilde yetişmesi çok güzeldi.

"Ya abi bu tabaklar benimdi."diye direkten Bora ya bıkkınlıkla baktım. İki saattir -mecazi anlamda-bu tabak benim diye diretiyordu. Asaf abi en sonunda bunalmış olacakki tabağı sert bir şekilde bırakmıştı masaya. Bora zafer gülümsemesi attı."Ya anne ben bu kadar iş yaptım. Acıktım. "diye bağırdı Umut abi. Ufak bir kahkaha attım. İki saattir söyleniyordu oda. Acıktım acıktım diye. Daha yeni yemişti ya bir de. Kahkaha atınca herkes bana baktı. Utanmıştım. Yanaklarım ısınmaya başladığını hissettim. Elime hemen bir kaç şey alıp odadan çıktım. Arkamdan gülme sesleri geliyordu."Kız cadaloz utandın mı çen."diye dalga geçti arkamdan Umut abi.

Hep beraber bütün masayı toplamıştık. O kadar eğlenceliydiki anlatamam. İlk defa bu kadar çok eğlenmiştim. Şimdi ise salonda oturmuş hem çay içip hem de tatlı yiyorduk. Zenginler çay içer mi diye sorguluyorum şuan. Dora hala yoktu. Ne yaptığını merak ediyordum doğrusu."Ya Melekcim"dedi Umut abi saçlarımla oynarken. Ne oluyordu."Efendim."dedim. "Ya biz senin bu güzelliğini ne yapacağız."dedi. Yanaklarım kızarmaya başladı."Bilmem."dedim."Lan bu çok utangaç."diyip kahkaha attı."Çek lan elini kızımın saçından. Uzaklaş."dedi Tarık Bey. Ona baktım kızgın kızgın Umut abiye bakıyordu."Tamam baba ya ne abarttın."dedi Umut abi. İkisinin bu haline gülümsedim. Geri çekildi Umut abi. Zafer ile gülümsedi Tarık Bey.

"Benim babamın bana aldığı kolyeyi gören var mı?"diye sorarak içeri girdi
Dora."Hangisini."diye sordu Bora."Şu altın olan üstünde yonca vardı."dedi Dora."Hatırladım."dedi Bora."Bulamıyorum yok."dedi Dora ağlamaklı bir sesle."Tamam kızım çıkar bir yerden."dedi Almina Hanım."Ama anne."dedi."Her yere baktın mı kızım." dedi Almina Hanım."Baktım anne."dedi Dora. Ayağa kalktı Almina Hanım. Dora ile beraber salondan çıktılar.

Her yere bakmışlardı. Yoktu kolye. Dora yanıma doğru geldi. Ben tek başıma oturuyordum salonda. Oturdu yanıma."Melek doğruyu söyle. Sen mi aldın. İhtiyacın vardıda soyliyemedin."dedi Dora. Ne diyordu bu."Ne demek istiyorsun Dora."dedim."Ne demek istediğimi anladın Melek."dedi Dora."Ben almadım Dora."dedim."Melek doğruyu söyle."dedi Dora."Almadım Dora. Neden anlamıyorsun. Ben almadım."dedim ayağa kalkarken. Oda ayağa kalktı. Karşıma dikildi."Yalan söylüyorsun Melek. Sen aldın."dedi Dora."İnanmıyorsan odama bakalım Dora."dedim bende.

Odamı arıyordu Dora. Çekmeceme bakarken elini kaldırdı. Kolye vardı."Ben sana dedim Melek."dedi Dora."Anne buraya bakar mısınız?"diye bağırdı Dora.

Almina Hanımlar soru dolu gözlerle bize bakıyordu. Ben ağlamaya başlamıştım bile."Anne Melek almış kolyeyi.",dedi Dora."Ben almadım gerçekten."dedim."Neden o zaman çekmecenden çıktı benim kolyem."diyip üstüme yürümeye başladı. Kafamı yere eğdim. Ellerimi önde birleştirdim. Almamıştım. Kimse bana inanmayacaktı. Ne de olsa 15 yıllık kızları vardı ona inanırlardı.

"Bana yalan söyledin Melek. Neden aldın benim kolyemi. Kıskandın beni."diye bağırdı Dora. Elini kaldırdı. Gözlerimi sıkıca yumdum. Gelecek darbeyi bekledim."İndir o elini Dora."dedi Tarık Bey. Gözlerimi açtım. Dora'nın elini tutmuştu Tarık Bey."Almadım diyorsa almamıştır Dora."dedi Tarık Bey."Ama baba neden odasında çıktı o zaman."dedi Dora."Neden olduğunu sen daha iyi bilirsin Dora. Hadi odana git."dedi Tarık Bey."Baba demekki almış işte inan bana."dedi Dora. Tarık Bey Doraya baktı. Nasıl baktıysa artık, Dora son kez bana baktı."Senden nefret ediyorum. Bunun hesabını soracağım."dedi arkasına bakmadan çıktı.

Kafamı eğmiş ağlıyordum. Kafamı hızlıca kaldırdım."Almadım. Yemin ederim almadım. Dokunmadım bile."dedim ağlarken. Almina Hanıma baktım. Bana öyle bir bakıyorduki sanki inanmıyormuş gibi. Önüne gittim."Gerçekten almadım Almina Hanım. İnanın ne olur."dedim. Gözlerinin içine bakarken. İnanması lazımdı. Başka çarem yoktu. Sıkıca sardı bana kollarını."İnanıyorum ben sana. Almadın."dedi. İşte bu beni rahatlamıştı."Gerçekten mi? İnandın mı bana?" dedim."İnandım. Gerçekten inandım hemde."dedi saçlarımı okşarken. Geri çekilidim.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Diğer bölümde görüşürük👽🤍