ღ
Acımadı demiştim ama acımıştı.
Bunu görüyordu, elimi avucunun içine aldığında bir anda her şeyi bırakıp ağlamaya başladığım zaman geç bile kaldığımı düşünmüştüm. Çünkü normalde çoktan ağlıyor olmalıydım.
"Ben çok özür dilerim, böyle olacağını bilememiştim."
Devran hiçbir şey söylemeden elime bakmaya devam etti, dişlerini sıkıp derin bir nefes aldı.
"Özür dileme."
Başımı iki yana doğru salladım, dilemem gerekiyordu.
"Şilan'la konuştuktan sonra sana anlatacaktım zaten."
Öfkeli bakışları bana doğru döndü, elimi nazikçe okşarken nasıl olurda bu kadar öfkeli bakabildiğini anlayamıyordum.
"O orospu çocuğu seni dövdükten sonra mı anlatacaktın bana?"
Bunu yapamaz diyemezdim, yapardı o. Bakışlarımı ellerimize indirdim ve sustum. Bir süre yüzüme baktıktan sonra kolunu omzuma sarıp beni kendisine çekti. Başımı göğsüne gömüp az önce bağırdığı için akmasına izin vermediğim yaşları gömleğine döktüm. Elini eşarbımın üstünden başıma bastırarak beni kendisine biraz daha çekti.
"Buraya gelirken sana geç kalırım, başına bir şey gelir diye aklım çıktı benim."
Sesi biraz daha sakindi. Bir elim hala ellerinin içindeyken diğer elimi sırtına götürüp ona sıkıca sarıldım, öfkesi biraz olsun dinmişti ama bu durumu kolay kolay unutmayacaktı.
"Kızım ben sensiz ölürüm, niye bunu yapıyorsun?"
Eliyle yüzümü kavrayıp gözlerine bakmamı sağladı.
"Bana güvenmiyor musun?"
Gözlerimden yaşlar dökülürken başımı iki yana doğru salladım hızla.
"Güveniyorum."
Bu hayatta korkmadan sırtımı dayayacağım tek kişi oydu, nasıl güvenmezdim ona?
"O zaman niye tek başına halletmeye çalışıyorsun, niye görmezden geliyorsun varlığımı?"
Elimi dudaklarının üstüne bıraktım.
"Hayır, lütfen öyle düşünme. Benim senden başka kimsem yok."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bana Gel
General FictionKüçükken büyüdüğümü hayal ederdim, hayallerim diğer çocukların hayallerinden farklıydı. Benim tek hayalim vardı. Kaçmak. Kaçtım. Ayakları üzerinde duran güçlü bir kadın olmuştum ve hayatımın artık kendi ellerimde olduğuna, kaçtığıma sevinirken o ç...
