Acının Tatlı Tebessümü {CHANBAEK} [TAMAMLANDI]

11. BÖLÜM

Gece her şey yolunda giderken Chanyeol'ün gözünün önüne sürekli adamla konuşması geliyordu. Özellikle adamın "karşına çok büyük bir olayla çıkacak." Demesi geliyordu ve bunu unutamıyordu. Ne olabilirdi ki en fazla? Asla korkmuyordu ama yine de merak ediyordu ki bu merak gerginliğe, oradan da sinir yapıyordu. Derin bir nefes aldı ve ellerini saçlarının arasına daldırıp karıştırdı, bu işe karıştığı için pişman değildi ama herkes bir anda gerçekleri öğrenirse ne yapacaktı? Özellikle Baekhyun'a nasıl kendini açıklayacaktı? "O bulduğumuz ölü adamların katili aslında benim, intikamım için öldürdüm bu yüzden de pişman değilim ama aslında da kötü birisi değilim ve Baekhyun ben bir vampirim." Şeklinde mi olacaktı yoksa? "Baekhyun ben bir vampirim, aslında öldürülen adamların gerçek katili de benim." Mi diyecekti?
Bu gerginlik daha da yoruyordu onu. Bir an önce her şey olsun istiyordu ama hayır zaman vardı. Kendisini hem mental olarak hem de fiziki olarak hazırlamalıydı. Evet güçlüydü ama daha da fazla güçlenmesi gerekti ki bunun için meditasyon değil kendi öz gücüne ve bazı araçlara da ihtiyacı vardı. Karşısındaki bir insan değil büyücüydü, her türlü şeyi yapabilirdi, bu yüzden hazırlanmalıydı. Ayağa kalkıp üst kata çıktı, gizli bölmeyi açıp odaya ulaştı. Odanın içi ağzına kadar silah doluydu, her yerinde özel silah vardı. Kendisine bir tane normal tabanca, bir tane de tüfeğimsi bir silah aldı. İkisini aldıktan sonra odadan ayrılıp kilitledi ve odayı görünmez yaptı. Evden çıkıp arka taraftaki boş araziye geldi, burada bir iki tane atış tâlimi için maket vardı, aklına ilk silah tutuşu geldi ve ilk cinayeti.. Bu hep canını yakıyordu..

FLASHBACK

"TUT ŞU SİLAHI"

Silahı göğsüne sertçe vurduktan sonra yaşlanmış kızıl gözlerine baktı. Korkuyordu ve istemiyordu ve eline zorla vermişti bile..

"HAYIR BEN KİMSEYİ VURAMAM! BENDEN BUNU İSTEME."

Chanyeol korkuyla ağlarken karşısındaki bu iri kıyım adam zorla diretiyordu, yapmak istemiyordu ama yapmazsa yine kendi canı yanacaktı. Babası dediği cani onu bir korumayı vursun diye buraya getirmişti.

"Ya senin ölmeni isteyen birisiyse? Ya canına kastetmek isteyen birisiyse? Ya sevdiğin birisini öldürmüş birisiyse?"

"Ben senin gibi acımasız değilim! Bırak gitmek istiyorum! Atacağın dayak, yakacağın canım hiç umrumda değil! Acımıyor bile."

"Sana tut dedim yoksa gebertirim seni Chanyeol!"

Adam tekrardan eline tutuşturmuştu, adamı itikliyordu ama nafile. Adam arkasına geçmişti gözlerini tek eliyle kapatmıştı sıkıca, bu canını yakıyordu. Elindeki silahtan kurtulmak isterken bir anda çıkan sesle durdu. Tetiğe basmıştı yanlışlıkla..

"BEN NE YAPTIM!?"

"Tebrikler oğlum, öldürdün tam da alnının ortasından."

"BİR DE BUNUNLA ÖVÜNÜYORSUN!"

Üzüntüyle yere çöktü ve ağlamaya başlamıştı, bunu hiç istemiyordu hem de hiç.. Gözlerinden yaşlar düşerken sinirinden çimleri sıkıca tutmuştu, elinin sıcaklığından avcundaki çimler yanmıştı. Yerdeki leşe baktı ve yanına gitti, adam alnının ortasındam vurulmuştu gözleri de açıktı.

"Özür dilerim.. Benim suçum değil biliyorsun beni.. Ben seni öldürmek istemedim.. Bilerek olmadı.. O yaptırdı.. Özür dilerim.. Ben pisliğin tekiyim.."

FLASHBACK END

Gözleri sinirle tekrardan dolmuştu, silahını makete doğru doğrulttu sonradan da tetiğe bastı, üç dört el ateş ettikten sonra mermisini yeniledi, maketin her yerini delik deşik etmişti. Mermisi boşalınca doldurup diğer maketin de her yerine vurmaya başladı, uzaktan vurmaya başladı bu sefer, hep tam oradan ve ıskalamasız vuruyordu.
Bütün gece bu devam ettikten sonra şafak sökmeye başlayınca durdu. Hep güneşin doğuşunu izlemek istedi ama ondan korktuğu için çekiniyordu. Güneş dağların arasında yavaşça kendisini gösteriyordu artık, çok güzeldi.. Kızıl-turuncuya yakın bir tondu rengi, bulutlar ise pespembeydi.. Gökyüzü ise en güzel tonundaydı.. Evin içine geçip silahlarını yerine koyduktan sonra evini topladı. Telefonuna bir sürü mesaj gelmişti, Baekhyun'dan diye ümit etti ama hayır yine o numara.