1.6

5.1K 296 136
                                    

"Seni tanımıyorum."

Konuşmama şaşırmıştım, sesim öylesine kısık çıkmıştı ki duydu mu emin değilim.

"Tanımanı istiyorum."

Yutkundum ama şaşkınlık koca bir öküz gibi boğazımda kalmaya devam etti. Aralık kalan dudaklarımla yüzüne aval aval baktım. İfademi ezberlemek istercesine kehribar gözlerini kırpmadan yüzüme bakıyordu, dikkatliydi.

"Ben gideyim."

Garip bir ifadeyle ona doğru yürümemi izledi.

"Doğru önce sen git, sonra ben gelirim."

Bir şey söyleyecek halde olmadığımdan yanından hızla geçerek aşağıya indim, damdan indikten sonra Helinlerin yanına varmıştım. Kalbim koşuya çıkmışım gibi kendi kendine çırpınırken nefes almaya uğraşıyordum, beş dakika geçmeden geldiğini gördüm ama bir kez olsun gözlerine bakmaktan geri durdum. Her hangi birinin bu bakışmaları ve diğer olanları görürse neler olacağını düşünmemeye çalışıyordum. Yeterince başım bela da değilmiş kendi kendime bela üretiyordum.

Devran tehlikeliydi, uzak durmalıydım.

Yoksa bu olanları ben mi abartıyordum? Daha önce hiçbir ilişkim olmamıştı, ilişkiyi bırak erkek arkadaşım dahi olmamıştı ve bu tür şeylerden oldum olası uzak duruyordum. Başıma bela almak istemiyordum ve bu olanlar bela etkisi gibiydi, ben korktuğum için kaçacaktım. Evet, bundan da kaçacaktım.

"Çok yorgunum."

Helin'in üstündekini çıkartmasına yardım ederken onun kadar yorgun düştüğüm için yavaştım. Herkes gitmişti ve evlerinde yüzden fazla akraba kaldığından Helin de orada kalmak istemediği için bize gelmişti.

"Yorulduk ama değdi, çok güzeldi."

Helin şirin şirin sırıttı, yarını düşünmemeye çalışıyordu eminim. Ben de destek çıkmakla meşguldüm. Sonunda Helin bindallıdan kurtulduğunda ablamda yanımıza gelmişti, kendi üstümde ki kıyafeti çıkaracağım sırada yerde yıkılmış görüntüsüyle Helin'e gülmekle meşguldüm.

"Jiya!"

Şilan'ın bağırışı ile kıyafetimi çıkartmadan ve Helinle yan yana olmamaları için odadan çıktım. Helin onun sesini duyarak kapıya bakmıştı, geleceğimi söyleyerek ablamla ikisini yalnız bıraktım. Nazlı çoktan uyumuştu. Şilan'ı kendi odasının önünde sinirli bir ifadeyle beni beklerken bulmuştum. Geldiğimi duyarak bana döndü. "Ne oldu Şilan?" Öfkeyle bakmaya devam etti.

Bana GelHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin